"Mamma, waar is pappa?"
"Mamma, waar is pappa?"
"Hij zal zo wel komen. Pappa is wel vaker iets later. Vast iets op kantoor. Ga nog maar even lekker spelen." Waar blijf je lul? Dit is al de derde keer deze week.
"Moet je hem niet bellen? Je belt toch altijd als hij te laat komt?"
"Nee, pappa belt mij altijd. Dat hebben we zo afgesproken. Hij zal zo wel bellen. Hier kijk, moet je dat kasteel niet afbouwen?" Nee, mamma mag pappa niet bellen. Want dan voelt pappa zich opgejaagd en niet vrij.
"Wil je helpen mam?"
"Ja, goed." Mamma vindt het goed. Mamma vindt altijd alles goed. Stomme stomme mamma.
[...]
"Komt pappa wel thuis voor het eten? De straatlantaarns zijn al aan."
"We wachten nog heel even. Anders beginnen we vast. Dan zet ik het straks wel in de magnetron."
"Ik vind het heel stom van pappa."
"Ik... pappa heeft vast een goede reden." Pappa is een eikel. Ik zet niets in de magnetron. Hij doet het zelf maar. Of hij eet maar niet. Dat is zijn probleem. Of hij heeft al weer eens gegeten, ‘maar is vergeten even te bellen'.
"Maar waarom belt pappa dan niet?"
"Wat vraag je toch altijd veel. Kom, help je me even de tafel te dekken?"
"Voor twee of drie?"
"Doe maar gewoon drie. Pappa kan ieder moment komen." Dek voor twee. Dek voor twee.
[...]
"Moet ik echt al naar bed? Pappa is nog helemaal niet thuis."
"Hij komt straks."
"Ik ga niet slapen voordat pappa me 'weltrusten' heeft gewenst."
"Och jongen."
"Pappa moet komen. Jij moet me niet onderstoppen. Pappa."
"Ga maar slapen. Ik wacht wel op pappa. En als pappa er is, komt hij direct naar boven. Probeer maar vast een beetje te slapen." Natuurlijk. Pappa ontloopt al zijn afspraken, al zijn verantwoordelijkheden, alle beleefdheden... en onze zoon wil niet dat ík hem onderstop, maar die lul van een man van me.
"Mag er een lampje aan blijven?"
[...]
"Mamma! Mamma!"
"Wat is er jongen?" Rustig! Rustig! Rustig!
"Is pappa er al?"
"Nee. Nu moet je gaan slapen." Of hij er al is? Altijd maar wachten. Altijd maar wachten.
"Nee. Ik wacht op pappa."
"Ik doe de lamp uit. En jij gaat slapen. Ik wil je nu niet meer horen." Hou op. Altijd maar wachten.
[...]
"Mamma, telefoon."
"Ja, dat hoor ik ook wel. Wat doe jij uit jouw bed?" Ga terug naar je bed. Jij hoeft dit gesprek niet mee te maken.
"Neem nou op. Is het pappa?"
"Weet ik niet." Zou hij het zijn? Als hij het is, wat voor een lulverhaal zou hij nu weer verzonnen hebben?
"Is het pappa?"
"Hallo?"
...o God
