Kabinet Balkenende IV gevallen

Het achtuurjournaal van vrijdag 15 januari 2010 met Rob Trip.

“Goedenavond dames en heren. Het kabinet-Balkenende IV is gevallen. Minister-president Balkenende zal morgen het ontslag aan de koningin aanbieden. De Partij van de Arbeid heeft vandaag de stekker uit het kabinet getrokken. Als reden gaf de partij dat de minister-president zonder overleg met de ministerraad zijn commentaar op het Irak-rapport van de commissie-Davids heeft gegeven en in dat commentaar eigenlijk de voornaamste conclusies van het rapport van tafel heeft geveegd. Weliswaar heeft hij gesproken als minister-president, maar in zijn functie als minister-president van het huidige kabinet en op het nu opgestelde rapport van de Commissie-Davids.”

Ik hoop dat deze voorspelling over het journaal van vrijdag uitkomt. Ik heb vandaag met stijgende verbazing zitten kijken naar een heel enge man. Jan Peter Balkenende. Vanmorgen heb ik de presentatie van het rapport van de commissie-Davids gevolgd. Het lijkt een rapport van een integere man en een deskundige commissie. Hoewel de commissie veiligheid voor alles heeft gekozen, is een aantal conclusies uit het rapport snoeihard.

Ten eerste gaf de VN-resolutie geen volkenrechtelijk mandaat voor de inval in Irak.

Dat is voor mij wel de belangrijkste conclusie. Het betekent namelijk dat er in Irak duizende mensen zijn omgekomen zonder een VN-mandaat en dat is tegen de internationale wetgeving. We steunden dus een illegale oorlog. Ook al was Saddam Hoessein een dictator en had hij vele misdaden op zijn geweten, dan nog had de oorlog zonder dat mandaat nooit gesteund mogen worden. Zeker niet als je zelf als land het Internationaal Gerechtshof binnen je grenzen hebt.

Ten tweede werd de Tweede Kamer onjuist geïnformeerd over de massavernietigingswapens van Irak. Onze eigen AIVD had twijfels over de aangedikte gegevens van de Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten.

Jan Peter Balkenende heeft de Tweede Kamer daarover heel wat vaker voorgelogen dan die drie leugentjes van Petrus destijds.

Ten derde heeft Jan Peter in het begin geen leiding gegeven aan het proces. De leiding was vanaf het begin in handen van Jaap de Hoop Scheffer. De man die later vijf jaar secretaris-generaal van de NAVO werd. Jan Lul Balkenende danste in die tijd volledig naar het pijpen van Jaap, die op zijn beurt Bush waarschijnlijk pijpte. De man heeft in drie kwartier met een aantal van zijn ambtenaren beslist dat de oorlog met Irak gerechtvaardigd was en vervolgens alle argumenten voor die oorlog bij elkaar geknipt en geplakt en alle tegenargumenten door plee getrokken. En Jan Peter zei alleen maar ‘ja’ en ‘amen’ tegen zowel Jaap als de Verenigde Staten. En in feite herhaalt de geschiedenis zich momenteel met het debat over Afghanistan. Jan Peter en de huidige Minister van Buitenlandse Zaken dansen alweer naar het pijpen van Obama. Let maar op.
Het is dan wel niet bewezen dat Jaap zijn positie bij de NAVO in ruil wilde voor die steun, maar zonder die steun had hij die positie echt niet gekregen.

De conclusies zijn dus keihard, maar je zou als minister-president natuurlijk kunnen zeggen dat je fout bent geweest, maar dat het in het licht van die tijd en met die gegevens wel begrijpelijk was dat die fouten werden gemaakt.
Maar wat doet de lul? Hij gaat de conclusies onderuit halen en ontkennen. Hij geeft zelf de opdracht aan de commissie tot een onafhankelijk onderzoek en nu komen de conclusies hem niet gelegen en dan ontkent hij gewoon alles en haalt het hele rapport onderuit. Weggegooid geld dus. Dat is wat hij zegt.

Ik heb zo mijn eigen mening over wat er aan zijn reactie vooraf ging.  

“Wat nu te doen, Jeroen.” Jan Peter kijkt vragend naar Jeroen de Graaf, zijn adviseur.
Jeroen schudt het hoofd en zegt: “Hoe ga jij reageren, bedoel je Jan Peter. Je moet het snel doen en je moet in ieder geval afstand nemen van de belangrijkste conclusies uit het rapport, anders ben je niet meer geloofwaardig als minister-president. Je gaf geen leiding, je hebt de Kamer onjuist ingelicht en je hebt dat vele malen gedaan.”
“Ja maar Jeroen, je weet toch wel dat Jaap dat allemaal deed toen? Kan ik niet gewoon zeggen dat ik alleen zijdelings betrokken was bij de besluitvorming? Dan zijn we van het hele gedoe af.”
“Natuurlijk niet, gek! Denk aan de partij. Je moet nu juist aanvallen. Neem afstand van de conclusies en je hebt de poppen aan het dansen. Je hebt de Kamer meerdere keren voorgelogen. Tenminste, zo zien zij dat. Wees slim en trek een rookgordijn op. Het CDA is de grootste partij in de peilingen. Speel de bal naar de Partij van de Arbeid. Rouvoet zal je steunen, omdat de huidige Minister van Defensie van zijn partij is. Stuur aan op een breuk met Bos en ik weet zeker dat Bos de zwarte piet krijgt toegeschoven van een kabinetscrisis. De Partij van de Arbeid staat op veertien zetels, man. Dit is je kans om ze af te maken. Nu kun jij straks samen met de VVD en de PVV met een zeer ruime meerderheid al die bezuinigingen op de sociale zekerheid doorzetten.”
Even kijkt Jan Peter verdwaasd om zich heen, maar dan klaart zijn gezicht op, omdat de woorden van zijn adviseur tot hem doordringen.
“Je hebt gelijk Jeroen. Zo ga ik het doen. Nu meteen. Schrijf jij even mijn praatje voor de pers?”

Dit is allemaal door mij bedacht, maar als binnenkort het kabinet over deze kwestie valt, denk dan nog even terug aan mijn fantasie. En als er nieuwe verkiezingen komen en Jan Peter is weer lijsttrekker voor het CDA, mag je van mij overal op stemmen, behalve op die verschrikkelijke slappe, eigenwijze lul.