Tour 5: Een slimme, ouwe lul

Petacchi was weer eens de felste
Hij reed een sprint van jewelste
En nu lag geen hond
Met zijn kont op de grond
Hij was dus gewoonweg de snelste

Het zat er wel in dat het vandaag een rustig dagje zou gaan worden na twee helse ritten. Veel renners hadden vanwege de vele valpartijen natuurlijk allerlei verwondingen en pijntjes. Dus als er dan een korte, vlakke etappe is en je weet dat het een massasprint gaat worden als er niets geks gebeurt, dan zorg je er wel voor dat er niets geks gebeurt en doe je geen gekke dingen.
Champion van AG2R ging er meteen na de start vandoor en kreeg vier andere renners mee. Dat was het voor vandaag. Geen spervuur van demarrages zoals meestal in de Tour. Het werd meteen duidelijk dat de renners vandaag hun wonden zouden likken. Dat was ook wel nodig, want het was aardig warm en dan gaan renners, zelfs als ze niet voluit rijden, zweten en dan komt er zout in hun wonden en dat doet pijn.
Team Saxo Bank van geletruidrager Cancellara had een makkie, want de sprinterploegen Columbia en Lampre gingen al snel de koers controleren en de kopgroep kwam dan ook nooit verder dan een voorsprong van ongeveer drie minuten en op 47 kilometer van de aankomst ging men die voorsprong al reduceren tot anderhalve minuut.
Ik snapte dan ook niet dat de etappe integraal in beeld werd gebracht. Ze reden weliswaar door een mooi landschap, maar als je een natuurdocumentaire wilt zien, dan kun je beter bij National Geographic terecht.
Maar deze eentonige etappe geeft me wel de gelegenheid om een belangrijk feit te onthullen.
Gisteren loste Contador in de laatste kilometers bij het groepje waar hij in reed. Zijn ploegmakker Vinokourov reed gewoon door met dat groepje en kwam twintig seconden voor zijn kopman binnen. Mocht Contador in Parijs twintig seconden tekort komen op bijvoorbeeld Evans, dan zal hij zich nog wel eens voor zijn kop slaan. Wat was er namelijk aan de hand?
Contador had materiaalpech in de laatste kilometers. In de reglementen van de Tour staat dat als iemand in de laatste drie kilometer valt of materiaalpech krijgt, dat dan de tijd geldt van de groep waarin hij zat. Maar Contador vergat om aan de jury door te geven dat hij materiaalpech had. Als hij dat wel had gedaan en de jury had de fiets even gecontroleerd en vastgesteld dat het inderdaad pech was, dan had de Spanjaard de tijd van Vinokourov gekregen en had hij nog eens twintig seconden op Armstrong gewonnen en had twintig seconden minder achterstand op Evans gehad. Bazbo zou zeggen: “Zeg dat ik het gezegd heb.”
Geen valpartijen in het peloton deze dag. Dat werd wel eens tijd, want bijna iedereen is al eens gevallen en als je dan nog eens valt, is het niet prettig. Armstrong nam geen enkel risico en zette zijn hele ploeg voorin in het peloton.

En dan de finale. Columbia deed in feite alles goed tot kort voor de finish. Ze hadden een treintje, maar lieten zich voorbijrijden door diverse renners van andere ploegen. Daar ging het fout, want nu konden ze het voorin niet meer controleren en Cavendish kon dus niet gelanceerd worden in de sprint. Cavendish won dus ook niet. Een sprinter van 36 jaar, Alessandro Petacchi, de Speer van la Spezia, won zijn tweede etappe. Hij deed het heel slim.
Petacchi komt tegen een renner als Cavendish explosiviteit tekort. Sprinters hebben tussen hun 23e en 28e jaar de meeste explosiviteit. Daarna wordt die minder en krijgen ze meer macht en duurvermogen. Petacchi, Dean en McEwen zijn boven de dertig en hebben dus meer duurvermogen en kracht dan Cavendish. Petacchi maakte er dan ook een lange machtsprint van om zo de sprinters met explosiviteit te elimineren. Ik vertel het maar zo even, maar je moet het natuurlijk wel kunnen. Hij kon het. Toch denk ik wel dat Cavendish in de vorm van vorig jaar de sprint toch zou hebben gewonnen. Hij was toen veel sterker dan nu.

