Jan Dijkgraaf, de rioolrat
Jan Dijkgraaf zat aan tafel bij Pauw en Witteman. De hoofdredacteur van HP/De Tijd verdedigde het beruchte interview van De Telegraaf met Ruben, hét Nederlandse jochie van dé vliegtuigcrash. Jan had er zelf niets mee te maken, maar vond het nodig om dit misbruik van persvrijheid goed te praten. Hij blaaskaakte dat De Telegraaf er zeer goed aan deed het vraaggesprek met Ruben te publiceren. Volgens hem is dat de enige krant die over human interest gaat en daar past zo’n interview uitstekend bij. Human interest mijn reet. Doodzieke bemoeizucht bedoelt hij! Ranzige sensatielust! De één zijn verschrikkelijke dood is de ander zijn heerlijk smakende brood. Aasgieren zijn er jaloers op. En oh oh oh wat kende Dijkgraaf die rioolinterviewster Jolande van der Graaf toch goed! Zó jammer dat ze er niet bij kon zijn, maar ze werd nu eenmaal ernstig bedreigd. Ja ja, de VARA-studio is namelijk een erg logische plek om haar iets aan te doen. Maar Jan was niet te beroerd om de lijkenpikkerij van Jolande uit te leggen als een journalistiek huzarenstukje. Mijn braakneigingen volgden elkaar in rap tempo op. Onderweg naar de wc verscheen podiumdier Bart Chabot in beeld. Precies op tijd.
Nadat Bart zijn gal over Dijkgraaf gespuwd had, haalde hij de glossy Binnenhof onder zijn arm vandaan. Binnenhof is een ordinair roddelblad gericht op dirty gossip van politiek Den Haag. Je kunt wel raden wie de hoofdredacteur van het blaadje is: Jan Dijkgraaf. Naast het verdédigen van ziekelijke journalistiek, máákt hij het ook! Voor het eerste nummer heeft Dijkgraaf de vuilniszakken van Pechtold en Rouvoet minutieus laten uitpluizen en de vondsten gepubliceerd. Zijn lezers smáchten naar het verhaal achter de sompige tampons van mevrouw Rouvoet en de afgekloven nagels van Pechtold. Wanneer bedenk je dat je doelgroep zit te wachten op pulp over een negatieve zwangerschapstest in de vuilnis van een politicus? Is graaien in politieke etensresten een agendapunt geweest? Volgende week komt er een verhaal over gebruikte condooms van Jack de Vries. Hij schijnt traag zaad te hebben. Dijkgraaf stelt dat de rechter maar moet bepalen of zijn verslaggeving te ver gaat. Vroeger maakte hij stiekem foto’s van zijn seksende ouders en stuurde die dan op naar het plaatselijke sufferdje. Pas als zijn oma er iets van zei wist hij dat hij te ver was gegaan. Jong geleerd is oud gedaan. Jan is niet van de rioolratten besnuffeld, hij is er zélf één!
