Een andere kerstgedachte
Aan het einde van het jaar word ik altijd wat chemisch, door het naderen van kerstmis. Dat wordt vooral veroorzaakt door de dwang, die door de hele wereld wordt uitgeoefend op elkaar, om toch vooral mee te moeten doen met het lief zijn voor elkaar en de neurotische, kunstmatige gezelligheid. De walgelijke commercie, waar dit feest aan ten prooi is gevallen, is meer dan mensen, die zich beschaafd wensen te noemen, kunnen verdragen. De radio zet ik na Sinterklaas uit, anders loop ik elke dag een paar keer te kotsen van altijd weer diezelfde kwijlerige kerstliedjes, die ongevraagd elk uur herhaald worden, de hele dag aan één stuk. Er is haast geen ontsnappen mogelijk aan de opdringerigheid van de zogenaamde ‘vrede op aarde’.364 dagen per jaar gaat iedereen elkaar om het minste of geringste te lijf, verbaal en fysiek geweld over de meest onbenullige zaken, zoals politiek en religie, en steevast ‘uit principe’. Maar nooit uit principe vreedzaam en tolerant. Oh nee, vooral niet vreedzaam en rechtvaardig en verdraagzaam zijn. Je zou eens menselijk kunnen worden, daar moet je toch niet aan denken! Over de hele wereld worden mensen door hun medemensen bedreigd, belazerd, uitgebuit, mishandeld en vermoord, kinderen misbruikt en verwaarloosd.
Onverdraagzaamheid en egoïsme zijn de norm, en egocentrische klojo’s en criminelen onze helden en rolmodellen. Oorlogen aan de lopende band, alsof de natuur alleen niet genoeg rampspoed over de mensheid uitstort, in de vorm van vulkaanuitbarstingen, droogtes, overstromingen, tsunami's, orkanen en aardbevingen. Nee, de mens is geroepen om daar nog een paar flinke scheppen bovenop te doen. Politieke en economische manipulatie die zorgt voor voedseltekorten, en een wereldeconomie die de rijken steeds rijker maakt, ten koste van de armen die alsmaar armer worden. Een systeem, dat de aarde uiteindelijk vermoordt. Je moet wel opzettelijk blind zijn, om het onrecht dat de mens veroorzaakt niet te zien.
(Ik generaliseer, dat weet ik ook wel, maar het gaat hier even om de beeldvorming.)
Maar dan nadert kerstmis, en ineens gaat de hele wereld zich voorbereiden, om zich één dag (of plaatselijk wel twee dagen) liefdevol met anderen bezig te houden. Ineens gaat iedereen zich volledig kunstmatig verdiepen in de minder bedeelde medemens, onder aansturing van dezelfde hufters, die ons het hele jaar tegen elkaar uitspelen. Ineens wordt men zich bewust van de eenzaamheid en nood van bejaarden, ineens denkt men aan die vrienden en kennissen en zelfs onbekenden, die het toch wel heel wat minder hebben dan wij, en aan iedereen voor wie het lot harder is dan voor ons. Ineens probeert iedereen weer mens te zijn.
De tweede kerstdag wordt vooral gebruikt om uit te buiken, en bij te komen van het overmatig vreten en zuipen, waarmee men de één- of tweedaagse liefde voor de ander viert en zichtbaar maakt.
Wel, ik denk, dat als je het hele jaar niet naar ze omkijkt en alleen maar je eigen belang dient, dan hoeft het die ene dag, omdat het toevallig kerstmis is, ook niet.
Daarom stel ik voor, dat we het tegenovergestelde gaan doen.
We gaan kerstmis reserveren om totaal respectloos, en volledig van God los, met elkaar en de wereld af te rekenen. Deze dag besteden we aan onrecht en alle vormen van geweld. Eén dag per jaar nemen we geen blad voor de mond, en leggen we elkaar uit, dat iedereen de pest kan krijgen. We schelden elkaar ongegeneerd de huid vol en flikken elkaar vieze kunstjes. Eén dag per jaar, waarop iedereen ervan uit kan gaan, dat niemand te vertrouwen is, omdat die dag alle verbale geweld en zelfs eventuele klappen normaal zijn, omdat het traditie is en het dus zo hoort.
De overige 364 dagen van het jaar gaan we dan doen, zoals we ons nu nog wel eens met kerstmis willen gedragen. Maar dan wel zonder die kerstkwijlliedjes, alstublieft. Aardig en vriendelijk zijn tegen iedereen, ook tegen vreemden; rekening houden met elkaars situatie en gevoelens; respect en begrip in plaats van onverschilligheid; problemen helpen oplossen in plaats van ‘zwarte pieten’ en elkaar een poot uitdraaien en de grond in trappen; redelijkheid in plaats van agressie en geweld. En minder bedeelden helpen om te delen in onze welvaart, en te betrekken in ons leven, bijvoorbeeld door ze regelmatig aan tafel te nodigen voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd. En we zijn allemaal heren in het verkeer. Of dames, dat mag ook.
Vrede op aarde, één of twee dagen lang? Nee, dank u, hoeft niet, heeft geen zin.
Beter andersom. 1 of desnoods 2 dagen geen vrede op aarde, en 363 dagen wel.
Is dat geen mooie kerstgedachte?
