Rock around the clock

“One, Two, Three O'clock, Four O'clock rock,
Five, Six, Seven O'clock, Eight O'clock rock.
Nine, Ten, Eleven O'clock, Twelve O'clock rock,
We're gonna rock around the clock tonight!”

Knalt uit de speakers van mijn stereo-installatie. Het is weer zover. Lekker een avondje indrinken en daarna met vrienden naar het dichtstbijzijnde caf om eens flink de beest uit te hangen. M'n vrienden zitten in de kamer en vragen in koor: “Waar heb je die muziek nu weer vandaan? Uit je opa's reet?” “Jullie hebben geen smaak,” zeg ik “dit is pas chte muziek. In ieder geval beter als die happy hardcore rommel van tegenwoordig.” Zowaar, het wonder is geschied. M'n maten vinden het eigenlijk wel goed en we drinken vrolijk verder.

“A-Wop-bop-a-loo-lop a-lop-bam-boo
Tutti Frutti, all over rootie,.....
A-wop-bop-a-loo-lop a-lop bam boo”

Zo. Het volgende nummer er meteen achteraan. Niemand valt het op kennelijk. Dan moet het wel goede muziek zijn, anders had iemand allang een denigrerende opmerking over mijn opa gemaakt. De jeugd van tegenwoordig heeft dus toch nog wel smaak. Maar goed ook, want de muziek van tegenwoordig is niet om aan te horen. Beter gezegd: De Dj's van tegenwoordig verkrachten het hele muziekgenre. Gelukkig begint de stemming bij ons er al aardig in te komen en sommigen doen een poging tot 'twisten'. Dat is een dans die populair was kort na 1960, voor de jeugdige lezers onder ons. Hierbij kan er maar n liedje gedraaid worden.

“Come on let's twist again like we did last summer
Yea, let's twist again like we did last year
Do you remember when things were really hummin'
Yea, let's twist again, twistin' time is here!”

Ik draai de volumeknop zover naar rechts als het kan. We gaan helemaal los. Deze muziek zit blijkbaar nog in onze genen. Onze hippie-ouders zullen trots op ons zijn. We zijn al aardig aangeschoten en na tal van andere liedjes besluiten we nog n liedje te draaien.

“Let's rock Everybody, let's rock.
Everybody in the whole cell block
was dancin' to the Jailhouse Rock.”

Kabam! Dat was een goede aflsluiter. Nadat ik alle scherven van de kapot gevallen bierflessen bij elkaar heb geveegd, begeven we ons naar het caf. “Elvis Presley has left the building!” roep ik nog en ik sluit de deur. Na een wandeling van tien minuten die in nuchtere toestand eigenlijk maar vijf minuten hoeft te duren, komen we het caf binnen en hangen vol goede moed onze jassen op. Vol zelfvertrouwen loop ik naar de barman en ik vraag: “Hebben jullie ook 'Jailhouse Rock' van Elvis Presley?” De barman kijkt me verbaasd aan. “Euh.. jongeman.” stamelt hij, “we zijn een caf dat bedoeld is voor jong, modern publiek dus die hebben we niet.” Ik probeer het nog een keer. “'Lets twist again' van Chubby Checker dan?” “Wie?” vraagt de barman. Gedesillusioneerd kijk ik hem aan en ik draai me langzaam om. “Kom we gaan.” zeg ik tegen m'n vrienden. Thuis hebben we er nog een knalfeestje van gemaakt met chte muziek.