Nachtritten: sexy lading (23)
Vicky lag op de grond. Bewegingloos draaide ze met haar ogen. Toen ze haar ogen weer kon focussen, zag ze de in het wit geklede man over haar heen gebogen staan. Hij knipoogde en was zich bewust van de camera’s die Giovanni had laten installeren. Hij zei niets. Giovanni kwam aanlopen. Hij keek de man in het wit nijdig aan, maar bond in toen Vicky uitlegde waarom ze op de grond lag.
‘Amatore Baseggio.’ Amatore stak zijn hand uit naar Giovanni.
‘De nieuw topadvocaat’, stelde Giovanni kort vast. Vicky probeerde zoveel mogelijk kenmerken van Sjaak op te merken bij Amatore. Ze zag niets bekend. Waarom knipoogde hij? En waarom een advocaat? Het waren vragen die bij Vicky door het hoofd schoten. Dit was zo absurd dat Vicky er wel vanuit moest gaan dat het Sjaak niet was. Hij zou immers direct door de mand vallen bij het eerste het beste advies dat hij zou geven. En nog steeds had zij niets aan hem opgemerkt dat ook maar iets weg had van Sjaak. Ze bleef een beetje in de buurt van de vergadering rondhangen. In de huiskamer was een glazen muur met daarlangs een gang. Vicky liep verschillende keren door de gang. Hij keek wel even, maar er was niet echt contact. Ze besloot voor zichzelf dat het Sjaak niet kon zijn.
Giovanni wisselde regelmatig van mensen die in zijn huishouding werkzaam waren. Vicky begreep nooit waarom hij zoveel wisselde van huishoudpersoneel. Het waren soms mensen die hij van de straat haalde. Soms had ze een vermoeden dat Giovanni wel een hart had. Tot hij haar weer sloeg of verkrachtte. Hij ging ervan uit dat het van de straat halen van mensen zijn bijdrage was aan de gemeenschap. Zo gaf hij iedereen een kans wat te verdienen. Toch dacht Vicky daar anders over. Zij wist dat hij zich niet wilde hechten aan mensen. Ze moesten niet te eigen, niet te bekend worden met het reilen en zeilen van het leven van Giovanni. Hij hield ze ook scherp doordat ontslag een constant dreigende factor was. Soms haatte ze hem zo intens en voelde zij zich zo verschrikkelijk naakt bij hem. Niet lichamelijk, ze voelde zich geestelijk naakt. Het leek er vaak op dat zij geen enkele gedachte kon verbergen. Ze voelde zich steeds meer afhankelijk van zijn buien. Hij was de terrorist van haar geest geworden. Iedere opstand werd gevolgd door klappen of erger, door verkrachting. Als Sjaak in zijn pogingen haar te bevrijden zou sterven, zou zij ook sterven, dat wist ze zeker. Ze spaarde slaappillen op een geheime plaats in het huis. Ze wist dat ze er nog niet genoeg had. Ze maakte zich zorgen dat ze niet genoeg slaappillen zou hebben als ze nu tot ontdekking kwam dat hij er niet meer was. En ook deze gedachte bezorgde haar een bepaalde paniek. Ze wist dat ze afgleed.
Na de explosies in het huis had Giovanni besloten een beveiligde ruimte naast zijn huis te laten bouwen. In de wanden van dit bijgebouw zouden stalen mantels komen. Het glas zou kogelvrij worden. Kogelwerend was niet genoeg. Dit betekende dat de meest penetrerende kogels moest tegenhouden. Het zouden vier ruimtes worden. Twee kleine, een ruimte iets groter, en een ruimte groter dan alle andere. De hele aanbouw had een oppervlakte van honderd vierkante meter. Toen het glas erin zat, liep Vicky vaak door de lege ruimtes. Een zaaggeluid trok haar aandacht. Het was elf uur in de avond. Ze liep naar de ruimte waar het gezaag vandaan kwam. Ze keek naar de timmerman. Hij was alleen. Natuurlijk bewoog hij als Sjaak. Iedereen bewoog als Sjaak, Ze wilde dat iedereen bewoog als Sjaak. Ze stond met haar rug tegen de muur. Haar oude spijkerbroek zat inmiddels best strak. Ze was aangekomen. Ze ging langzaam door haar knieën, haar rug langs het pas gestuukte beton. De timmerman kreeg haar in de gaten. Hij zette de cirkelzaag uit. Een oase van rust volgde. Met zijn rechterhand ging hij naar zijn keel. Een traan vocht zich een weg uit Vicky’s rechteroog.
