Hij is dood

Als je computer van zijn lange vakantie terugkomt, volledig gerepareerd, van virussen ontdaan en met een niegelnagelneue Windows Zeuven erop, dan begint eigenlijk pas het grote avontuur. Weken heb ik geteerd op een intellectueel dieet van Churchill's memoires, Kafka, kranten die ik helemaal uitlees, Newsweeks,VN's, en wat niet al, onderwijl allerhande LP's luisterend en films kijkend, maar nu zit ik toch eindelijk weer achter mijn oude vertrouwde vrind, de pc.

Ik heb nu ruim vijf jaar een eigen computer, maar moest al zeker vijf jaar eerder al die van mijn ouders onderhouden. Niet hardwarematig – ik kan er nog geen schijfje geheugen in duwen of het gaat gegarandeerd fout – maar qua software. Eenieder zal het herkennen: je pc en jij hebben een hartstikke goede relatie met elkaar, maar eens in de zoveel jaar hebben jij en computer een meltdown, een crash, een crisis. Dan word je losgerukt uit de sleur en terug in de wereld van dertig jaar geleden gedumpt.

En als-ie er weer is, is het 'm gewoon niet meer. De achtergrond is anders, het Start-menu angstvallig leeg, alle spelletjes staan niet meer geïnstalleerd, bij velen zul je dus volledig opnieuw moeten beginnen. Zoals altijd, het zal misschien wel de tiende keer zijn, waren het eerste wat ik deed, het draadloos netwerkwachtwoord intypen en Internet Explorer opstarten. Vervolgens downloadde ik Firefox, om daarmee weer een hele zooi programma's te downloaden die het computereren wat vergemakkelijken.

Om onder iTunes en Windows Media Player 193 uit te komen, Winamp en VLC. Vervolgens Grabit, Quickpar, Winrar, Mutorrent (het is een MU, niet een U!), Last.fm, Whatpulse, ik kan nog hele tijden doorgaan. Dan zijn er de programma's die je móet installeren, bijvoorbeeld om Youtube te kunnen bekijken of PDF'jes te lezen; Microsoft Silverlight, Adobe Reader en Flash Player, en dat zijn dan degenen die ik in twee dagen ben tegengekomen. Gelukkig is Windows Sept wel zo nieuw, dat je niet om het lulligste mp3'tje of videootje af te spelen, zeshonderd drivers hoeft te downloaden.

En als dat allemaal gedaan is, wellicht wat spelletjes opnieuw geïnstalleerd, dan begint het pas. Je bent uren verder maar je hebt nog niks. Eerst moet je back-up nog terug op z'n plek, hetgeen eigenlijk ook roept om een goede reorganisatie van je downloadmap, je documenten, bureaublad en wat niet al, wat kan weg en wat mag blijven – digitaal, maar alsof je tussen bergen administratie zit met zweet op je voorhoofd, wordt het kaf van het koren gescheiden en de eeuwige Prullenbak (Wilt u deze ZILJOEN bestanden écht verwijderen?) in gedonderd.

Vervolgens komt het echte, jarenlange werk, van alle sites die je graag bezoekt in je geschiedenis krijgen, je favorieten weer toevoegen, je spelletjes weer uitspelen, je Mijn Documenten gestaag uitbreiden met de documentatie van wat jíj als moderne mens bent, met de dag groeiende en lerende. In deze samenleving is je computer een betere weerslag, met al die .docs en .mp3's en .movs en .gifs en .jpg's en savefiles en noem het maar op, al die internetsites in je browser, al je posts op forums of netwerksites, het digitale zijn verweeft tegenwoordig nauwgezet met het fysieke bestaan.

Allemaal heel leuk en aardig verwoord misschien, maar het is ontzettend vervelend, het blijft vervelend, als dat kloteding opeens stopt te werken. Nog geen week nadat ik de eerste ongevraagde malware-popups kreeg, was het schluss. Ik kon zelf ternauwernood een mager back-upje maken van mijn belangrijkste documenten en hoopte op de goedheid van het computerbedrijf om de rest te doen, voor mijn computer in blauwe schermen verzwolg en Windows niet eens meer in Veilige Modus opstartte. Daarom – om de rótklus van herinstallatie van een deel van je leven, ná herinstallatie van Windows – wachten de meeste mensen tijden, soms te lang, voor ze éindelijk de met virussen bezaaide computer moeten laten herinstalleren.

En daar is, voila, het punt waarom ik de column schreef: waarom wordt de nieuwe Windows niet zo gebouwd, dat je ook na het opnieuw installeren ervan al je instellingen en programma's behoudt? Het lijkt me na Windows 1, 2, 3, 3.1, 3.11, 95, 98, 2000, NT, XP, Vista en 7 niet een onredelijke vraag, dat je het besturingssysteem van je pc net zo makkelijk zou kunnen herinstalleren als, ik noem maar wat, Live Messenger of Google Chrome. Er ligt hier een enorm gapend gat. Ben benieuwd of ze daar in Silocon Valley eindelijk gewag van maken, liefst zelfs aanpakken.

Of ben ik hier weer de typische leek die niet wéét dat dat alles al sinds 1841 kan? En nee, ik weiger Linux of Mac te gebruiken. Game on.