6 Down, 14 to go. Tijd, wat doe je ermee?

Wat zou je doen als je weet dat je doodgaat? Leven, lijkt me een redelijk antwoord op die vraag. Dat doen we al. Iedereen weet dat hij of zij dood gaat, dat is de consequentie van het leven. Alleen weet je nooit wanneer dat is, dat is dan weer het voordeel van het leven. Soms krijg je echter te horen dat je niet lang meer te leven hebt. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Zo kan je bijvoorbeeld een slecht-nieuwsgesprek hebben met je dokter, je ontvoerder vertelt je de voorwaarden voor je vrijlating of een rechter van een barbaars land spreekt de doodstraf over je uit. En er zijn nog meer mogelijkheden te bedenken natuurlijk.

Niet in alle van deze voorbeelden heb je ook daadwerkelijk niet lang meer te leven. Doktoren zitten er wel eens naast, ontvoeringen lopen vaak wel goed af en de doodstraf kan uitgesteld worden, omgezet in levenslang of wegens nieuwe bewijzen kun je zelfs vrijgelaten worden. Kwestie van geluk hebben. Maar in alle gevallen blijft de vraag, wat zou je doen als je weet dat je doodgaat. Als je wat kan doen natuurlijk. Wanneer je ontvoerd bent heb je weinig keuzes. Zit je te wachten op de voltrekking van de doodstraf dan heb je nog enige kans om iets te doen, al is het niet veel.

Mocht de dokter je zeggen dat je nog een x-aantal weken of maanden hebt te gaan, dan moet je nadenken over wat je gaat doen. Dat lijkt me niet prettig om door te moeten maken. Vaak kun je al weinig meer, dus is het niet meer dan onder moeilijke omstandigheden wachten op je dood. Het moeilijke zit hem dan in het feit dat je mogelijk pijn of andere ongemakken hebt en misschien nog wel het meest doordat je weet dat het einde vrij snel zal komen. Je moet afscheid nemen, of besluiten het niet te doen. Keuzes maken. Als je dat kan.

Net zo erg is het wachten op het antwoord hoe lang het nog gaat duren. Er gebeurt iets, je denkt dat dat het directe einde is, maar dat is het niet. In plaats daarvan moet je nog een aantal maanden, zeg een stuk of vijf, wachten op de uitslag. Wat doe je dan? Vijf maanden dat is van augustus tot december. Ik heb geen slecht nieuws gekregen, dus ik heb vanaf begin augustus gewoon geleefd, net als de meeste mensen. Denk eens terug naar begin augustus, een kleine zes weken geleden en bedenk wat je gedaan hebt.

Zes weken geleden. Het was nog de vakantieperiode. Wij waren net terug van vakantie. Nog een paar weken voor de scholen weer begonnen en het "normale leven" zijn gangetje weer ging. Nieuwe juffies voor de kinderen, een nieuwe klas. De wekelijkse clubjes en sportactiviteiten begonnen weer, muziekles, turnen. Ik heb (eindelijk) een verlaagd plafond in de badkamer gemaakt. Onze auto's hebben weer de jaarlijkse financieel gevoelige apk gehad. Het American football seizoen van de NFL is weer begonnen. De eerste verkoudheden van het komende najaar hebben we ook alweer gehad. Kortom, zes gewone weken.

Zes weken. Bij een normale stoelgang betekent dit dat je zo'n tweeënveertig drollen in het riool vrijgelaten hebt. Dat is een flinke hoop stront. Om dat te produceren moet je natuurlijk ook eten. Vele kilo's aardappelen, vlees en groente moet je daarvoor geconsumeerd hebben. Om dit te verwerken moet je ook veel drinken. In die zes weken ruim honderd liter, wil je een beetje gezond blijven. Die liters moeten er natuurlijk ook weer uit. Daarnaast is een paar uur sporten in de week ook niet verkeerd en wordt er gemiddeld twee keer per week in de slaapkamer ook nog gesport. Natuurlijk wordt er gemiddeld in die zes weken ook nog de nodige alcohol genuttigd en de nodige sigaretten gerookt. Gemiddeld, als alles gewoon is.

Stel je nu voor dat je die zes weken lang doorbrengt in een ruimte van vijftig vierkante meter, bij een temperatuur van dertig graden en een hoge luchtvochtigheid, tesamen met 32 anderen, zevenhonderd meter onder de grond, in de wetenschap dat je na die zes weken daar waarschijnlijk nog veertien weken moet zitten. In totaal twintig weken, honderdveertig dagen oftewel drieëndertighonderdzestig uur. Met weinig anders te doen dan wachten. Wachten of de mensen boven de grond er in slagen een tunnel te boren waardoor ze je kunnen redden. Wachten of het eerste oordeel, een onontkoombare dood, omgezet kan worden in een onverwachte redding. Wachten of je gezond weer boven de grond komt, of stapelgek wordt van de onzekerheid.