Nachtritten: sexy lading 15
Hier lees je deel 14Ik was niet meer nodig en dacht: ‘Laat ik Vicky even verrassen’. En, is het een verrassing? Zeg, doe je nog open?’
‘Nou, Giovanni, ik zit op het toilet, en om nu te zeggen dat het goed ruikt hier…’
‘Ik begrijp hem.’ Hij lachte schaapachtig en liep weg. Sjaak was de douche ingelopen. Dit was een inloopdouche met verschillende muurtjes. Vicky probeerde uit alle macht iets te produceren dat zou stinken. Maar het lukte niet. Ze voelde hoe Sjaaks vocht langs haar benen liep. Het kon haar niets schelen, het gaf haar eerder een zalig gevoel.
‘Laat mij maar’, fluisterde hij in haar oor. Sjaak bleek geen moeite te hebben en in een mum van tijd was de stank een volwassen feit. Hij sloop als een slang de badkamer uit. Giovanni kwam luttele seconden later de badkamer binnengelopen.
‘Jezus mens, je stinkt als een volwassen vent!’
Vicky genoot en had voor het eerst keihard willen lachen in het bijzijn van Giovanni. Hij pakte een tandenborstel en poetste zijn tanden. Hij keek naar de grond en zag haar slip en pastelgekleurde jurkje liggen.
‘Morgen gaan we naar de stad wat kleding voor je kopen.’
Toch deed hij te vrolijk, vond Vicky. Hij pakte haar jurkje. Een naar gevoel drong zich aan haar op. Ter hoogte van haar kont was het nat van haar vocht en dat van Sjaak. Hij deed alsof hij niets merkte, maar hij waste zijn handen een paar seconden daarna en spoelde zijn mond. Vicky wist niet was ze ervan moest denken. Ze vond zichzelf slordig worden. Maar Giovanni dwong haar daartoe ook door haar geen enkele vrijheid te gunnen. Ongemerkt leek hij steeds dieper haar leven binnen te dringen. Ook hij werd een wezenlijk deel van haar. Ook al werd ze verkracht, ze was voor haar leven afhankelijk van hem en juist dit feit begreep ze goed. Ze vroeg zich terecht af wat Giovanni wist. Hij was meer dan eens onpeilbaar voor haar gebleken.
‘Ben jij de enige hier?’, zei Giovanni tegen Sjaak. Het was duidelijk dat Giovanni niets door had. Sjaak bevestigde.
‘De guys zijn pizza’s halen.’
Giovanni schudde met zijn hoofd. Sjaak had het gevoel zijn collega’s te moeten dekken, anders zou hij niet snel meer alleen gelaten worden.
‘De jongens waren al een dikke vierentwintig uur in de weer, ze hadden trek’, zei Sjaak. Giovanni liep naar Sjaak toe.
‘Ja en? Dan hadden ze bij hun moeder moeten blijven.’
Op dat moment kwamen de overige soldaten binnen.
‘Het is omdat jullie collega jullie dekt, anders had ik jullie begraven in pizza’s. De vier soldaten namen hun posten weer in. Twee buiten en twee binnen.
‘Jij let voortaan op haar.’ Giovanni wees Sjaak aan. Vicky kon een glimlach moeilijk verbergen.
De rit naar Palermo-stad duurde een uur. Vicky kocht veel dure kleding in de eerste boetiek die ze binnen waren gegaan. Giovanni leek er niet mee te zitten. En telkens was haar Sjaak dicht in de buurt. Alles leek makkelijker te gaan. Ze keek in de grote passpiegel en zag dat ze straalde. Ze wilde dit niet, ze wilde absoluut niet dat Giovanni ook maar iets zou merken. En het leek erop dat Giovanni hier nog meer mensen kende. Sjaak had Giovanni al een week geschaduwd. Overal waar hij kwam op Sicilië, van Pozzallo tot Trapani, stak hij zijn hand op naar iemand of maakte hij een praatje. Het zou moeilijk zijn van het eiland af te komen, zo veel was Sjaak en Vicky wel duidelijk. De kleine telefoon van Giovanni ging over. Vicky wist inmiddels dat dit serieuze gesprekken waren. Na een minuut of tien hing hij op met een bezorgde blik. Hij verdween na een paar korte zinnen tegen Sjaak en nam de overige twee soldaten mee. Sjaak moest bij Vicky blijven.
Ze legden de gekochte kleding in de auto en zochten naar een volgende boetiek.
‘Sjaak, maar ik snap het niet, je was toch dood?’, zei ze fluisterend.
‘De maffia schiet je dood, maar controleert dat nooit, of ze schieten je voor de zekerheid in je hoofd, dat geeft ze zekerheid. In mijn geval schoten ze drie keer in de hartstreek. Maar ik had een kogelwerend vest aan. Dat heb ik nu ook weer aan. Dat vest heb ik behangen met plastic zakjes met iets minder dan honderd cc bloed. Waar hij me ook zou raken, ik zou altijd bloeden. Hij schoot door mijn portefeuille, die zal onder het bloed gezeten hebben. Hierna dumpten ze mij in een ondiep graf. Dit was de begraafplaats van Giovanni, ik zag er veel meer zandhopen liggen. Maar geloof mij, het deed wel zeer.’
‘Verdomme man, jij bent nog slimmer dan hij.’ Ze liepen een volgende luxe uitstralende boetiek binnen.
Er kwamen andere mensen de kledingzaak binnen, de verkoopster was ook klaar met haar telefoongesprek. Sjaak en Vicky stopten hun gesprek. Ze begreep ook dat Giovanni een hele zware kluif zou hebben aan haar Sjaak. Ze wilde met hem alleen zijn. Vicky bedankte de verkoopsters vriendelijk maar kocht in deze zaak niets. Ze wilde andere zaken binnengaan en hoopte op wat meer privacy. Een andere luxe boetiek gaf een rustig beeld door de etalage. Sjaak en Vicky stapten naar binnen. Sjaak hield rekening met het feit dat iedereen een handlanger of een familielid van Giovanni zou kunnen zijn. Sjaak zag vanuit een ooghoek een grote, zwarte terreinwagen voor de boetiek stoppen. Er kwam niemand uit. Vicky trok aan wat kleding in de rekken en voelde. Niets leek haar goedkeuring te krijgen. Ze liep achter Sjaak langs en raakte hem even aan. Die reageerde door zijn vingers te strekken zodat deze langs haar billen gleden. Hij hield de grote terreinwagen met geblindeerde ramen even niet in de gaten. Plotseling stormden drie mannen met bivakmutsen de boetiek binnen. Sjaak greep naar zijn wapen.
‘Dat zou ik niet doen!’, schreeuwde een van de mannen die op hem afkwam met getrokken wapen. Sjaak zag dat de haan van het wapen naar achteren stond. Hij hoorde een klik en een fractie van een seconde later een knal. Het werd zwart om hem heen.
