Jonge sletjes?

“En loop jij al met zulke sexy onderbroekjes?” vroeg de interviewer van EenVandaag aan een meisje van een jaar of acht, terwijl ze in een kledingzaak bij een rek met sexy strings voor heel jonge meisjes stonden.
“Nee, dat niet. Alleen op feestjes.” antwoordde het meisje.
Ik kwam niet meer bij van het lachen om zo’n grappig en naïef antwoord, maar mijn vrouw zei droog: “Leuke kinderfeestjes tegenwoordig.” Het was duidelijk dat zij het maar niets vond, dat meisjes van die leeftijd van die sexy slipjes dragen.
Sexy tienerkleding is in; en de meningen erover zijn zeer verdeeld. Overigens ging het in de uitzending van EenVandaag wel alleen om sexy aangeklede Barbies, maar er kwam geen enkele lekker geil geklede Ken in voor. Ken en Action Man hadden dan ook nooit sexy kleding aan. Ze hadden van die stoere blote blokjesbuiken, maar die kun je niet verkopen, tenzij je ze op een T-shirt print.

Ook Elsevier wijdde onlangs een artikel over sexy kinderkleding.
In Kensington High Street kun je bikini’s met cupvulling voor meisjes van zeven jaar kopen en slipjes met de tekst ‘je hebt gescoord’. Men spreekt al over ‘pedo-kleding’. Maar ook in Nederland hangen er tegenwoordig naveltruitjes en minirokjes voor zeer jonge meisjes in de kledingzaken; dat werd in de uitzending van EenVandaag wel duidelijk. Er worden schoenen met naaldhakken aan meisjes van zes en zeven verkocht. In de uitzending stond een moeder voor een dilemma.
De moeder zei dat ze de kleding wel wat voor meisjes van zeventien vond, maar dat die sexy kleding haar dochter ouder zou maken dan ze in werkelijkheid is. Haar dochter stond er echter bij te kijken met een gezicht alsof ze haar moeder maar stomme onzin vond vertellen. Het liefste zou ze al die sexy topjes en jurkjes meteen kopen. Kinderen, en vooral meisjes, willen er nu eenmaal ouder uitzien dan ze in werkelijkheid zijn en moeders zijn stom. Dat is niet iets van deze tijd; dat is altijd zo geweest.
Ik ben natuurlijk al mega-oud, maar sommige dingen kan ik me nog goed herinneren uit mijn jeugd.

In mijn kamertje was een luik naar de kruipruimte. Daar, onder de grond had ik het zo goed en zo kwaad als het ging, schoongemaakt. Ik had er een paar oude matrassen en wat dekens liggen en er stond een olielamp die eventueel voor wat licht kon zorgen. Levensgevaarlijk natuurlijk, maar ik was tien jaar en hield me niet bezig met de vraag of iets gevaarlijk was of niet. Natuurlijk had ik een eigen kamer, maar daar konden mijn ouders me vinden en dit was mijn geheime ‘kamer’.
De kruipruimte was regelmatig gevuld met vriendjes en vriendinnetjes. We childen er dat het een lieve lust was. We wisten natuurlijk niet dat we dat deden, want het woord ‘chillen’ bestond nog niet, omdat we nog gewoon Nederlands spraken. We lazen er stripboekjes, aten gestolen koekjes en dronken er gestolen limonade. En natuurlijk vertelden de jongens elkaar stoere verhalen over wat ze allemaal met meisjes hadden gedaan en wie ze allemaal in elkaar hadden geslagen. Betere gespreksstof hadden we niet. We woonden in Scheveningen en niet in Wassenaar.
Maar deze dag was het anders.

