Modern kruisigen

 “Diederik, sta je nu nog eens op? Je bent al te laat voor school en ik moet zo naar mijn werk. Kom op. Uit je bed!”  Els liep zenuwachtig de kamer van haar zoon in en trok het dekbed van hem af.
“Mam, laat me alsjeblieft liggen. Ik ben ziek. Ik ga niet naar school. Ik heb hele erge hoofdpijn en ik denk dat ik koorts heb.” Diederik pakte snel het dekbed weer uit zijn moeders handen en kroop er onder.
“Dan zal ik wel even de thermometer halen. Als je geen koorts hebt, dan ga je maar mooi naar school, want je hebt de laatste tijd veel te veel verzuimd.” Els liep snel naar de badkamer, maar bij terugkomst was de deur van Diederiks kamer op slot. Ze rammelde aan de deur en riep kwaad dat de deur onmiddellijk open moest.
“NEE!” Gilde Diederik. “Ik ga niet! Ik wil niet! Ik ben ziek! Laat me met rust!”
Els kende haar zoon en wist dat ze hoog en laag kon springen, maar dat het alleen maar erger zou worden. Bovendien moest ze nu echt naar haar werk, anders kwam ze zelf nog te laat.
“Als ik vanavond thuis kom dan hebben we het er nog over en je vader krijgt dit zeker te horen, Diederik. Je weet dat er dan wat zwaait.” Snel trok Els haar jas aan en verliet het huis.

Diederik staarde naar het plafond.
Vader zou beslist weer kwaad zijn als hij er achter kwam waarom Diederik niet naar school wilde. Ze hadden het er al vaker over gehad.
“Als je al zo iel bent als jij, moet je niet ook nog eens een keer je haar als een wijf dragen. Ik weet wel dat je fan bent van Tokio Hotel, maar met dat haar zie je er ook echt uit als een wijf. Gedraag je eens als een vent en ram ze in elkaar als ze je pesten.” Dat had vader de vorige keer gezegd. Maar waarom mocht hij er niet anders uitzien dan anderen? Waarom moesten ze hem daarvoor pesten? En het leek wel of het steeds erger werd.

Gisteren hadden ze hem voor de zoveelste keer in het toilet opgesloten. En toen hij zijn fiets wilde pakken, stonden plotseling Hans en Erik met een paar meisjes uit een hogere klas achter hem. Hans had hem vastgepakt en Erik had zijn broek en onderbroek naar beneden getrokken. De meisjes hadden gegild en Hans had naar ze geroepen: “Zien jullie dat? Een meisje met een lul.”  
De gymlessen waren altijd een hel voor Diederik. Al meteen als hij de gymzaal binnenkwam riepen er een paar dat hij verkeerd was en beter met de meisjes kon gaan gymmen. Als er groepjes werden gevormd dan bleef hij over als het groepje ‘Diederik’. Niemand wilde hem in de groep. Hij heeft helemaal alleen, huilend, door de Efteling gelopen tijdens het laatste schoolreisje. Hij kwam eens in de klas en zag daar zijn jasje, dat hij eerder aan de kapstok had gehangen, aan het plafond geniet. Hij had na de gymles zijn kleren en schoenen in de wasbak gevonden. Kletsnat. Maar het ergste was, dat hij nergens veilig was voor de pesterijen.

Diederik had zijn mobieltje al een paar dagen niet aan staan. Het was hem te erg geworden. Iedere dag kreeg hij sms’jes van klasgenoten, waarin de spot met hem werd gedreven.
“Hey lekker stuk, wanneer gaan je tieten groeien?”
“Wanneer ben je ongesteld, schat?”
Of berichtjes van gelijke strekking.

Op internet was het nog erger. Internet is anoniem. Iedereen die hem kende, kon een fictief mailadres aanmaken en hem een mailtje sturen. Hij kreeg de meest afschuwelijke dreigmailtjes.
“Kankerlul, we komen je strot doorsnijden.”
Of: “We komen je lul afsnijden. Dan ben je helemaal een wijf.”
Diederik keek niet eens meer in zijn mailbox. Ook MSN had hij nooit meer aan. Hij had virussen toegestuurd gekregen. Een keertje had een ‘meisje’ hem toegevoegd omdat ze zogenaamd zijn msn-adres van een klasgenootje had gekregen dat het zielig vond dat hij altijd zo werd gepest. Ze hadden een tijdje met elkaar gechat en Diederik was zelfs een beetje verliefd geworden. Op een keer had ze hem gevraagd met zijn mobieltje een foto te maken en die naar haar te sturen via MSN. Dat had hij gedaan. De volgende dag kreeg hij de foto terug. Hij was bewerkt. Zijn hoofd was hetzelfde, maar het lichaam er onder was van een naakt meisje. Het ‘meisje’ had hem bevolen de Cam aan te doen en alles te doen wat ze hem opdroeg, anders zou de foto op school worden verspreid. Van angst had Diederik meteen MSN uitgedaan en niet meer aangedaan. Hij wist heus wel dat ze een filmpje zouden maken van hem voor de Cam en dan zou het allemaal nog erger worden.

Diederik staarde nog steeds naar het plafond, maar hij had nu wel een besluit genomen.

Els en haar ex-man Karel hadden een mooie kaart uitgezocht en daarbij de standaard tekst voor dit soort overlijden.
Met respect voor zijn beslissing die hij zelf heeft genomen, geven wij diep geschokt kennis van het overlijden van onze zoon Diederik.
 
Zelfdoding is doodsoorzaak nummer twee onder jongeren en een niet gering aantal van de zelfmoorden bij jongeren komt, doordat ze stelselmatig gepest worden. Pesten is van alle tijden, maar met de komst van mobiele telefoon en internet is het nog veel makkelijker geworden om te pesten.
Jongeren worden gepest omdat ze afwijken van het ‘normale’.
Vandaag is het Goede Vrijdag. Ook Jezus week af van het normale.
Jongeren die gepest worden, worden echter nog veel langer met de zweep op de rug geslagen en ze dragen nog veel langer een doornenkroon op hun kruisweg.
Ik denk ook niet dat Diederik na drie dagen weer uit de doden op zal staan.