‘Hoi schat. Ik kon niet eerder in je buurt komen.’ Het was Sjaaks stem. Hij had de omvormer op zijn keel uitgezet.
‘Sjaak, Sjaak, klootzak!’ Ze huilde hard nu en sloeg hem op zijn armen. Ze wilde nooit meer stoppen met huilen. Alle frustraties uitten zich in dit moment. ‘Sjaak, heb je een pistool bij je?’ Als je nog eens zolang wegblijft, wil ik dat je ons nu doodschiet. Ik trek dit niet meer, Sjaak.’ Hij ging in kleermakerszit tegenover haar zitten. Er was nog maar twintig centimeter tussen hun gezichten. Ze roken elkaars adem. Ze ademden elkaars adem. Een bijzondere rust vulde hun harten. Twee zielen die met liefdesketens geklonken waren, lieten hun kracht weer zien. Zij bleven elkaar minutenlang aankijken zonder een woord te wisselen. Alsof tijd en plaats er niet meer toe deden. Alsof zij samen al in een andere dimensie waren. Sjaak veegde haar tranen verschillende keren weg. Hij schommelde op zijn knieën naar haar gezicht en raakte haar lippen met die van hem. Hij proefde het zout van haar tranen. Zij het zaagsel van het hout dat hij gezaagd had. Ze pakte zijn gezicht. Ze merkte dat hij er afgetraind uitzag. Ze voelde zijn harde armspieren.
‘Je moest eens weten hoe ik je gemist heb, Sjaak. Het deed pijn dit keer. Het duurde te lang. Je kunt niet zo lang wegblijven. Nooit meer.’
‘Ik ben hier nog enkele weken bezig. Ik heb nog zoveel vragen. Ik heb je ook verschrikkelijk gemist. Ik kon niet eerder in een goede vermomming komen, schat. Ik ben ook naar Nederland gereisd om het een en ander te regelen. De Nederlandse politie helpt mij nu. Giovanni heeft meerdere vrouwen naar zich toe gelokt en eigenlijk vastgezet op Sicilië. Deze vrouwen zijn nooit meer teruggevonden. Hij schijnt een zwak voor Nederlandse vrouwen te hebben. Sommigen suggereren dat hij een zwak voor blonde vrouwen heeft. Deze vrouwen waren meestal callgirls. En luister nu goed wat ik zeg, Vicky. Herinner je deze woorden in het diepste verdriet en in je donkerste nacht. Jij hebt mij en zolang je mij hebt, hebben wij een kans om vrij te komen. Ik heb overal informatie gevraagd hoe je GPS-signaal uit te schakelen. Laten we neuken. ’ Vicky glimlachte.
‘Nu niet, mijn liefste, nu niet.’
‘Ben je ongesteld?’ Ze begon te huilen. Haar lichaam schokte een beetje. Ze kroop wijdbeens op Sjaak.
‘Hij heeft het zo hard gedaan. Ik was door de woede zo droog. Hij propte hem er gewoon in. Het doet intens pijn, Sjaak. Ik wil je, niets liever dan dat.’ Hij zocht haar lippen. Zij zoenden tientallen minuten intens. Ze wist zeker dat hij Sjaak was. Ze zou hem herkennen uit honderdduizend mannen.
‘Wat heb je al die maanden gedaan, Sjaak?’ Ze keken beiden geschrokken naar rechts. Ze hadden een deur dicht horen vallen.
