Anita en Ed
Er hebben deze week weer een heel aantal dingen de revue gepasseerd, waar ik prima een column over zou kunnen schrijven. Zo heeft Hirsch-Ballin het maximale voorarrest naar 14 dagen verlengd (gevalletje omgekeerde bewijslast?), is Klink geadviseerd het Amerikaanse ‘ben je een risico, betaal je meer premie’-ziektekostensysteem over te nemen, gaat het kabinet de wet aanpassen om kentekengegevens van controletrajecten in onder andere Rotterdam langer te kunnen bewaren en bleek het IPCC niet op één of twee, maar op talloze fouten en vooringenomenheden betrapt te zijn. Toch was het échte nieuws van de week niets van dit alles. Het baanbrekende nieuwtje kwam niet van de regering, een adviesorgaan of Geenstijl. Deze week hadden wij op FOK! een primeur.
Een paar dagen geleden. Mijn oudste zus stond in de keuken. “Hee, wat is de aller- aller- állerergste kampermuziek die je je kunt indenken?” vroeg ik haar tussen neus en lippen door. “Nick en Simon?” Ik schudde meewarig mijn hoofd. “Dan moet je dit toch even zien.” Ze bekeek het. “Dit is een sketch, right? Dit kan niet echt zijn”, zei ze gniffelend. Ik verzekerde haar van het tegendeel. Dit was bloedserieus. Dit was een heuse poging de hitlijsten te halen. Dit was Nederland, anno 2010. Of nou, eigenlijk 2007, maar nu is het pas nieuws.
Om het hele verhaal adequaat uit de doeken te doen, moet de voorgeschiedenis erbij verteld worden. In september 2009 verscheen een topic in Klaagbaak, gemaakt door een FOK!’er die het niet kon verkroppen dat sommige mensen zijn favoriete muziek niet op prijs konden stellen. Meteen viel heel FOK! hem begripvol bij. Dat er dwazen waren die het maar niks vinden, er de genialiteit niet van inzien, dat was toch niet te geloven? Ja, er kwamen wel vaker kansrijke artiesten langs in KLB, maar dit spande toch echt de kroon. De rasartiesten hebben meerdere clips gemaakt, maar één viel in het bijzonder in de smaak, wellicht ook vanwege het onderwerp.
Vol enthousiasme brengen Anita en Ed (dus niet Sjonnie) hun repertoire. Hierbij wordt wel van spiekbriefjes afgelezen, die ook weer in de clip terug te zien zijn, maar dat botert niet. Vooral Anita is vol van levensvreugd. Met haar handen maakt ze allerhande gebaren om de woorden die ze zingt bij te zetten, haar ogen puilen uit van geluk als ze zingt, ze articuleert zo duidelijk dat een blinde dove het nog zou kunnen volgen en ze schudt olijk heen en weer. Maar ook Ed, de altijd ietwat apathische Ed, mag er wezen. Hij staat er maar zo’n beetje en zingt vlak mee. Hij lepelt bier met een lepeltje op, hij draagt een mooie Chinese snor en bijpassende hoed, verdraagt zijn vrouw uitstekend en zingt over hoe gezond en verkwikkend Sienees-Indiese Naasie Koring is.
FOK! was dan ook plotsklaps verliefd op dit duo. Maar Anita en Ed bleken niet gediend van hun plotseling opgedoemde schare fans, en haalden vorige week enkele clips offline, waaronder het infame Chinees-Indisch Restaurant. Daar werd -terecht- een FP-berichtje aan gewijd, alsmede een nieuw topic in KLB. FOK! zette haar liefde voor het duo om in daden en bestookte ze met aanzoeken om de filmpjes weer online te krijgen. Uiteindelijk konden Anita en Ed niet anders dan zich voegen naar de wensen van de FOK!’ers; inmiddels is hun talent weer voor heel de wereld te aanschouwen.
Aldus het nieuws van de week. Een politieke moraal die men eruit zou kunnen halen, doe ‘es een gooi, internet geeft werkelijke democratie, of, dankzij internet kunnen velen van ons blij zijn met zichzelf, of Anita en Ed zijn te huur vanaf 495 euro. Hun website is hier te vinden, het volledig aan het duo gewijde compendium hier. Tot slot nog één luister- dan wel kijktip: Wat Gaan We Eten, waarin Ed een beklemmende ontboezeming doet: hij houdt eigenlijk helemaal niet zo van bami en nasi; daarnaast de meest bevredigende Monkees-verkrachting ooit.
