Falend (scoutings)beleid
“De intercity richting Eindhoven en Venlo vertrekt over... oh... is al vertrokken van spoor 2.” weet een verontwaardigde vrouwelijke stem me te vertellen. Daar sta ik dan. Bij spoor 1 welteverstaan. In de ene hand een voorverpakte sandwich van de 'Albert Heijn to go' en in de ander een pakje sinaasappelsap. Maar ik was 'not going', ik stond erbij als debieltje waarvan de mond niet meer dicht ging. Er sijpelde nog net geen speeksel uit m'n mond. Weer een half uur wachten dankzij de Nederlandse Spoorwegen. Beter opletten zeg je? Ik noem het: het falende beleid van de NS.
Een falend beleid is blijkbaar in trek de laatste tijd. Of het nu de NS is. Of het nu Ajax is die een Afrikaanse back haalt die niet eens een lantaarnpaal voorbij kan spelen. Of Dirk Scheringa die voortaan bij de Aldi boterhamworst moet halen in plaats van bij de exclusieve slager in Wognum op de hoek. Het schrijnendste voorbeeld van de afgelopen tijd is toch wel de Partij van de Arbeid. De laatste peilingen zijn niet bepaald rooskleurig voor deze partij en het lijkt dat ze door de kiezers worden afgestraft voor het feit dat ze instemmen met de beslissing dat de pensioenleeftijd naar 67 jaar gaat.
Ik heb medelijden met de PvdA. Naast het feit dat de PvdA-achterban niet blij is met de verhoging van de pensioenleeftijd is er nog een andere oorzaak waardoor ze steeds meer op een Calimero-partij begint te lijken. Deze arbeiderspartij van linkse rakkers gaat ten onder door haar eigen scoutingsbeleid. Net als Ajax contracteren ze niet de juiste mensen. Het begon allemaal met Ella Vogelaar. Dit mediaschuwe wezen had misschien als minister voor Wonen, Wijken en Integratie wel goede ideeën, maar haar presentatie aan de media was verre van groots. Uiteindelijk werd de climax bereikt toen onze grote vriend, Rutger Castricum, haar voor het blok zette met de vraag wie haar 'spindoctor' was. Dit alles was genoeg voor onze 'bankenredder' Wouter Bos om het vertrouwen in haar op te zeggen. Zij is eigenlijk het tegenovergestelde van Marko Pantelic. Pantelic werpt zichzelf in de media op als de nieuwe Messias van Ajax, maar kan in werkelijkheid alleen maar applaudisseren voor passes die nèt niet aankomen in plaats van echt te kunnen voetballen. Beiden zijn slachtoffers van een falend scoutingsbeleid, met als gevolg dat het imago van beide organisaties tot een dieptepunt is gedaald.
Marriëte Hamer. Nog zo'n voorbeeld. Zij is de fractievoorzitter van de Partij van de Arbeid en is weer zo'n persoon die misschien wel goede ideeën heeft, maar haar mediapresentatie laat aan de wensen over. Zij probeert haar standpunten te verduidelijken door anekdotes uit Nederlandse liederen te gebruiken. Dit is weer een typisch voorbeeld van: Hoe kun je een Nederlands lied nog meer verkrachten dan het al is? Zij is de volgende 'miskoop' en de PvdA-achterban heeft al grotendeels het vertrouwen in haar opgezegd. Dit kwam wel het duidelijkst tot uiting toen een andere PvdA-bobo, Diederik Samson, de situatie in de partij als 'deplorabel' beschouwde.
Falend scoutingsbeleid. Dit fenomeen is blijkbaar niet alleen in de voetbalwereld bekend. Misschien hadden ze bij de NS ook iemand anders moeten scouten, die de mededelingen op het treinstation wel op tijd omroept.
