Zonder armen en benen

Een Fransman zonder ledematen zwom Het Kanaal tussen Dover en Calais over. Hij was de handige uitstekels van zijn romp verloren bij een ernstig ongeluk. Hij zwom drie kilometer per uur in plaats van de gebruikelijke vier á vijf kilometer voor iemand met ledematen. Ik ga dan gelijk denken, ‘Hoe kun je nu al je ledematen verliezen bij een ongeluk?’ Een arm of been is nog logisch, een arm en een been ook nog wel. Maar twee armen en twee benen? Wellicht is hij door vier auto’s tegelijk aangereden. Misschien is hij Freddy uit ‘Vrijdag de dertiende’ tegengekomen en heeft hij het overleefd. Misschien wilde hij het middeleeuwse ‘in vierendelen’ met behulp van twee paarden testen en is dit afschuwelijk misgelopen.

Maar goed, het is natuurlijk een geweldige prestatie waar niet alleen de man trots op is maar ook heel veel anderen die zullen zeggen: ”Zie je nu wel? Je kunt alles als je maar doorzet”. Het blijft toch veertig kilometer op het smalste punt in Het Kanaal. Ik verzeker je dat ik nog geen tien procent zwem. Wat beweegt hem dit te doen? Hij is natuurlijk niet de enige. Er zijn zo veel ernstig gehandicapte mensen in de wereld die na hun ziekte of ongeluk iets gedaan hebben wat een niet-gehandicapte niet eens voor elkaar krijgt. Waarschijnlijk had hij, deze zwemmer zonder ledematen, dit dus niet gedaan zonder ‘het ongeluk’. Dit ongeluk heeft hem tot in alle zielsdetails laten ervaren wat het voor hem betekent hier te zijn. Hier in deze dimensie van ‘nu’ en al haar werkelijkheden.
 
Zonder het ongeluk was hij waarschijnlijk een jagende geld-yup in het bezit van een prachtig appartement met genoeg vrouwen en aanzien. En nu een wanhopig mens die koste wat het kost wil bewijzen dat hij meetelt. Je wil geeft je ledematen en dat je doorzettingsvermogen deze reeds onzichtbare handige uitsteeksels bedient. Hij heeft harder moeten trainen, veel meer moeten laten om deze prestatie neer te zetten. Onmenselijk bijna als je er goed over nadenkt. Iedere keer weer geeft je lichaam aan te willen zinken omdat je je armen en benen nu eenmaal niet voor niets hebt gekregen. En iedere keer weer neemt je romp en wat er nog over is van je armen en benen, stompen heb ik begrepen, het over.
Ze nemen iets over wat helemaal niet getest is door God, het zwemmen met stompen. Ik denk dat zijn engelen op alle mogelijk manieren het menselijk lichaam getest hebben. Maar deze, met een paar stompen Het Kanaal over zwemmen? Ik denk het niet.

Dus hij zal een testcase geweest zijn voor Hem, ik denk dat hij God dicht bij zich heeft gevoeld. Ik denk zelfs dat hij het daarom heeft gered. Sterker nog, ik denk dat hij verschillende zinkmomenten heeft gekend en net op het moment dat hij ging zinken, voelde hij een hand onder zijn buik. “Jij gaat niet zinken huilebalk, jij gaat zwemmen. Jij gaat bewijzen dat je zelfs zonder ledematen je lichaam een perfect werkend instrument kan zijn. Je gaat ook bewijzen dat de symboliek achter jouw actie vele malen groter zal zijn dan de actie op zich. Jij gaat dus gewoon doorzwemmen gozer”. En de zwemmer zal geroepen hebben:”God, als ik het red, zal ik u nooit meer afwijzen”. En God zal dit inwilligen, ook al omdat hij waarschijnlijk hetzelfde voelt als ik: zo’n rompje met een hoofd dat door het kanaal ploetert die verdient een plaats naast mij, ik bedoel naast God.

Ik schrijf er nu een beetje met humor over maar de 42-jarige Philippe Croizon is voorbeeld voor alle mensen die denken of dachten aan opgeven. Dat het gemis van wat dan ook aan jouw lichaam niet betekent dat je ziel niet aan blijft geven wat jij werkelijk bent. Dat menselijke perfectie zowel in geest als in lichaam een beetje dommig nagestreefde utopie is.
Een kleine twintig jaar geleden had ik een ongeluk in een betonplatenfabriek. Ik mis mijn ringvinger aan mijn rechterhand. Nog steeds ervaar ik sneller dan al de mensen die tien vingers hebben dat het weer om gaat slaan. Nog steeds draag ik met links langer een volle emmer water dan met rechts. Maar hé, wie tilt er nog volle emmers water? En mijn stomp heeft het allang afgelegd tegen de moderne barometers. Maar ik zwem wel zonder problemen een baantje of twintig, in een verwarmd zwembad.