Een held op kapotte sokken

Graag zou ik alle helden op deze verdorde planeet eens flink in het zonnetje willen zetten. Helden zoals bijvoorbeeld Marco Kroon. Of helden zoals de 33 zwartwerkers ín Chili. - “Ja jongens, voor kerstmis halen we jullie eruit. Beloofd.” -
Dat konden ze destijds tegen die gasten in de Koersk niet zeggen. Ook helden trouwens.

Zonder uitzondering een held, is de anonieme mevrouw uit de metro, die de verloren portefeuille van de 17-jarige Annemarije Breman gewoon eerlijk heeft afgegeven aan het loket. ... Spontaan voor de verandering.
De familie Breman zou deze mevrouw erg graag willen bedanken. Dat lees ik in de krant althans (ook al de Metro).
Ze is na haar heldendaad echter met de noorderzon-zuidlijn vertrokken. Een typisch kenmerk van helden; iets goeds verrichten om vervolgens spoorloos te verdwijnen.

#
 
Wat is een held nu eigenlijk? Iemand die puur als doel heeft enkel heldendaden te verrichten? Of ben je juist een held als je geheel toevallig in een situatie terechtkomt waarin je een heldendaad kùnt verrichten?

“Die toerist daar heeft volgens mij te veel paddo’s op en ligt nu in de gracht te verzuipen. Iedereen staat er bij te lachen, maar volgens mij heeft die knakker hulp nodig. Dan zal ík me maar opofferen.” … ‘Plons!’

De definitie van held is nogal vaag. Als je bijvoorbeeld in een rolstoel zit en je kunt een aardig potje tennissen, dan ben je volgens velen al een held. ... Uh, nee. Dan ben je een rolstoeltennisser.
Als je in diezelfde rolstoel een in topvorm verkerende Roger Federer binnen drie sets van het gravel ramt, dán ben je een held.

#

Die man in dat vliegtuig. Die een boze aanslag heeft verijdeld. Ik weet niet eens meer hoe hij heet, maar in the States schijnen ze hem erg goed te kennen. Koud kunstje flikte die gozer hoor. Niks op aan te merken. Dan heb je inderdaad 'guts', als je in een Airbus op 12,000 feet hoogte op een brandende Nigeriaan durft te duiken.

Maar zit je dan naderhand met smacht te wachten op dat legertje geile paparazzi? Op van die telex-debielen die gaan vragen wat je die ochtend als power-ontbijt hebt gegeten? Of wat voor nachtelijke rituelen je over het algemeen bezigt?
Ik denk het niet, eerlijk gezegd. Ik denk dat die gozer misschien wel liever in de lucht was ontploft, al zou hij dit achteraf geweten hebben.

Echte helden hebben behoefte aan rust na hun daad.
 
Een held die nimmer rust zal vinden, kan ik zo voor u opnoemen. Bij onze zuiderburen staat daarvan een mooi voorbeeld. Het betreft een standbeeld van een klein kereltje. U vindt hem in de geschiedenis onder het hoofdstuk: 'Zeer sterke verhalen'.
Hij schijnt ooit een oorlog te hebben beëindigd middels het uitpissen van een brandend kanonlont.
Sindsdien staat zijn granieten alter ego op een sokkel in Brussel; een klein krullenbolletje met een micro-piemeltje dat non-stop staat te zeiken.
Zo wil je toch niet herinnerd worden, als held?
Trouwens, ik kreeg onlangs nog een boete omdat ik tegen de kernreactor van Borssele stond te pissen. Ik kreeg van niemand een standbeeld, laat dat duidelijk zijn.

