De schaapjes van ome Dirk Scheringa
Anaidea stuurde via de submit de volgende column in:
“Het had niet hoeven te gebeuren.” Dat waren de woorden die de gevallen bankier Dirk Scheringa onlangs uitsprak bij de presentatie van zijn boek Project Homerus. Vorig jaar riep hij het al: “We zijn kapotgemaakt.” Maar door wie is Dirk Scheringa nu eigenlijk kapot gemaakt? Zijn vingers wezen toentertijd naar de machtige heren in het financiële wereldje. Onderzoeker Pieter Lakeman, Minister van Financiën Wouter Bos en Nout Wellink van De Nederlandsche Bank. Eigenlijk moest iedereen het ontgelden. Maar zit Dirk er eigenlijk niet naast? Had hij bij de laatste persconferentie in oktober niet naar deze heren moeten kijken, maar meer richting de camera? Had hij niet de camera in moeten kijken en moeten zeggen: “Jullie! Jullie hebben mij kapot gemaakt!”? Zijn niet die machtige heren, maar is de DSB-klant niet de oorzaak van de val van het imperium van Dirk? Dezelfde mensen die niet veel later huilend in de camera vertellen dat ze niet meer bij hun spaargeld kunnen komen en niet meer weten hoe ze de vaste lasten moeten betalen? Dezelfde mensen die Dirk Scheringa ook groot hebben gemaakt? Was Dirk Scheringa niet hun Frankenstein die zij zelf hebben gecreëerd, maar later wilden doden?
Als we terugkijken naar de periode voordat Pieter Lakeman zijn oproep deed bij Goedemorgen Nederland, dan was er al het één en ander mis bij DSB. Bij consumentenprogramma’s lagen ze al onder vuur en financieel was het voor Dirk Scheringa ook steeds lastiger om zijn hobby’s te financieren. Maar Dirk zou Dirk niet zijn als hij zich daar niet doorheen zou slepen. Het woord ‘falen’ is een woord dat niet in het woordenboek van Dirk Scheringa voorkomt. Nee, als Dirk zijn zinnen ergens op gezet heeft, dan gaat Dirk ervoor.
Toen kwam de oproep van Pieter Lakeman bij Goedemorgen Nederland en lang ben ik in de veronderstelling geweest dat hij degene was die Dirk van de afgrond duwde. Maar Lakeman had op dat moment helemaal geen macht. Natuurlijk stond hij wel bekend om eerdere onderzoeken, maar feitelijk was zijn oproep een stel loze woorden in de lucht. Gezien de hoeveelheid kritiek die hij had op DSB, kan ik me niet voorstellen dat hij een (spaar)rekening had bij DSB en dan al helemaal niet voor een paar honderd miljoen. De bedragen die DSB-klanten later in totaal van hun rekening zouden halen. Dus wie had op dat moment de macht? De DSB-klant! Die heeft op dat moment het spaargeld van de rekening gehaald. “Ja, maar als Pieter Lakeman geen oproep had gedaan, had ook niemand geld van zijn spaarrekening gehaald”. Goed punt, maar daardoor is het niet automatisch de schuld van Lakeman. Als de DSB-klant haar schouders had opgehaald dan was er niks gebeurd. Maar dat deden ze niet. Als een kat in het nauw renden ze naar de bank toe en logden ze in op internet. Daardoor waren de woorden van Lakeman effectief, puur doordat er waarde aan werd gegeven. Ze zeggen wel eens dat je respect niet krijgt, maar moet verdienen. Dit geldt ook voor macht. Hitler zou ook nooit zo groot zijn geworden als mensen hun schouders hadden opgehaald. Het was immers maar één man, met een idee, een visie, een ideaal. Nu wil ik de heer Lakeman zeker niet vergelijken met Hitler, maar beide heren hadden wel de macht omdat ze die hadden gekregen van het volk.
Dirk Scheringa is eigenlijk te vergelijken met een boer. Hij begon met een schaapje ergens op een grasveld en datzelfde grasveldje groeide uit tot een ware boerderij met duizenden schapen. Overal waar je keek waren schapen en Dirk beheerde ze, als de enige herder.
Meneer Scheringa, het is eigenlijk heel erg ironisch wat met u is gebeurd. U bent groot geworden door de financiële onwetendheid van uw klanten, maar die heeft tegelijkertijd ook uw einde betekend. Alleen maar omdat het zwarte schaap Lakeman als een orthodoxe jood op de Dam begon te schreeuwen, waardoor de overige schapen in paniek raakten en u verpletterden.