Arend en ik hadden een paar straten verderop twee meisjes opgescharreld. Ze waren negen en elf. Mochten die meisjes en wij zomaar zonder toezicht naar buiten en uit het zicht? Ja, dat mochten wij. Dat is waarschijnlijk moeilijk te begrijpen voor mensen die hun kinderen met de auto twee straten verderop naar school brengen en ook weer afhalen, maar vroeger was er nu eenmaal weinig verkeer, er waren geen afwerkplekken en ook geen Marokkaanse buurtettertjes, dus we konden op die leeftijd al gaan en staan waar we wilden. Niet dat mijn ouders het daar altijd mee eens waren, maar zij deden ook wel dingen waar ik het niet mee eens was, dus ze moesten niet zeuren.
En daar lagen Arend en ik voor het eerst met twee meisjes onder de grond en we wisten dat ‘het’ vandaag zou gaan gebeuren, want die meisjes lieten volgens anderen ‘alles’ toe. Natuurlijk had Arend die van elf en ik die van negen, want hij was twee jaar ouder dan ik en dus al wel twaalf en bovendien was hij veel sterker dan ik. Ik werd dus afgescheept met een kind van negen terwijl hij er eentje had met al ontluikende tietjes. Dat had ik heus wel gezien. Ik lag dus met een meisje van negen, maar omdat ik zelf nog maar tien was, kun je het geen pedofilie noemen. Ik wist niet eens wat dat woord betekende. Ik kende alleen het woord ‘kinderlokker’ en wist dat je daarvoor moest oppassen, maar dat ik er zelf eentje zou zijn, nou nee.
Arend ging met zijn pas verworven vriendin op de ene matras en ik dus op de andere met Coby.
Heel voorzichtig ging ik een beetje tegen haar aanliggen. Op die leeftijd was dat al bijna voldoende om tegen de vriendjes te vertellen dat je haar ‘geneukt’ had, maar ik voelde haar nog niet eens. Coby nam echter het initiatief en zoende me stevig op mijn mond. Geen tongzoen, maar wel indrukwekkend. Na dit geweld wilde ik net op onderzoek uitgaan en schoof mijn hand in de richting van haar truitje.
Op dat moment uitte Arend plotseling een kreet.
“Godver!” klonk het hard door de kruipruimte. Even was ik bang dat zelfs mijn ouders in de huiskamer het zouden horen; zo hard kwam die vloek naar buiten.
“Wat is er?” vroeg ik verschrikt. Mijn hand was meteen weer terug langs mijn lichaam.
“Hier, kijk maar.” riep Arend en gooide iets naar me toe. Het bleken twee verfrommelde zakdoekjes te zijn.
“Wat is dat dan?” vroeg ik onnozel.
“Dat zijn haar tieten!”

Er waren dan geen bikini’s met cupvulling in die tijd, maar de meisjes vulden ze zelf wel op.
Meisjes willen altijd ouder zijn dan ze in werkelijkheid zijn en kleding die oudere meisjes dragen is dan ook stoer. Ze zien Jessica Simpson en willen zich ook zo kleden. Die jonge meisjes willen ook wel van die supersexy denim shorts. De commercie heeft daarop ingespeeld en op zich is daar niets mis mee. Alleen seksueel getinte opschriften op slipjes voor meisjes van zes gaat ook mij te ver.
Laatst zag ik een meisje van een jaar of dertien met een T-shirt waarop het opschrift: ‘who needs a brain when you've got these’ en ik moet zeggen dat ze inderdaad geen hersens nodig had. Maar ik vind het wel op het randje. Als ik haar vervolgens bij haar borsten pak en zeg dat ik onderzoek doe naar de noodzaak van het menselijk brein, dan ga ik de gevangenis in.

Het meisje uit mijn verhaal, Coby, was later maar al te trots toen ze kleine knobbeltjes kreeg en de eerste schaamhaartjes zich aandienden. Dan zag ze er eindelijk ouder uit. Dat meisjes van haar leeftijd dan ook kleding kiezen die door oudere popsterren op televisie wordt gedragen, is niet vreemd. Daar hoef je geen uitzending aan te besteden. Die meisjes willen er ouder uitzien. Je maakt toch ook geen uitzending over vrouwen die zich van onderen scheren en zo weer op de Coby van toen lijken?