Spareribs in badkleding

In Eindhoven sta ik voor een stoplicht te wachten. Dat is op zich geen nieuws. Eindhoven is de Lichtstad. Die naam heeft de stad niet alleen aan Philips te danken. Ik heb het vermoeden dat er meer stoplichten dan bomen staan in de stad die nu overigens behoorlijk aan het ont-Philipsen is: hoofdkantoor weg, veel fabrieken leeg of gesloopt en de geruchten gaan dat dat zelfs voetbalclub PSV een andere shirtsponsor krijgt.

Hoe dan ook, ik sta voor het rode licht met mijn Renault Kliko. Rechts van mij boven de stoep zweeft een grote reclameposter. Twee jonge, schaarsgeklede vrouwen kijken mij lachend aan. Het zijn de modellen van de Zeeman. De twee zijn broodmager. Ik dacht eerst nog dat de poster gekreukt was, maar toen ik mijn bescheiden zonnebril van mijn neus liet glijden, ontdekte ik dat de poster helemaal strak hangt. Het is niet het schaduwspel van kreukend papier maar het zijn goed de uitstekende ribben van de twee lachebekjes die de poster een 3d-effect geven. Je zou de meisjes als brandweerladder kunnen gebruiken, zo dun. Ik staar na een partij afgekloven spareribs in badkleding, zo ongezond mager.

Zonder dat ik het door heb, springt het stoplicht op groen. Ik hoor een toeter en achter mij zit een waarschijnlijk niet door de Zeeman geklede oudere dame in een Aziatische traktor, een Nissan PyongYang of een SsangYong Nasi of iets dergelijks. Onder de twee zwarte skottel braaien die samen met een rvs-langpootmug haar zonnebril vormen, zie ik een verrimpelde, met rode lippenstift beschilderde mond 'schiet eens op, lul' playbacken. Zonder dat ik het wil, zie ik aan de twee tuba's in haar orkestbak dat ze de airco iets te koud heeft staan. Kunnen siliconen eigenlijk bevriezen? Dat je als voormalig pornoster op expeditie gaat op de Noordpool om 'de wereld te redden' en je moet oppassen dat je beroemde tweeling niet in duizend stukjes uiteen valt?

Ik draai mijn autosleutel om en de motor slaat niet helemaal zonder opzet af. Dat geeft me meer tijd om die poster beter in me op te nemen, al is het maar als afleiding voor wat ik net gezien heb. Voordat de motor weer draait, staat het stoplicht weer op traditioneel Eindhovens rood.

Wat is de slogan van de Zeeman ook alweer? Altijd scherp? De afdeling 'Brainstorm en Powerpoint' van de textielketen bedoelt natuurlijk dat de prijzen altijd scherp zijn. Dat klopt wel. Je kunt er nog een simpel shirt voor drie euro kopen, of een korte broek voor een tientje. Op zoek naar een korte broek heb ik de laatste weken veel winkels van binnen gezien. Vijftig euro schijnt de norm te zijn, na aftrek van allerlei kortingen. En dat voor een lapje stof dat naast de fabriek van auto van de dame achter mij - de stoom komt nu echt uit haar oren - gemaakt is voor, ik denk, hooguit één euro. Maar ach, voor die vijftig euro krijg je wel minstens drie enthousiaste verkoopsters die oprecht jou goed willen aankleden. 'Kan ik je ergens mee helpen?' 'Ja, maar dat staat zeker niet in je contract. Daar staat aankleden, niet uitkleden. Bovendien vertrouw ik die man met dat V-tje op zijn borst niet als wij nu het kleedhokje voor een kwartiertje bezet gaan houden.' 'Oké, maar als je me nodig hebt, weet je me te vinden.' 'Nee, waar woon je?'

In mijn achteruitkijkspiegel zie ik de sjieke Cher uit haar Kia Kroepoek stappen. Ze worstelt met haar gordel en ik vestig mijn aandacht weer op de poster. Ik weet niet of ik die Zeemeiden van drijfhout knap vind. Ik val niet op dik, integendeel. Zie Arnohariëtte, die gezond slank is. Maar deze meisjes zijn bijna doorzichtig. 'Altijd scherp'. De modellen van de Zeeman hebben scherpe randjes. 't Is dat ze, al dan niet door Photoshop geholpen, een blijdschap op het gezicht hebben die zelfs Gaston van de Postcodeloterij nog nooit gezien heeft, anders zou je kunnen denken dat het een poster van een goed doel is die nu Eindhoven moet wakkerschudden. We moeten allemaal geld storten op giro 555, anders hebben deze twee meisjes geen eten. Ik mis eigenlijk nog de vliegen rond hun ogen.

Een ander model, Doutzen Kroes, heeft in een interview met AP gezegd dat ze niet dun genoeg is. Haar vrouwelijke vormen zouden ervoor verantwoordelijk zijn dat ze niet overal de catwalk mag bewandelen. Nou, Doutzen, babbel even met het bureau dat ook lachende pallets aan de texiel-Aldi levert. Misschien hebben zij nog tips. Ik heb geen verstand van kleding, maar het zijn toch de vrouwelijke vormen die het onderscheid tussen mannen- en vrouwenmode maken?

Bij de Zeeman is alles goedkoop. Het is de Aldi van de textielketens. Dat waardeer ik aan de Zeeman, ze bieden een alternatief voor die overdreven dure kledingzaken waar we er toch al veel te veel van hebben. Ook in Eindhoven is nu een kledingwinkel geopend waar menig clubeigenaar op Ibiza jaloers is. Er hangt een licht- en geluidsinstallatie die een concert van Rammstein overtreft. Dan ben ik blij dat er een Zeeman is, ook al zijn daar geen pashokjes en ruikt het er soms een beetje naar mijn voeten na een dag winkelen.

Terwijl het stoplicht weer een lichtjesroute gemaakt heeft, is het de dame achter mij gelukt de autogordel onder haar bh vandaan te vissen. De gordel schiet terug naar de fabrieksinstelling en mevrouw is bezig het rode gordijn voor haar podium te sluiten. De twee muzikanten in haar orkestbak zijn weer gaan zitten. Achter de Koreaanse oogstmachine van de barones heeft zich een heuse file ontwikkeld. Ik krijg medelijden met haar. Zij wordt verantwoordelijk gehouden voor de file. Mijn Franse mini-van is onzichtbaar in de schaduw van haar Toyota Rames Speciaal. Aan de overkant van de kruising kijk ik nog één keer in de spiegel. Onder de poster zie ik een verlaten papieren tas van de McDonald's. Later besef ik dat ik dit op foto had moeten zetten. Anders dan de Zeeman ben ik niet altijd scherp.