Vrijdag de dertiende

Ik stond vanochtend op in de wetenschap dat het vrijdag de dertiende is. Ik dacht: ’Poep aan vrijdag de dertiende. Allemaal gelul van een dronken aardbei.’ Maar ergens in je is er toch iets dat je waakzamer maakt dan anders. Even douchen, de dop was niet goed op de fles gedraaid.
‘Verdomme nog aan toe! Een hele fles zeep in m’n smoel. Vreemde zeep trouwens’, dacht ik want praten is er niet bij, laat staan schreeuwen. ’s Ochtends om vijf uur wordt al het geluid immers versterkt in een stil huis.
Even de voorhuid goed naar achter en whoppa! Nou ja, voorhuid? Ik ben besneden dus daar zijn we snel mee klaar. ‘Wel g….!’  Toch schreeuwen. De tranen sprongen in mijn ogen. Ik keek op de blauwe tube: Ice Shower. Een douchegel die je een koud gevoel geeft wanneer het bloedheet is.
Het voelde hartstikke koud aan. Zo koud dat het zeer deed! 'Dank je, Rituals’, siste ik kwaad. Het duurde zeker tien minuten voordat ik voelde dat mijn bloed weer warm was. Ik heb mijn pielemoos nog nooit zo goed gevoeld. Alsof hij er eigenlijk niet aan hoorde.

Tandenpoetsen en afdrogen gingen wel goed.

De schelle stem uit de speakers van de stationsomroep sneed dunne plakjes in mijn hersens. ‘Dames en heren, de trein met eindbestemming Hoofddorp van 06:51 rijdt vandaag niet’. Punt. Gemompel om mij heen. ‘Natuurlijk vrijdag de dertiende!’ riep een onbekende. Her en der werd er een beetje schaapachtig gelachen. ‘En wanneer zou hij wel rijden dan?’ denk ik. ‘Dat zeggen ze er weer niet bij. Rijdt hij om 06:51 niet? Rijdt hij helemaal niet meer vandaag?’ De NS op zijn vrijdags-de-dertiende.
Een half uur later kwam er toch één, een trein. Je zou ze bijna gaan haten. Ik ging zitten tegenover een slaper die al snel een snurker werd. Langzaam begon ik te beseffen dat het geen gewone dag is, vrijdag de dertiende. De snurker blies een lijkenlucht mijn kant op. Ik denk vier haringen op een bedje van bier, gisteravond. Ik stopte na twee happen mijn eerste bolletje met kaas weer in het zakje. Ik zette mijn tas op het bagagerek boven hem terwijl die ook naast mij kon staan.

Ik heb een klotebui.

‘Ow sorry.’ De riem van mijn tas raakte zijn hoofd. Hij opende zijn ogen en keek mij aan. Hij mat mijn lengte maal breedte maal hoogte met zijn ogen en besloot weer te gaan slapen. ‘Verdomme’, mompelde hij. ‘Vrijdag de dertiende, hè’, mompelde ik terug. In mijn ooghoeken zag ik hem nog één keer zijn ogen opendoen.

Eindelijk thuis. Op het werk had ik niet zo in de gaten dat het een klotedag was. Alle dagen lijken daar op elkaar. Vandaag ben ik als eerste thuis, dat betekent dat ik kook en de honden uitlaat. Dat laatste hebben ze zelf al gedaan, in de kamer. Overal een beetje, want onze honden geloven ook dat ik af moet vallen. Kokkend ruim ik op. Ik open een blauwe envelop. Er is maar één overheidsinstantie die zulke blauwe enveloppen verzendt. Ik moet toch bijbetalen. Trucje is mislukt. Vrijdag de dertiende.

Eindelijk rust in mijn kantoor thuis. Ik overdenk deze dag en zoek op het internet op wanneer het weer vrijdag de dertiende is, ook al omdat ik het allemaal niet echt soepel vond lopen:


        * Vrijdag de dertiende op jaar gesorteerd:
          o 2000 oktober
          o 2001, 2007, 2018 april, juli
          o 2002, 2013, 2019, 2024 september, december
          o 2003, 2008, 2014, 2025 juni
          o 2004 februari, augustus
          o 2005, 2011, 2016, 2022 mei
          o 2006, 2017, 2023 januari, oktober
          o 2009, 2015, 2026 februari, maart, november
          o 2010, 2021, 2027 augustus
          o 2012 januari, april, juli
          o 2020 maart, november

Volgend jaar mei dus weer.

Nog even wat zaken over vrijdag de dertiende, gestolen van Wikipedia:

Oorsprong

Een andere mogelijke verklaring is dat op vrijdag de dertiende oktober 1307 in Frankrijk alle Tempeliers op bevel van Philips de Schone werden gearresteerd, op grond van valse beschuldigingen. Dit was de opmaat voor de uiteindelijke vernietiging van de Orde van de Arme Ridders van Christus en de Tempel van Salomo, beter bekend als de Tempeliers. Sindsdien is men vrijdag de dertiende blijven zien als ongeluksdag.

Er wordt ook wel gesteld dat vrijdag de 13e is afgeleid is van een Noorse sage over de kwaadaardige god Loki die als niet-uitgenodigde, dertiende gast, op het feest komt en de aarde in rouw dompelt.

Dit bijgeloof van miljoenen mensen heeft invloed op de economie: in de Verenigde Staten verzuimen opvallend veel mensen hun werk en worden zakelijke transacties uitgesteld. Verder hebben veel gebouwen geen 13e verdieping waardoor liften moeten worden aangepast. Ook is er in bijna geen enkel ziekenhuis een operatiekamernummer 13 te vinden.

Het idee van vrijdag de 13e als ongeluksdag wordt gebruikt in de filmreeks Friday the 13th.

Marianne Williamson geeft de verklaring in het boek In vrouwelijkheid dat vrijdag de 13e zou afstammen van de dag dat de heksen bij elkaar zouden komen.

Nog een laatste slok van mijn warme chocomel, een dik vel hangt aan mijn gehemelte. Ik geef het op en maak een aantekening in mijn agenda. Dertien mei 2011: vrij nemen.