Pap, voordat je je gaat vervelen...

Jaja, dat kun je wel denken. Maar dat zie ik de eerste dertig jaar nog niet gebeuren. Tegen die tijd zijn we negentig-plus en wellicht is dan het moment aangebroken om wat gas terug te nemen. Voorlopig blijven we nog effe hollen. Daar zorgt het nageslacht wel voor. Tenminste als mams niks weet te verzinnen. Of ikzelf, zo nu en dan.

De jongste dochter heeft een vriendin. Of eigenlijk meer een soort van zus. Ze zijn onafscheidelijk. We noemen haar Linda. Linda woonde in de mooiste stad van Gelderland, deed HBO en werkte in haar vrije uurtjes in een kroeg, achter de tap. Linda had door haar persoonlijkheid en voorkomen een sterk omzet-verhogend effect op de omzetcijfers van de kroeg in kwestie. Ze kreeg een paar keer een relatie met een van haar klanten, maar dat liep uiteindelijk toch op niks uit. Teveel lol en te weinig vastigheid. Maar ja, je bent heel bekend ter plaatse en je zit in een wereldje. Kom daar maar eens uit. Onze dochter is psychiatrisch verpleegkundige en kwam er achter dat in de organisatie waarvoor zij werkt een pracht van een baan voor Linda beschikbaar was. En dat kwam goed. Ze werkt er inmiddels, zit tijdelijk in de zusterflat, haar spullen staan in een kamer in het grote huis van onze dochter. Nu nog haar eerste eigen huissie. Wij zijn goed bekend in de stad waar ze nu werkt en hadden wel een idee over een leuk, betaalbaar appartementje voor haar. Een andere dochter heeft daar ook een paar jaar gewoond en er staan geregeld flatjes te koop in dat gebouw.

En ja hoor, binnen een paar weken was het raak. Op de hoogste, vierde verdieping meteen naast het lifttrappenhuis. Uitzicht op een oude gerestaureerde stadsmuur en de daken van de oude stad. Niet te geloven, ze heeft echt alle denkbare mazzel, het kan gewoon niet mooier. Of sneller. En ook nog een nieuwe vriend, een heel ander tiep dan ze eerder had. Serieus, goeie baan, met een pa die komt helpen. Dat werk.

Het flatje is dik veertig jaar oud en komt uit de verhuur, dus de inrichting is niet helemaal up-to-date meer. Dus slopen maar. De vloer van dubbelhard gebakken tegels uit de badkamer en het bad, hup weg. Er komt een douche en ruimte voor de wasmasjien. De wanden zijn mooi glad, dus de nieuwe tegels plakken ze gewoon over de oude heen, dat gaat heel goed met de moderne tegelkitten. In de woonkamer annex keuken stond zo’n halfhoog wandje in L-vorm tussen keukenhoek en woonruimte. Dat had onze oudste dochter ook en wij hadden destijds dat ding in tien minuten gesloopt. We waren met een paar kerels, ondermeer was de oudste zoon erbij, die is uitvoerder en had de bus bij zich. Er werd met drie man wat heen en weer getrokken aan het wandje. Het lag meteen plat. Zoon holde effe naar beneden en kwam terug met een handzaag. De bovenplank werd doorgezaagd en de rest in drie stukken gebroken. Weer een minuutje later stonden de stukken op de galerij. We keken eens van de tweede verdieping naar beneden, daar is een parkeerplaats. Zowat helemaal leeg. Een van ons ging naar beneden om omstanders weg te houden en de anderen donderden de stukken over het hek. Klabamski. Een paar minuten later waren de stukken op de bus vastgebonden en vertrokken we.

Dat kon hier niet, want het is twee verdiepingen hoger. Als je de boel van die hoogte naar beneden pleurt spatten de stukken meters ver weg. Niet doen dus? Nee, niet doen. De meiden hadden een bus gehuurd en gisteren werd met verkrachte eenden alle slooptroep ingeladen. Vanmorgen moest er gelost worden op de milieustraat, maar de meiden waren alleen en dan wordt het toch effe teveel, qua gewicht en qua lomp. Dus werd oop ingeseind. We waren een kwartiertje te vroeg maar er stonden al zeker tien auto’s voor ons. Om half tien was de bus leeg en terug gebracht bij de verhuurder, uitgeveegd en wel. Mooi, klaar.

Ha, nu kon ik eindelijk aan de gang. Want alles buiten is smerig. Balkon, galerij, in geen jaren heeft iemand er naar omgekeken. Ik had een hogedrukspuit, maar die was toch wat te vaak in bedrijf geweest. Op een gegeven moment begon hij dure geluiden te maken. Als je dan even stopte kon je daarna zonder herrie weer even schoonmaken, waarna het geduvel weer begon. Ik heb nog even door geklooid, maar gisteren heb ik het snoer eraf geknipt (kun je altijd nog voor een ander apparaat gebruiken), de drukslang losgekoppeld, want die past op alle spuiten van dat merk, en de rest bij de milieustraat gedumpt. De meiden hadden me beloofd dat ik voor een nieuwe hogedrukspuit maar een tientje hoefde te betalen, de rest zouden zij dokken. Als ik dan maar kwam schoonmaken. Dochter heeft nog een spekglad hardhouten plankier in de tuin, dus daar ben ik ook welkom.

Omdat het de bovenste verdieping is, zit er boven de kozijnen een rand van een halve meter breed, gemaakt van beton met uitgewassen grind aan de zichtzijde. Dat is duidelijk helemaal nooit schoongemaakt, er groeit zelfs mos op. Als het dan regent loopt het vuile water door het beetje wind zo over je schone ramen. De spuit erop dus. Nou, dat merk je wel. De kleur veranderde duidelijk, en een meuk dat eraf kwam, niet te filmen. Mijn haar zat vol met stukjes mos en vies water. Bovendien miezerde het een beetje, dus nat werd ik. Kleddernat, tenminste mijn broek, schoenen en sokken. Ik had een regenpakjas aan maar de broek was niet te vinden, dat heb je met scholieren in je gezin.

Je bent wel wat mans met 120 bar en een vuilfrees. Het stalen hek blijkt wit, het beton grijs. Gelukkig zit er epoxy op het beton, dat kan tegen de hogedrukstraal, al moet het hier en daar wel worden gerepareerd. Klus voor de bewonersclub. Dus naar de vergadering meid, ook weer een nieuwe ervaring. De galerij heb ik ook gedaan, vanaf de deur van het trappenhuis. De boel bij de buurvrouw ook maar even gereinigd, want anders loopt iedereen de rotzooi van verderop over het schone stuk.

Het contrast is enorm, ik denk dat heel binnenkort iemand anders de rest van de galerij wel zal schoonmaken. Zo is het geen smoel en dat was ook mijn bedoeling. Dwingen zonder iets te zeggen.

Maar die zenuwen, daar kan ik echt met mijn verstand niet bij. De verbouwing is goedkoop en simpel, echt appeltje eitje. Hulp van alle kanten, want iedereen gunt het haar van harte. Alle tijd want ze zit lekker in de zusterflat.  Geniet ervan meid, het komt helemaal goed. Voor dat flatje doet iedereen een moord. Maar goed, ik heb nog maar eens gezegd dat ik altijd op de achtergrond blijf kijken of het wel goed gaat. En tijd zat heb. En handigheid ook, na al die jaren in de bouw. U vraagt, Gramps draait. Als je iets gedaan wilt krijgen moet je het vragen aan iemand die het te druk heeft om nee te zeggen. Dat werkt.

Bouwen is leuk, schoonmaken ook. Soms.