Lul van de dag:

Er was vandaag maar één lul van de dag en dat was ik. Ik heb meer dan drie uur zitten kijken naar een kopgroep en een peloton dat daar achter reed. Eigenlijk had ik gewoon het laatste half uur kunnen kijken, maar ja, je schrijft een column en stel je voor dat er iets geks gebeurt onderweg. Maar er gebeurde niets geks. Gelukkig kon ik me tijdens die lange zit nog vermaken met aardappels schillen en klaarzetten om gekookt te worden en de bloemkool vast in de pan doen. In de zon zitten ging ook niet echt, want er was bewolking en de buurvrouw lag ook niet topless te zonnen, dus er viel echt niets te beleven.

Morgen gaat de Tour naar Montargis, het Venetië van de Gâtinais. Er komen namelijk drie kanalen samen en er zijn dan ook veel kanaaltjes waar huizen aan liggen en heel veel bruggetjes. Montargis is alleen veel kleiner dan Venetië en ik zou dan ook eerder spreken over het Giethoorn van de Gâtinais.
De Gâtinais is een mooie streek, die boven de Bourgogne ligt. Vrijdag trekt de karavaan door de Bourgogne. Er is een beschermd regionaal natuurgebied. Anders dan bij de nationale parken, waar de nadruk op bescherming van de flora en fauna ligt, worden in regionale parken juist de economische en toeristische waarden ontwikkeld. In de nationale parken is de jacht niet toegestaan en in de regionale parken wel. Toch worden het historische en het natuurlijke erfgoed er voldoende beschermd.
Tot de flora van de Gâtinais behoort ook de saffraankrokus, maar die wordt daar gekweekt. Al vanaf de 14e eeuw was daar het wereldcentrum van de saffraan en in de vorige eeuw kwam nog 20% van de mondiale productie uit deze streek. Ik gebruik het onder meer in de Paëlla, maar dat is geen Frans gerecht. Als je bedenkt dat voor een kilo saffraan 160.000 bolletjes moeten worden geplant, dan begrijp je wel waarom het zo duur is. De beste kwaliteit komt overigens niet uit deze streek, maar uit het Spaanse La Mancha. Wie kwam daar toch ook nog meer vandaan?
Verder schijnt de romige honing uit de Gâtinais ook erg lekker te zijn. Hij is beroemd om zijn zachtheid. Ik hou echter niet van honing, want ik hou helemaal niet van zoetigheid.
Mijn vriendin die stage loopt bij Mercier meldde me op msn dat de Tour langs haar appartement in Epernay komt. Daar start de Tour namelijk. Ik mocht wel bij haar komen kijken, maar ik heb dat maar niet afgesproken. De renners zijn in een paar seconden voorbij en wat moet je dan samen de rest van de dag allemaal gaan doen?

Het wordt ook morgen een etappe voor de sprinters. Er zijn wel twee klimmetjes van de vierde categorie, maar die liggen in het begin van de rit en zelfs van Hummel zou daar geen moeite mee hebben. De laatste kilometer is zo vlak als een biljartlaken. Denk echter niet dat de hele rit zo vlak is buiten die klimmetjes. Het is voor Karel en Truus die daar op de camping verblijven en misschien eens een dagje gaan fietsen met gehuurde fietsen met 21 versnellingen best nog zwaar. Die zullen echt nog op het kleinste verzet moeten. Maar voor de renners in de Tour de France is het gewoon een vlakke etappe.    
Wordt het de derde van Petacchi? Of kan Cavendish het nu wel? Zijn ploeg moet zorgen dat het treintje in takt blijft en dat hij dus op het moment dat hij het wil zijn explosiviteit kan ontplooien. Mijn tip: Boasson Hagen.