Mannendilemma's rond Valentijnsdag
Met een zucht gooit Peter het vrouwenblad opzij. De stapel raakt uit balans en de Elle Girl, Libelle, Linda, Flair, Opzij, Cosmopolitan en alle andere troep valt van de bank. Zijn mooie kalfslederen mannenbank met ouderdomsscheuren. Hij probeert zich te verdiepen in de wereld van zijn nieuwe vriendin, maar hij heeft slechts twee conclusies kunnen trekken. Vrouwen hebben iets met lelijke Uggs, die ook klinken alsof het heel lelijk is, maar dat mag je niet zeggen als je nog met haar het bed in wilt. En van vrouwen is helemaal niets te begrijpen. Al helemaal niet op het gebied van de liefde.
Vrouwenromantiek is vreselijk ingewikkeld. Als man moet je uit je hoofd leren welke kleren ze heeft en hoe haar haar zit, zodat je niet vergeet haar te complimenteren op het moment dat ze daar een verandering heeft aangebracht. Ook moet je als attente man haar horoscoop goed bijhouden en zo nu en dan droppen dat je daarmee bekend bent. Het moet echter wel subtiel. “Schat, ik weet wel dat je een weegschaal bent, maar dan hoef je nog niet zo wispelturig te doen,” is bijvoorbeeld geen subtiele verwijzing. “Lieverd, we passen perfect bij elkaar. Het staat in de sterren geschreven,” klinkt een stuk slijmeriger en ver beneden het niveau van iedere man, maar kan een sterker effect hebben.
Peter kijkt nog eens rond in zijn appartement. De afwas moet voor Valentijnsdag gedaan zijn, hij moet nog stofzuigen, zijn slaapkamer checken op verdwaalde boxers, pornoblaadjes verstoppen, het bad schoonmaken, clubpas van de voetbal verbergen, gereedschapskist en olielappen uit de garage halen en wegmoffelen bij de buurman, uitzoeken hoe hij met zijn nieuwe digitale set Studio Sport op kan nemen op Valentijnsdag, zodat hij de tennisfinale niet mist. Wat een gedoe eigenlijk. En dat alleen om haar in bed te krijgen.
En dan hebben die vrouwen nog alles met details! Elk moment kan het Gênante Pakket arriveren. Wel handig hoor, al die bestelmogelijkheden via het internet. Het doe-het-zelf-valentijnspakket bevat een roos, een romantische Valentijnskaart met muziekje, een schattig knuffelbeertje, rozenblaadjes, geurkaarsjes, iets anders dan zijn gebruikelijke Tl-licht, massageolie, badbruistabletten, vrouwvriendelijke seksspeeltjes voor hem en haar, en een kortingsbon voor een weekendje weg naar keuze. Vast allemaal van die walgelijke vrouwendingen zoals een weekendje paardrijden op het strand, met uitrustmogelijkheden in kruidige thermen, en uit eten in een kitsch Mediterraans restaurant waar ze niet eens een fatsoenlijk stuk vlees serveren.
Oh, was zijn vriendin maar zo’n eencellige blondine. Zo’n lekker eenvoudig type die zich te schaars kleedt en zichzelf continu overschreeuwt. Zo’n vrouw waarbij je jezelf mag gedragen als twee- tot dertigcellige vent. In de kroeg, supermarkt, of desnoods in de McDonalds kan je gewoon achter haar staan, tegen haar aanrijden, aan de haren meeslepen naar je appartement, haar compleet uitwonen, voor de zekerheid haar hele anticonceptiestrip door haar strot douwen en haar vertellen dat ze morgen meteen mag beginnen als schoonmaakster. Gewoon lekker eenvoudig. Geen ingewikkeld vrouwengedoe. Maar nee, hij moet zo nodig weer een lekkere, maar slimme vrouw versieren.
Gelukkig zijn de gruwelijke aanpassingen maar tijdelijk. De rozenblaadjes zullen wel snel op zijn en als uiteindelijk de massageolie het ook heeft begeven, is al die nepromantiek wel afgebouwd. Dan heeft Peter eindelijk de tijd om voorzichtig weer meer voetbal te kijken, haar te imponeren met zijn zapkunsten voor de tv, haar oude handdoeken om te scheuren tot poetslappen voor zijn bolide en zijn ondergoed laten slingeren in zijn slaapkamer.
Er wordt aangebeld. Een veel te snelle jongen met het bezorgerspetje schuin op zijn hoofd grijnst vervaarlijk naar hem als hij het Gênante Pakket overhandigt. Niet anoniem, zoals de website aangaf, maar een afzichtelijke grote doos versierd met rode en roze hartjes. Peter neemt het blozend aan, groet mompelend de buurman die zich langs de bezorger wurmt op de galerij op vier hoog en smijt de deur zo snel mogelijk weer dicht. Goed. Nu is hij er helemaal klaar voor. Laat Valentijnsdag maar komen, dan is dat ook weer achter de rug.
Op zondag, Valentijnsdag, slaat Peter zijn arm om haar heen en kust haar wang en nek, terwijl zij weer een of ander vrouwenprogramma kijkt. Op zijn tv nota bene, maar hij is gelukkig. Toen zij naar het toilet ging, heeft hij stiekem kunnen bevestigen dat hij Studio Sport inderdaad nog terug kan kijken. De walgelijke doos is verstopt in de kast en hij heeft alle romantische Valentijnscadeautjes al klaarliggen. De avond kan beginnen. Peter staat op om naar zijn kamer te lopen, maar op dat moment begint de reclame. Ze draait zich naar hem toe en houdt hem plagerig tegen. Na een kus kijkt ze hem indringend aan. “Lieverd,” zegt ze, “ik ben zo blij dat je Valentijnsdag gewoon bent vergeten. Ik was al bang dat je aan zou komen met al die nepromantiek. Ik ben zo blij dat je gewoon jezelf bent. Dat is al speciaal genoeg.” Peter kust haar. “Mooi. Dan vind je het vast niet erg dat ik nu even flink ga zeiken.” Ze glimlacht.
Hij haast zich naar de slaapkamer, laat de kraan lopen voor het geluid, gooit de roos in de prullenbak, smijt de kaart er achteraan, verstopt de knuffelbeer onder zijn bed en klopt het dekbed snel uit boven het raam. De rozenblaadjes dwarrelen naar beneden. Hij spreidt zijn Voetbalmagazines nonchalant uit over zijn bed en legt er snel een smoezelig pornoblaadje onder. “Schat?” klinkt haar stem vanuit de deuropening. Betrapt kijkt hij op. Ze kijkt naar het blad in zijn handen, waarop de twee grootste neptieten ooit prijken. “Ssssttt… Je hoeft niets te zeggen. Wees gewoon lekker jezelf.” Ze springt bovenop hem en is het komende halfuur niet van hem af te slaan.
Eén ding weet Peter zeker. Hij zal vrouwen nooit begrijpen.
