Haar geile blonde plukje
Gerda. Typisch een naam voor een koe. Eentje die nét te weinig melk geeft, bepaald geen schoonheid is en buitengewoon lelijke kalfjes baart. Gerda. Wat dat betreft past die naam uitstekend bij onze minister van landbouw. Ook buitengewoon lelijk en niet erg productief. En ach, met een flinke laag make up, slimme belichting en een stevig rondje photoshop kun je van iets lelijks best nog wel wat redelijks maken. Kijk maar naar die oude mevrouw in de Playboy van jongstleden december. Maar zelfs anno 2010 heeft de techniek zo zijn grenzen. Van Gerda Verburg een mooie vrouw maken? Dat is een hopeloze operatie.
Er zijn twee goede redenen om een glossy aan iemand te wijden. Of het gaat om iemand met een mooi uiterlijk, waarbij het er vervolgens niet veel toe doet of diegene verder nog wat te vertellen heeft. Ik noem een Linda. Of het gaat om iemand die er bepaald niet aantrekkelijk uitziet, onverzorgd zelfs, maar die wél een hoop te melden heeft. Ik noem een Maarten. Die tweede categorie heeft trouwens mijn voorkeur. Maar een glossy van een buitengewoon onaantrekkelijke vrouw, die er vervolgens ten gevolge van een totaal gebrek aan diepgang totaal niet in slaagt om dat uiterlijk op enigerlei wijze te compenseren? Een buitengemeen treurige vertoning. En nee, ik vind niet dat je mensen zomaar op hun uiterlijk mag afrekenen. Dus ook niet op een raar blond plukje dat als een soort van wittige drol op het voorhoofd van de persoon in kwestie ligt. Maar dat voorbehoud geldt natuurlijk niet wanneer diegene zichzelf in een glossy meent te moeten presenteren. Dan vráág je erom. Dus grappen over hoe de vriendin van Gerda zich verlustigt aan haar geile blonde plukje? Die mogen best.
Jaren geleden ontstond er enig rumoer. Marketingmensen hadden geschreven, dat de Dirk van den Broek-supermarkten de lelijkste klanten hadden. Flauw. Maar de lelijkste politici lopen rond bij het CDA, schat ik. En Gerda Verburg is daarvan wel een schoolvoorbeeld. En dan menen, jezelf in zo’n glossy te moeten presenteren? Dat getuigt wel van een heel groot gebrek aan zelfinzicht. Net zoiets als de slechtste premier ooit, die zichzelf weer opwerpt als lijsttrekker, een blunder waarover ik gisteren nog schreef. Maar goed, er is inmiddels een hoop gekrakeel losgebarsten in de Tweede Kamer. Volkomen terecht maakt men er bezwaar tegen, dat -nota bene in verkiezingstijd- op kosten van de overheid een glossy aan een CDA-politica wordt gewijd. Los van de vraag of Gerda een lelijke vrouw is, is die glossy natuurlijk een lelijke streek! Partijpropaganda op kosten van een ander… Het verweer van Gerda was trouwens heel erg zwak. “De glossy was uitgebracht ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van het ministerie.” Maar dat is natuurlijk flauwekul. Een uitgave om het jubileum van het landbouw- en natuurministerie te vieren, heet natuurlijk gewoon Groen. Niet Gerda. Het slaat nergens op, om die uitgave dan te noemen naar degene die toevallig ten tijde van het jubileum minister is. Zeker niet, als het gaat om een minister die van geen enkele betekenis is geweest. Er zijn wel belangrijker wapenfeiten op het vlak van landbouw en natuur te melden: de ruilverkaveling, de Europese samenwerking. Zaken die op het conto komen van andere bewindslieden dan onnozele Gerda. Dus de Kamer heeft gelijk: de rekening van het maken en drukken van die bespottelijke glossy dient te worden betaald door het CDA, en niet te worden opgehoest door de belastingbetaler.
Eén ding snap ik niet. Ook de Partij voor de Dieren had moeite met de uitgave. Raar. Die zou juist blij moeten zijn: een glossy met op de cover een paardenbek…
Haverkoek, iemand?
