Nachtritten: sexy lading (24)
Ze waren doodstil. Na enkele seconden liep er een kat snel langs hun benen.
‘Hoe krijgt dat beest die deur open?’, vroeg Sjaak.
‘Er zit nog geen slot in die deur, Sjaak. Die heeft ze dus gewoon met haar kop opengeduwd. Ik schrok me kapot.’
‘Anders ik wel. Okay. Ken je Max van Schie nog? De rechercheur die hier geweest is, maar in een tumult dit klotehuis kon ontvluchten? Hij heeft er een week over gedaan hier van het eiland af te komen. Hij is erg met ons begaan. Hij heeft mij aan geld geholpen en een andere visagist. Het is ‘het slechte’ tegenover ‘het goede’. Zo zit hij er een beetje in. Onderhandelen met de lokale autoriteit is hier levensgevaarlijk, net zoals naar de politie gaan. Zij melden iedere aanwezigheid van buitenlanders buiten het vakantieseizoen aan de plaatselijke ‘bazen’. Ik ben een hoop te weten gekomen over het eiland. De verhoudingen tussen de clans. We hebben de havens bestudeerd.’
‘We?’, vroeg Vicky geïnteresseerd. Ze was onder de indruk van Sjaak. Nu pas begreep zij waarom hij zolang weg was geweest. Sjaak kon niet weten hoe ze behandeld werd door Giovanni. Zijn soldaten zouden daar nooit over praten.
‘Max van Schie. Hij is een clochard geworden. Gespeeld. Op deze manier schenkt niemand aandacht aan hem en kan hij bijna overal komen. Het zal een huzarenstuk worden van dit eiland af te komen. We moeten die GPS-zender in jou onklaar maken, anders maken we zeker geen kans. Ik heb hem gevraagd te onderzoeken hoe de GPS-zender bij jou getraceerd kan worden. Ook wie dat ding er bij jou uit kan halen.’
‘Zou hij het echt gedaan hebben? Ik voel niets, merk niets, helemaal niets.’
‘Deze zenders zijn tegenwoordig erg klein, schat. Maar als we hem kunnen saboteren, dan kunnen we hier weg komen met zijn drieën. Ik denk niet dat het in een maand geregeld kan zijn. Het kan maanden duren voordat we een opening hebben gevonden in de grens om dit eiland. Er zijn altijd en overal ogen en oren op dit eiland.’
‘Ik wil niet meer dat je gaat, Sjaak. Beloof mij dat je hier blijft.’
Hij streelde Vicky door het haar, haalde haar blonde lokken uit haar gezicht. Hij voelde zijn verlangen naar haar. Zij voelde dit ook. Ze werd er nat van en ze voelde geen pijn. Ze opende behendig zijn rits. Hij had er geen slip onder aan. Zij trok haar dunne slip opzij. Voorzicht liet ze hem naar binnen glijden. Ze voelde geen heftige pijn en als ze al pijn voelde, werd die direct omgezet naar verlangen. Ze was verward dat de pijn zo makkelijk te verdragen was, plotseling. Zij zoenden elkaar heftig. Sjaak kwam snel. Vicky pakte zijn hoofd en stopte het zo diep als mogelijk was in haar nek en tussen haar borsten. Ze bewoog zijn hoofd wild. Ze kwam heftig klaar. Diepe zuchten uit beider zielen vulden de lege ruimte met een liefde die als sterke lijm op de muren gekleefd zou blijven. Alleen hun bijna naakte lichamen, een betonnen vloer, vier muren en een plafond. Meer was er niet nodig, nooit zouden ze meer nodig hebben dan alleen die ruimte. Maar kwelgeesten met kwaad vlees om de botten gespannen gierden als kwade cellen door hun lichamen. Ze wisten dat ze hier niet te lang zo zouden kunnen blijven zitten. Vicky had nu maar één doel en dat was hem zo lang als mogelijk was voelen. Diep in haar schoot.
Ze voelde zich heel speciaal. Ook voelde zij hoe zijn zaad over z’n benen liep. Ze bedacht wat er achter was gebleven en hoopte. Vicky stond op. Ze had zich in tijden niet zo goed gevoeld en kuste Sjaak op zijn voorhoofd. Ze liep naar het huis zonder nog een woord met Sjaak te wisselen. Sjaak had de breedste glimlach die zijn gezicht aan kon. Ook hij voelde zich heel bijzonder. Beiden voelden ze een perfect menselijk moment. Zo’n moment dat je maar een paar in je leven voelt. Zo’n moment dat met een scherpe beitel in je herinneringen gegrift wordt om er nooit meer uit te verdwijnen. Vicky had het gevoel dat ze dit keer bevrucht was. Ze wist dat zij in haar vruchtbaarste periode zat. Ze ging op haar bed liggen nadat ze gedoucht had. Ondanks het perfecte moment hield ze rekening met Giovanni. Mocht hij iets willen dan zou zij schoon zijn. Maar ze wist beter. Giovanni was weg, het maakte haar al een tijdje niks meer uit waar hij uithing of wat hij deed. Ze lag op bed en koesterde instinctief haar buik alsof er iets in groeide. Alsof iets moest zwemmen. Iets van haar en iets van Sjaak. Haar Sjaak, voor eeuwig.
De voordeur werd hard dichtgedaan. Vicky schoot wakker. Ze hoorde Giovanni schreeuwen in het Italiaans. Hij leek stomdronken. Zij begreep er nog niet alles van. Maar wat ze wel verstond was niet zo hoopgevend dat ze door zou kunnen slapen.
‘Vicky! Vick…y! Wakker worden! Ik heb verzorging nodig! Vicky!’
Vicky sloeg de dekens over zich heen en deed alsof ze sliep. Ze wist dat dit niet veel uit zou maken wanneer hij echt zijn zin wilde hebben. Haar slaapkamerdeur werd met een harde zwaai opengegooid. Niet veel later voelde zij hoe de deken van haar af werden getrokken. Hier had ze echt geen zin in. Op haar knieën, in bed, smeekte ze of ze mocht slapen.
‘Smeken! Ben je besodemieterd, smeken. Je doet wat ik zeg.’
Ze zag zijn rechtervuist en voelde de intense pijn door heel haar hoofd schieten. Hij had haar haar te pakken en trok er hard aan. Ze voelde het beuken van zijn vuisten op haar rug en achterhoofd. Ze kon geen kant op. Ze schreeuwde om hulp. Er waren vier soldaten in huis die het geschreeuw zouden moeten horen. Er kwam geen reactie, van niemand. Vicky vluchtte naar beneden, instinctief naar het nieuwe, nog in aanbouw zijnde gedeelte. Dat stuk waar zij zich zo perfect voelde vanavond. Giovanni rende achter haar aan. Hij volgde op maar een paar meter afstand. Hij trok van alles mee naar de grond. Vicky zag de soldaten.
‘Help mij dan toch! Hij gaat mij zo vermoorden!’
Ze trokken de deuren dicht waarachter zij zich bevonden. Ze had geen schijn van kans. Hij kreeg haar weer te pakken. Verschillende vuistslagen troffen haar vol in het gezicht. Ze verloor het bewustzijn en viel neer in dezelfde ruimte waar haar Sjaak haar zo innig bemind had. Giovanni was van plan de laatste, waarschijnlijk dodelijke, slagen toe te brengen. Plotseling zakte Giovanni in elkaar. Alsof hij getroffen werd door iets.
