Het kiezersbedrog is begonnen

De PVV breekt het ene na het andere record. Meeste privaat- en strafrechtelijke aanklachten tegen zittende kamerleden. Grootste toename van de waterstofperoxideverkoop in Haagse drogisterijen. Meer zetels dan ooit. En in recordtijd na het bekend worden van de verkiezingsuitslag komen tot een onversneden staaltje kiezersbedrog. Jazeker, letterlijk binnen 12 uur na het bekend worden van de definitieve verkiezingsuitslag. De AOW-leeftijd is geen breekpunt meer, zo liet Geert Wilders vandaag rond het middaguur weten. De avond voor de verkiezingen beweerde Wilders op televisie nog buitengewoon stellig dat hij nooit en te nimmer akkoord zou gaan met een verhoging van de AOW-leeftijd. Want dat betekende feitelijk alleen maar het oprekken van allerlei andere uitkeringen. En na de verkiezingen tóch akkoord gaan met een verhoging zou puur kiezersbedrog zijn. Aldus Geert Wilders op 8 juni. Op 9 juni gaven heel veel mensen hun stem aan de PVV. Uit angst. Angst voor hun hypotheekrente-aftrek. Angst voor die plundermarokkanen die hun vrouw op straat voor hoer uitschelden, en voor hun voeten op de stoep spuwen. Angst voor verplicht door moeten werken als je al 65 bent en er als ongeschoold arbeider al dik 40 jaar op hebt zitten. Een monsterzege voor de PVV. 23 op angst gebaseerde zetels.

Maar zodra de electorale buit binnen is, laat Geert zijn keiharde beloftes varen. Want Geert wil graag meeregeren, en dan moet je concessies doen. Zegt Geert. Dat klinkt als een bonafide argument, maar dat ís het in dit geval niet. Waarom niet? Het feit dat je, als je wilt meeregeren concessies moet doen, is natuurlijk niet opeens in de vroege ochtend van 10 juni zomaar uit het niets, onverwacht en plotseling ontstaan. Dat was ook al op 12 maart het geval. Op 3 januari. Op 14 september 2009. Op 11 augustus 1963. We leven in een land dat wordt geregeerd door coalities, en dus in een land dat wordt geregeerd door partijen die concessies doen. Altijd. Dat weet Geert, als gepokt en gemazeld politicus, donders goed. Het feit dat hij minder dan 12 uur voor de opening van de stembussen de AOW-leeftijd nadrukkelijk als breekpunt bestempelt, en amper 12 uur na de sluiting van de stemlokalen diezelfde AOW nadrukkelijk niet als breekpunt bestempelt omdat concessies doen nu eenmaal bij meeregeren hoort, is niets meer en niets minder dan kiezersbedrog van het schandaligste soort. Laat Geert binnenkort ook zijn vurig bepleite immigratiestop varen? Kan de hypotheekrente-aftrek in de prullenbak? De PVV is verworden tot de D66 van de eenentwintigste eeuw. Hoog van de toren over principiële kwesties, maar rug recht houden ho maar. Nee, ons politieke landschap is er niet fraaier op geworden, met al die afsplitsingen van de VVD.

Nog zo’n ex-liberaal die het politieke beeld ernstig heeft vervuild, is Rita Verdonk. Als een viswijf ontsierde ze mening kamerdebat. Maar een lawine van platitudes ruïneerde ze menig intellectueel debat. Met één kus introduceerde ze naast het begrip ‘seksuele intimidatie’ ook de seksuele belediging. Met het vertalen van peilingen die haar -hoogstens, heel misschien en met enorm veel geluk- op 1 kamerzetel inschatten, in de bewering dat ze rekende op 10 zetels verkrachtte ze de basisprincipes van het decimale stelsel. Zeer tot mijn vreugde werd gisteravond meteen duidelijk, dat Rita uit de Kamer zou verdwijnen. Mooi zo. In de verkiezingsuitzending had Rita nog een verweer. Want overal in het land had haar Trots Op Nederland best successen geboekt. Er waren raadszetels binnengehaald, dus haar beweging ging onverdroten voort op de ingeslagen weg, beweerde Rita zwakjes. Nee dus. Rita woont in de gemeente Pijnacker-Nootdorp. Ook daar was Trots Op Nederland met een paar zetels in de gemeenteraad vertegenwoordigd. U leest het goed. “Wás vertegenwoordigd”. Want de gemeenteraadsfractie heeft vandaag unaniem besloten, zich van Trots Op Nederland af te scheiden. In Rita’s eigen woonplaats. Pijnlijk? Och, ik vind het vooral heerlijk. Wanneer meer Trots Op Nederland-fracties dat goede voorbeeld volgen, dan ben ik dat ook. Trots op Nederland.

Toch zijn Geert Wilders en Rita Verdonk bij lange na niet de minst fatsoenlijke figuren in het Nederlandse medialandschap. Het ergste tuig zie je op zondagochtend bij RTL7. Harry Mens en Emile Ratelband. Zij hebben in de verkiezingsstrijd een spektakelstuk opgevoerd, waar ik werkelijk onpasselijk van werd. Met goedvinden van Harry Mens heeft Emile Ratelband in Business Class het gerucht verspreid dat niet allen schuinsmarcheerder Jack de Vries, maar ook Job Cohen er een buitenechtelijke seksrelatie op na zou houden. Fijntjes verwees Ratelband naar het feit, dat de echtgenote van Job Cohen zwaar invalide is, en dat Job zijn seksuele genot dus buiten de deur zoekt. Een schandalige aantijging. Deze beschuldigingen hadden zeer nadelig voor Cohen kunnen uitpakken. Het had hem kunnen belemmeren bij het hervinden van zijn evenwicht, en herrie in de media had hem stemmen kunnen kosten. Ik maak een groot compliment aan de Nederlandse media, die deze ronduit smerige beschuldiging gedurende de verkiezingstijd niet hebben opgepakt. En ik maak een groot compliment aan de andere politieke partijen die -geen enkele uitgezonderd, dus dit compliment geldt ook voor TON en PVV- deze schandelijke aantijging eveneens links hebben laten liggen en niet hebben gebruikt om er een vuile oorlog mee te voeren. De wetenschap dat media en politiek toch niet alle fatsoen hebben verloren, sterkt mij in de overtuiging dat we, ondanks alles, toch nog steeds in een beschaafd land wonen. Dat vind ik een fijne gedachte.

Compliment, iemand?