Kopenharakiri
Zo, dat hebben we weer gehad, Kyoto zoveul. De totale kosten van het evenement zullen wel nooit exact worden berekend, want dat gedoe in de Deense hoofdstad is maar een klein deeltje van het geheel. De kosten van de persbemoeienis kun je slechts grof schatten, evenals het areaal aan bomen dat werd opgeofferd aan krantenpapier om de toestand te verslaan. En dan het aantal uren dat van de baas werd gepikt bij het volgen op internet van de besprekingen. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. En dat allemaal voor een mislukking, althans, de doelstellingen werden niet bereikt. Of dat echt een ramp is staat natuurlijk nog te bezien. Wellicht is die mislukking een blessing in disguise. Ik hoop en verwacht het. Er zitten namelijk veel te veel rammels en kletspraat in de zaak om een succes te kunnen worden, waarbij het woord succes ook nog eens openstaat voor hartige discussies. Laten we de boel maar eens een beetje oplijnen.Het aloude gezegde van de rook die duidt op vuur is meestal waar. Geen enkele reden om aan te nemen dat het hier niet klopt. We hebben altijd nog Occam’s Razor. Die zegt dat bij de oplossing van een probleem de eenvoudigste oplossing meestal de beste is. Als in een geval als dit heel veel verbaal geweld en verdachtmaking wordt gebruikt om onwelgevallige berichten onder het tapijt te vegen bereik je het tegenover gestelde. Voorbeeldje: als je beweert dat het handvest van de IPCC is ondertekend door 2500 geleerden en deskundigen, moet er later niet kunnen worden aangetoond dat het papier ook handtekeningen bevat van medewerkers van het IPCC die helemaal geen deskundige zijn. Schrap dan 500 handtekeningen en zorg dat de rest wel klopt. Dat soort verhalen moet je namelijk niet hebben, zeker niet als je met iets heel belangrijks bezig bent. Later komen er geruchten dat de echt belangrijke mensen die de echte decisionmakers op wetenschappelijk gebied zijn, op de vingers van een paar handen te tellen zijn. Het publiek heeft het dan algauw over vele honderden napraters en futloze volgelingen, over het eten van het brood van degene wiens woord men spreekt. En dan, op het rottigste moment dat je maar kunt bedenken komt Climategate. Er worden berichten op Internet gevonden over het bewerken van wetenschappelijke gegevens teneinde de gewenste cijfers te kunnen produceren.
En dan heb je natuurlijk ook nog de algemeen gangbare gewoonte om wetenschappers en deskundigen die afwijkende meningen hebben het publiceren in gezaghebbende media te beletten. Je zwijgt je zoveel mogelijk dood. Je probeert ten koste van bijna alles een gesloten front te handhaven. Ik kan me in dit verband altijd verbazen over de naieve houding van vele invloedrijke mensen die nog steeds denken dat we in de jaren vijftig van de vorige eeuw leven. Dat er geen Internet is, en als dat Internet er wel is, dat de invloed daarvan te verwaarlozen is. En dat het publiek uit merendeels ongeletterden bestaat die het officieel voorgeschotelde voor zoete koek consumeren. Iedere kritische vraag wordt overschreeuwd of de vraagsteller wordt verdacht gemaakt als fascist of rechtse idioot. Iedere kritische website wordt op dezelfde manier in een bepaald hoekje gezet. Ministers hebben het lef om dit soort berichten stante pede af te doen als dolle verzinsels die enkel tot doel hebben het heilige milieu schede te berokkenen. Blijkbaar hoort iedereen die op goede gronden een afwijkende mening durft te ventileren in een inrichting thuis, en moet in ieder geval onder curatele worden gesteld.
Nou ja, mijn nekharen staan al jaren steil overeind, dat hoeft geen betoog. De politiek heeft de zaak overgenomen van de wetenschap voordat er goede gronden voor waren. Dat gebeurt wel vaker, en dan gaat het altijd krankzinnige bedragen kosten met uiterst twijfelachtige resultaten. Als er eenmaal een hele industrie op poten is gezet om de doelstellingen te halen is er geen weg meer terug. Op zijn best kan er iets worden bijgestuurd, maar daarmee heb je het wel gehad. En dat alles op basis van uiterst dun bewijsmateriaal, in een tak van sport waar de ene mening even goed of slecht is als de andere. Als we eerlijk zijn weten we hooguit 5% van wat er over het weer te weten is. Het is niet meer dan krabbelen aan de deur, afgedekt met hele grote woorden en daden. En als het fout gaat hebben we altijd nog het befaamde afschuifsysteem, dan is niemand meer verantwoordelijk. Jammer, laten we maar wat anders proberen. In ieder geval hebben we een belastingsysteem opgetuigd om alles te bekostigen, en dat blijft natuurlijk. We benoemen het wel anders, en hebben dan alvast de fondsen ter financiering van de volgende krankzinnige hobby. En dat bedoel ik met de aanhef, het is zelfmoord in geldelijke zin, en dan valt de eer om alle idioterie te bekostigen aan u en mij toe. Nou, bedankt hoor.
