One flew over the coocook's nest. Live!
Stel dat je een volwassene vastbindt, omdat je hem of haar lastig in de omgang vindt, je misschien kwaad of gefrustreerd bent door het gedrag van die persoon. Dikke kans dat je voor de rechter gesleept wordt, misschien zelfs de stempel 'psychopaat' krijgt.
Het fixeren van iemand mag officieel alleen als die persoon een gevaar voor zichzelf of anderen is. Het is bekend dat in de psychiatrie, medewerkers het niet altijd zo nauw nemen met die regel. Maar richtlijnen zijn er wel.
Je voelt de bui zeker al hangen; die beschermende rechten gelden niet voor kinderen. Wat me tijdens een reis met de trein weer pijnlijk duidelijk is geworden.
Een ouderpaar met een joch van rond de tweeënhalf jaar komt de trein in. Moeder draagt het kind en beveelt het daarna te gaan zitten op een stoel. Dat weigert hij, hij wil rondlopen. De moeder reageert scherp, agressief. “Als je nu niet gaat zitten, ga je in de buggy!” Ze neemt niet de moeite om uit te leggen waarom hij moet zitten. Het joch blijft protesteren en van de stoel af komen. Moeder herhaalt haar woorden een paar keer en voegt dan daad bij woord. Het lijkt precies op een scène uit One flew over the coocook's nest. Het jochie verzet zich uit alle macht. Hij gilt, huilt, het doet mijn bloed stollen. Hij strekt zich en probeert weg te lopen. Zijn vader houdt hem bij de armen vast. Het gillen houdt niet op. Met z'n tweeën krijgen ze het kind in de riemen. (Zet 'm op!) Het joch helemaal over de rooie, hij blijft tekeergaan en kronkelen. “Laat me, laat me!” Zijn moeder schampert enkel: “Hoor hem eens schreeuwen”. Beleeft ze er plezier aan?
Op latere leeftijd krijgen veel kinderen Ritalin toegediend zodat de ouders of leerkracht vooral geen last van ze hebben. (Heeft ook overeenkomsten met One flew over the coocook's nest.) Zulke kinderen zijn dan volgzaam en rustig. Apathisch. Moderne kindermishandeling; in plaats van (hard) slaan, het kind fixeren of drogeren. Dat kinderen moeten leren omgaan met regels, daar kan ik het nog mee eens zijn, maar vastgebonden worden is traumatisch en mensonterend. En kinderen kunnen geen klacht indienen, niet een advocaat benaderen, niets.
Er welde in mij de neiging op, te roepen: “Hoe zouden jullie het zelf vinden vastgebonden te worden?” Stond echt op het punt dat te zeggen. Maar ik was als verlamd, had geen kracht, geen stem.
Woorden heb ik er nog steeds niet voor.
Sarah Morton.
