Nachtritten: sexy lading 16

Hier lees je deel 15
Er werd een kleine stoffen zak over het hoofd van Vicky getrokken. Daarna was het Sjaak zijn beurt. Het werd voor beiden bijna helemaal donker om hen heen. Ze merkten even later dat ze een auto ingeduwd werden. En weer begon dezelfde stem die Sjaak in de boetiek waarschuwde tegen hem te spreken. Ze werden beiden geboeid met de handen op hun rug.

‘Jullie zijn ontvoerd. Hoe meer jullie meewerken, hoe beter dat het is voor jullie gezondheid. Jij bent het liefje van Giovanni en jij zijn beste lijfwacht, anders zou hij jou niet alleen laten met zijn liefje. Het is niet onze intentie jullie te doden, anders waren jullie al dood geweest in de boetiek’.
‘Ik geloof dat ik al ontvoerd was’, zei Vicky sarcastisch. ‘Waarom wil iedereen mij toch ontvoeren terwijl je mij ook kunt huren?’ De mannen hielden hun bivakmutsen nog op. Dit kon Sjaak waarnemen door de stof van de zak heen. Sjaak begreep het niet zo goed. De omstanders konden hen al niet meer herkennen en het was volgens hem niet belangrijk of hij en Vicky de mannen wel of niet zouden kennen. De baas van de ontvoerders trok zijn bivakmuts af. Hij glimlachte naar Vicky.
‘Je bent nog leuk ook.’
‘Ook? Ik ben een ware komiek! Misschien heb je dat wel gehoord van je vriend Giovanni. Ik kan ook best redelijk neuken.’
‘Giovanni is een bloedhond. Hij maakt de maffia belachelijk’.
‘En dan ontvoer je mij? Dat is niet belachelijk?’
‘Voor jullie wel, voor ons is dit de ultieme manier om een ander lid van de maffia te raken’.
‘Ik dacht dat jullie elkaar gewoon afknalden.’
Zijn rechtervuist schramde haar hoofd en maakte een ruk naar rechts. Ze voelde een bonzende pijn aan de onderkant van haar gezicht. Sjaak kwam heftig in verzet. De leider greep hem bij zijn keel en kneep ongenadig hard.
‘Och sorry, het is niet de bedoelding je hard te raken. En jij, heb je een doodswens?’ Zijn glimlach verried een waanzin die Sjaak op Sicilië al eerder had gezien.

Sjaak schudde van niet. ‘Hou dan eens op met die onzin, je hoefde haar alleen te beschermen, of hebben jullie iets met elkaar? Nu beschermen wij haar. Jij bent van je taak ontheven, sukkel.’ Sjaak besloot kalmer aan te doen, ook al omdat het plaatje op zijn keel los begon te zitten en hij zijn handen niet kon gebruiken om het aan te drukken. Hij besloot niet meer te spreken, hij vertrouwde zijn stem niet meer.

Sjaak en Vicky werden naar het centrum van Palermo gebracht. In een klein onbekend huis werden de zakken van hun hoofden  getrokken. Ze keken vanaf een kleine gang een nog kleinere kamer in. Er lagen twee brede matrassen in die de vloeroppervlakte van de kamer volledig vulden. Slechts een klein vierkant tafeltje met een schemerlampje en een glas water vormden de enige inventaris. Ze bleven geboeid toen de deur voor hen in het slot viel en nogmaals op slot werd gedraaid van buitenaf. Vicky bleek metalen handboeien te hebben, Sjaak een touw. Hij voelde hoe strak het touw werkelijk zat. Hij had het idee dat hij wel los zou kunnen komen. De ruimte had geen enkel raam, nergens kwam het daglicht binnen.
‘Vick, druk het plaatje op mijn keel aan. Zit mijn make-up nog goed?’
‘En dat uit jouw mond, Sjaak! Maar het zit nog goed.’ Ze glimlachte.
‘Goh, jij verliest je humor ook niet snel, hè?’
‘Ga eens tegen mijn rug aan staan, Sjaak.’ Hij dacht dat ze iets wilde proberen. Hij liep met zijn kruis tegen haar handen aan. Zij begon het vrijwel direct te kneden.
‘Jezus Vicky!’ Ze draaide haar hoofd zoveel als ze kon naar rechts en zag het geschrokken gezicht van Sjaak.
‘Kom op Sjaak. Twee keer ontvoerd? Twee vechten om mij, de derde gaat er mee heen?’
‘Ja leuk, Vicky. Heb je gezien waar we zijn?’
‘Ja, en moet ik nu keihard gaan huilen? Ik ga keihard lachen. Denk nou eens na, man. Hoe vaak zal het nog gebeuren dat wij in zo een leuk klein kamertje zijn? Met zijn tweeën? Sjaak?’ Een korte glimlach smolt weg in zijn nog steeds ernstige gezicht.
‘Gisteren was het nog te kort na mijn ongesteldheid om zwanger te raken. Nu, morgen en alle dagen erna deze maand zullen een stuk beter zijn, schat. Kom eens hier’.
‘Maak mij eerst eens los Vicky’. Hij draaide zich om. Met haar scherpe nagels en krachtige, lange vingers probeerde ze het touw los te wurmen. Het touw liet los en viel op het matras. Op dat moment hoorde zij de voordeur dichtslaan. Ze vroegen zich terecht af of er niemand meer was. Niet veel later hoorde zij gestommel beneden.
‘Er lijkt er nog minstens één te zijn, Vick’. De tv ging harder. Vicky liet zich op haar knieën vallen en daarna op haar zij. Ze stroopte de achterkant van haar jurk zoveel als ze kon omhoog. Met haar boeien nog om was het een lastige beweging. Sjaak bestudeerde alle hoeken van de kamer aandachtig. Hij zocht naar kleine camera’s en microfoons. Maar hij wist dat deze met het blote oog ook vaak lastig waar te nemen zijn.

‘Kom Sjaak. Misschien krijgen we zo een kans niet meer’.
‘Maar dan wel met wat meer liefde. Ik wil je laten voelen wat ik voel. Niet direct via mijn penis, maar via mijn hart.’
Zijn handen gleden langzaam over haar buik en borsten naar haar hals. Haar ademhaling werd dieper. Zijn lippen omsloten haar oorlel, hij sabbelde zacht, het maakte haar gek. Zijn rechterhand onder haar middel door en met zijn linkerhand over haar zachte billen. Hij drong bij haar binnen in één vloeiende beweging. Zijn broek nog aan, alleen zijn gulp open. Vicky had haar slip nog aan. Wanneer de soldatenplotseling binnen zouden komen, zouden Vicky en Sjaak zichstil houden en zou het lijken alsof ze achter elkaar sliepen.
Sjaak bewoog langzaam, hij dacht constant iets te horen. En juist die spanning maakte hen beiden gek van verlangen. Zij raakten beiden steeds meer opgewonden. Stil te zijn, hun liefde zo puur te beleven, in elkaar, letterlijk. Met elkaar. Zoenend in haar nek, verdween hij steeds dieper in haar, verzonk liefde in hun zielen. Voorgoed, zo voelden zij het beiden. Vicky voelde zich zo sterk.

Voetstappen kwamen snel naar de deur. Vicky voelde een orgasme, net zoals Sjaak. Sjaak kon het niet meer ophouden. Stil, doodstil kwam hij klaar, diep in haar. Zij beet in zijn hand, het zweet brak hem uit van de pijn en het puurste genot dat hij ooit ervaren had. De deur zwaaide na een paar minuten plotseling open.