Keukenboeren

Acht weken. Zo lang eet mijn beste vriendin al afhaalmaaltijden. Ze woont in een riant nieuwbouwhuis. De keuken die erin geplaatst zou worden, heeft ze al meer dan twee jaar geleden uitgezocht. Maar helaas: keer op keer gaat er iets mis bij de levering. De aanschaf van een nieuwe keuken blijft een spannende onderneming.

 Wie gaat shoppen bij een keukenboer kent het fenomeen: in vrijwel elke showroom snellen twintigers in foute glanspakken met teveel gel in hun achterovergekamde haar enthousiast op je af. Targets! Scoren! Want afgezien van hun sportieve leasebak bestaat hun salaris voor een groot deel uit omzetgerelateerde bonussen. 

Ook ik belandde jaren geleden bij zo’n gladde jongen aan tafel. Uit zijn laptopje toverde hij de keuken van mijn dromen. De prijs was natuurlijk een nachtmerrie. 

Dat kwam in de eerste plaats doordat hij van alle inbouwapparatuur de officiële fabrieksadviesprijzen had opgevoerd. Toch pak ‘m beet dertig procent hoger dan de prijzen bij de eerste de beste witgoedzaak.

Daarnaast wordt er op de gemiddelde keuken zeker veertig procent winst gemaakt. Om de keukenverkopers wat onderhandelingsruimte te bieden, leggen ze er in de eerste offerte nog eens dertig procent marge bovenop. 

Maar veel liever dan korting, geven ze cadeaus. Voor groothandelsprijzen ingekocht, dus lekker goedkoop. Ook bij mij toverde de gladde aal een compleet arsenaal uit zijn hoed.

Wat wilde ik graag? Een heel veel inch plasmascherm? Want ik zag er wel uit alsof ik toe was aan een gezellig avondje dvd-tjes kijken. 

Of liever een vakantie op een cruiseschip vol rijke Amerikanen? Want daar zat vast wel potentieel in voor mij, als vrouw alleen?

Of toch dat granieten aanrechtblad? Want in de onderhandelingen was ik ook al zo’n keiharde dame?

Nee, nee, nee! Korting, cash, klinkende moneten, dat is wat ik wilde! Maar dat kreeg ik niet. Ondanks mijn diepe decolleté. 

Gelukkig ben ik kort daarna verhuisd naar een huis waar al een mooie keuken in zat. Einde keukenexpeditie.

 

Mijn toenmalige collega was minder fortuinlijk. Hij doorliep bij diverse keukenboeren moedig het loodzware traject en kocht uiteindelijk voor teveel geld zijn droomkeuken. Op de dag dat de keukenonderdelen geleverd zouden worden, had zijn vriendin speciaal vrij genomen. Ze wachtte, van ’s ochtends vroeg tot kwart voor zes ’s middags. 

Toen stond de chauffeur van het keukenbedrijf voor de deur. 

Of ze eerst even een paar duizend euro af wilde rekenen. “Aanbetaling, weet u wel.” Nou, dat wisten mijn collega en zijn vriendin dus niet. De chauffeur haalde zijn schouders op. “Dan niet.” Hij wilde weer weggaan. Bijna zes uur, dan zit je niet op gedoe te wachten, natuurlijk. Mijn collega kreeg daarop een paniekerig telefoontje van zijn vriendin. 

“Pin zoveel mogelijk van al onze bankrekeningen”, bedacht hij snel. “En bel Henk, die heeft altijd betaalcheques in huis, dan lenen we wat van hem.” Redder in nood Henk werd opgetrommeld. Hij vertelde de chauffeur nog wel dat de cheques niet meer geldig waren. Maar diens betrokkenheid bij de zaak bleek vrij beperkt: “Als ik maar iets heb dat op geld lijkt.” Tja, zo’n chauffeur is ook geen schaap met vijf poten natuurlijk.

Zo werden de keukenonderdelen diezelfde avond met enige vertraging alsnog uitgeladen. De ronde spoelbak bleek echter vierkant te zijn, de handgrepen waren koperkleurig in plaats van roestvrij staal, en de oven bleek een magnetron te zijn. Na drie maanden waren de mankementen nog niet verholpen. 

Gelukkig waren de cheques al die tijd ook oninbaar. 

Toen het faillissement van deze keukenboer werd aangekondigd, was dat voor ons geen verrassing. 

 

Dit akkefietje dateert alweer van een paar jaar geleden. Inmiddels is de keukenbranche behoorlijk geraakt door de crisis. Je kunt een kanon in de showrooms afschieten. De Golfjes van de verkopers zijn ingeruild voor sneue VW Polo’s. 

Maar een ding is hetzelfde gebleven: bij tachtig procent van alle nieuw geleverde keukens gaat er iets mis. Over crisis gesproken.

Wat ben ik blij dat ik in mijn huidige huis al een moderne, strakke keuken heb. 

Mijn beste vriendin –zat van de afhaalmaaltijden- is daar ook blij mee.

Slachtoffer van een keukenboer?

Ik kook wel voor je!