#

Orgaandonoren dan. Zijn dat helden? Ik vind van wel. Vooral het type: "Ik ben nog lang niet dood, maar één nier mag je nu al van me hebben." Ik bedoel dus niet die nepdonoren zonder mening. Mensen bij wie ze na hun dood, op verzoek van wat vage kennissen wat peesweefsel mogen lospeuteren.                                                                                                                                                                                               Kom nou toch op zeg! Ben jij diegene misschien? Met zo'n codicil waarop je optie 3 hebt ingevuld: ‘Mijn nabestaanden mogen beslissen wat er na mijn dood met mijn organen gebeurt.’ Dan ben je wat mij betreft een waardeloos iemand. Omdat je zelf geen keuzes kunt maken, moeten je nabestaanden het maar doen? Ik zou het wel weten, als nabestaande. Dan verkoop ik je hele inboedel aan Frans Molenaar. Let u volgend jaar op Prinsjesdag goed op 'de donorhoed'. Sabine Uitslag heeft wederom een primeur; úw harses op háár harses. Als je met zo'n hoed als dit jaar durft rond te lopen, Sabine, dan ben je een ware held!
 

#

Marco Kroon dan. Zie je die gozer voor je? Zo’n trotse diender van het vaderland. Kracht en discipline straalt hij uit.

Die man rukt gratis een ongewenste eik uit uw gazon, maar steevast nadat hij een kapvergunning heeft aangevraagd.
Dan vraagt hij zelfs nog netjes of hij de ontheemde eekhoorntjes uit de eik mag vrijlaten in het bos. Of dat hij zijn koffiekopje mee kan helpen afwassen. Zo’n man dus.

Jarenlang heeft die kerel staan zwoegen voor het volk. Hij loopt krommer dan Quasimodo door al die onderscheidingen.
Eindelijk ... hij hoeft na al die jaren niet meer door de woestijn van Darfur te zeulen. Pensioen en rust. Een ware held verdient het.
Stug als Marco is, blijft hij echter doorwerken. In zijn eigen kroeg; een droom voor een man als Marco.

Maar zoals het probleem in bijna elke kroeg; je krijgt ineens allemaal Patrick Snuiverts op bezoek. Daar kom je gewoon niet vanaf.           De rattenvanger van Hamelen heeft het zelfs geprobeerd maar je krijgt die egotrippers met geen mogelijkheid verwijderd.                      

En dus ben je, als het aan de heldencommissie ligt, ineens géén held meer. Heulen met snuivers mag niet als veteraan.                   Marco kan er niks aan doen. Hij is immers nooit meegevaren met HMS Tjerk Hiddes en weet dus simpelweg niet eens hoe cocaïne eruit ziet.

Bij zijn cursus ‘Sociale Hygiëne’ heeft Marco nog geleerd dat je snuivers uit de horeca moet weren. Dat heeft Marco toen ook netjes gedaan, waarna ze een halfuurtje later alweer binnen stonden. Met een paar medailles maak je een snuivert niet bang, dus stond Marco een beetje dreigend te vonken met een neppe taser. Erg begrijpelijk.

Marco beste held. Nederland moet waarschijnlijk erger voor je zijn dan alle oorlogsgebieden bij elkaar?

#

...‘Jan Klaassen was trompetter in het leger van de prins
Hij marcheerde van den Helder tot den Briel
Hij had geen geld
en hij was geen held
en hij hield niet van het krijgsgeweld
maar trompetter was hij wel in hart en ziel’

 
Oké, Jan Klaassen is volgens Rob de Nijs dus geen held. Toch lees ik duidelijk: ‘Van den Helder tot den Briel!’
Met den Briel bedoelt Rob: Brielle in Zuid-Holland. Dat is 167 km! In die tijd bestond de Maastunnel nog niet eens, dus maak er maar gerust 200 km van. Ergens bij Krimpen is Jan's legioen de Lek overgezwommen. Dat viel nog niet mee, want Jan moest zijn gietijzeren trompet kostte wat kost droog houden tegen de roest ... Hij was immers trompetter 'in hart en ziel'.

Als je dat hele kuteind marcheert - van Den Helder tot den Briel - terwijl je je al blazend op een trompet in de vuurlinie bevindt, dan ben je een ware held wat mij betreft!