Zo hebben we de windenergie. Ik las laatst dat de komende jaren in dit land 55 MILJARD moet worden opgehoest voor windmolens, en dat is nog niet eens alles. Buiten beschouwing is gelaten dat de conventionele centrales altijd stand-by moeten zijn, wat veel meer kost dan continu-bedrijf. De kosten daarvan zijn niet meegerekend. Voor die lamme rotdingen gaan we dus 4 mille per inwoner aftikken. Voor energie die veel te duur is en vaak geleverd wordt op een tijdstip dat we het niet nodig hebben. Opslag? Accu‘s? Laat me niet lachen. Op die schaal is iets heel anders nodig. Zo hoorde ik over een elegante oplossing, maar het kost wel het een en ander. Je boort een gat van 1500 meter diep. Onderin is een grote wateropslag, bovenin ook, denk aan een meer. Als er stroom teveel is wordt het water naar boven gepompt in het bovenbekken en als er een tekort aan stroom is valt het water naar beneden en drijft onderweg turbines aan die stroom opwekken. Slim, maar met een constante energietoevoer is dit soort strapatsen niet nodig.
De komende tijd zullen nog veel meer zotte, ondoordachte zaken de revue passeren, alles voor het milieu. Tijd om even goed na te denken en zich te laten informeren door mensen die het echt weten is er nooit voor de politiek. Alles moet haast-je-rep-je. Anders verliezen we onze voortrekkersrol, zijn we niet meer het braafste jongetje van de klas, en dat is ondenkbaar. Zo krijgen we 10.000 oplaadpunten voor elektrische auto’s, terwijl iedereen weet dat DAT geen succes kan worden, althans nu niet. Dan moet eerst de actieradius van zo’n kar worden vergroot van 100 naar 400 kilometer, en de benodigde accu met veel groter bereik en veel kortere laadtijd dan de huidige tegen een acceptabele prijs is nog decennia-lang niet beschikbaar. EEN telefoontje naar een accuboer en de minister had haar waffel hierover dicht gehouden. Nu kunnen wij weer dokken voor iets dat nooit voor een acceptabel percentage zal worden ingezet.
Kernenergie is echt een goede optie, alleen zitten we nog steeds met de indianenverhalen over de restopslag. En over halfwaardetijden van tienduizenden jaren . Over weinig zaken is zoveel quatsch de wereld in gestuurd als over dit aspect van kernenergie, en niemand neemt de moeite uit te zoeken hoe het echt zit. Nee, want dan blijken de meeste spookverhalen niet waar en kun je je stokpaardjes voorgoed op stal zetten. De voordelen zijn evident: met een paar kerncentrales van moderne snit hebben we helemaal geen CO2-uitstoot meer en zijn we zelfvoorzienend in energie. En het kost ontzettend veel minder dan die gehate rotmolens.
Het meest interessante is wel dat we op een vuurbal leven met een heel dun schilletje eromheen. De techniek om 7 kilometer diep te boren en een onuitputtelijke hoeveelheid constante energie naar boven te halen is beschikbaar, maar je hoort er zowat niks over. Nee, zonne-energie met een nuttig percentage van 1 a 2 en een enorm hoog prijskaartje, alsmede ons aller uitzicht verpestende rotmolens verdienen in het Haagje nog steeds de voorkeur. Nou ja, verdienen… krijgen. En als ik dan als ingenieur heel beleefd naar de reden hiervoor informeer word ik verdacht gemaakt en als een onbenul neergezet.
Voor mij is twee plus twee nog steeds vier, en al zegt de hele wereld dat het 5 is en dat ik een eigenwijs stuk vreten ben, voor mij blijft het
VIER
Punt Uit.
