Geile zondagochtend

Wat doen mensen op zondagochtend eigenlijk? De meeste liggen in hun nest of zitten in de kerk. Of ze lezen deze fraaie column. Althans, ik hoop dat het een fraai verhaal gaat worden. Ik neem u mee langs de zondagochtenden van een aantal mensen.

Ab Klink. Zit in de kerk. Hij kan dat doen met opgeheven hoofd. Hij heeft zijn geweten gevolgd. Volgens Bijbelse waarden de principes van naastenliefde laten zegevieren boven rassenhaat. Hij heeft zijn politieke partij die zich christelijk noemt maar volslagen maling heeft aan alles wat maar Bijbels is, de rug toegekeerd. Op aarde wordt hij door veel van zijn partijgenoten verguisd, maar als zijn God echt bestaat, dan denk ik dat hij in zijn hiernamaals nog ruim zal worden beloond voor zijn daden van de afgelopen weken.

Maxime Verhagen. Heeft met zijn chagrijnige smoel zonet een hostie opgevreten. Het lichaam van Christus. Althans, dat denken de aanhangers van de Kinderkerk van Rome. Een schoffering van Jezus. Beweren dat zijn lichaam symbolisch wordt opgegeten door een opportunist zonder een greintje geweten. Geeft leiding aan een stel opportunisten dat zijn weerga in de recente Nederlandse politiek niet kent. Heeft zijn tegenstanders onder druk gezet. Gedreigd, hun politieke carrière te verwoesten. Helaas is zijn fractie qua uitlekken van alle intimidatie en machtspolitiek zo lek als een vergiet. Zo werd duidelijk dat de hufter Verhagen zelfs heeft geprobeerd, zijn dissidente fractiegenoten een papiertje te laten tekenen. Dat ze, als ze dat werd gevraagd, hun kamerzetel op zouden geven. De kamerleden in kwestie weigerden dat. Terecht. En dan te bedenken dat diezelfde Verhagen vorige week vrijdag met een uitgestreken gezicht durfde te beweren dat een gelijksoortige eis van Geert Wilders niet tot de grondwettelijke mogelijkheden hoorde. Maar ja, hoe doet zo’n Roomse dat? Die loopt even bij Meneer Pastoor langs, zegt even dat ‘ie heeft gezondigd met een schandelijke leugen en krijgt als straf tien weesgegroetjes opgelegd, waarna ieder zijns weegs gaat. Verhagen richting partijbureau, Meneer Pastoor richting koorknapen.

Geert Wilders. Is nog in diepe rust. In een hotelkamer, waar hij tevreden terug kan kijken op zijn toespraak op Ground Zero. Een duidelijk verhaal over waar de grens van de tolerantie ligt. Is dat dan onversneden moslimhaat? Misschien. Is dat dan een keiharde provocatie? Dat is een vraag die door zijn overbodigheid niet eens beantwoord hoeft te worden. In New York mag je overal een gebedsruimte bouwen. Amerika is immers het land van de vrijheid. Dus mag er dan ook een Islamitische gebedsruimte op Ground Zero komen? Het mág wel, maar dat neemt natuurlijk niet weg dat dat een schandelijke provocatie is aan het adres van de slachtoffers van de grootste terroristische aanslag ooit, en aan het adres van iedereen die de vrijheid lief heeft en maling heeft aan de aanhangers van een of andere woestijnpedofiel. Als Wilders straks wakker wordt, dan kan hij zich nogmaals afvragen, waarom men in Nederland zo angstig is voor zijn toespraak van gisteravond. Er is tien keer zo veel rumoer geweest over die te houden toespraak van Wilders, dan over de juichende Moslimjongeren in onze straten, op de kop af negen jaar geleden.

Kees van der Staaij. Heeft na een frisse wandeling zojuist met instemming kennis genomen van de mededeling van zijn dominee, dat vrouwen ondergeschikte wezens zijn, die de Man Als Door God Aangewezen Hoofd Van Het Gezin altijd blindelings dienen te gehoorzamen. Met veel plezier een psalm gezongen (uitsluitend hele noten, uiteraard), en nog even gedacht aan hoe fijn het zou zijn als hij straks die regering-Wilders kan gedogen. Doet ‘ie toch een beetje mee in de politiek, in plaats van uitsluitend voor spek en bonen achterhaalde flauwekul in de Kamer te verkondigen. Heerlijk, straks weer een frisse wandeling naar huis, op weg naar fijn een dag vol nutteloos nietsdoen.

Mark Rutte. Kijkt tevreden terug op een avondje bridge. Met mama samen. Het was dolletjes. Glaasje rode port, petitfourtje erbij, veel geparelkettingde dames. Maar ja, in de Haagse ambassadebuurt wordt Mark toch niet helemaal serieus genomen. Toch een beetje dat wereldvreemde ventje gebleven, dat op school al te kampen had met een ernstig gebrek aan vriendjes. Mark mijmert wat voor zich uit. Fijne gedachten over die proeve van een regeerakkoord die hij zo graag zou willen schrijven. Maar ook nare gedachten. Over dat hij niet opgewassen is tegen de sluwheid van Maxime Verhagen en de retorische streken van Geert Wilders. Over zijn angst dat hij keihard zal worden uitgelachen als straks zijn kabinet in elkaar zakt voordat het goed en wel is begonnen. Nee, een groot staatsman ligt niet in Mark verscholen, en dat weet hij zelf ook wel.

Henk en Ingrid. Hebben een heerlijk rustige ochtend. De kinderen zijn bij oma, en de jaarlijkse bingo op de klaverjasclub, gisteren, was echt meer dan geweldig. Het pak koffie, de boerenmetworst en de uit luciferhoutjes vervaardigde windmolen als trofeeën op de salontafel. Ingrid heeft koffie gezet, en paradeert in haar mooiste slipje van de Wibra door de slaapkamer. Nu de kinderen weg zijn, hoopt ze eindelijk weer eens een geile zondagochtend met haar Henk te beleven. Net als vroeger. Maar Henk heeft geen belangstelling. Het sportkatern van De Telegraaf wordt doorgebladerd, want FC Zwolle staat bovenaan.

ArchEnemy. Die was vroeg op. Stevige bak koffie. En nog een. Druk bezig. Hij legt de laatste hand aan een prachtcolumn, die hier straks verschijnt. Ik mocht een sneak preview, en ik raad u aan, er straks maar eens even goed voor te gaan zitten.

Ik. Een kalme zondag. Ik drentel terug naar bed. Nestel mij in de armen van mijn lieve echtgenote die zich dromerig naar mij toedraait, kus haar voorzichtig in haar nek en val tevreden weer in slaap.