Hokjesgekloot
Er zijn nogal wat hokjes. Laat me een paar voorbeelden geven uit mijn dagelijks leven:
Is deze band nu een vertegenwoordiger van het genre death metal of bevindt zij zich meer in de black metal regionen?
Komt deze bokser nu uit in het zwaarweltergewicht of is hij eigenlijk net iets te licht en behoort hij zijn wedstrijden onder de vlag van het lichtbantam af te wikkelen?
Is meranti nu duurzaamheidklasse drie of vinden we hem alleen in klasse vier?
Vragen die me slapeloze nachten bezorgen maar die eenvoudig op te lossen vallen door het onderwerp, de meneer of mevrouw of het artikel onder te brengen in een bepaalde categorie. Ogenblikkelijk is het probleem als donderslag bij heldere hemel verdwenen en is er overzicht geschapen.
Want overzicht moet er zijn dames en heren! Zonder overzicht heerst de chaos, zeker in mijn leven.
Omdat deze column over sport gaat, zal ik een hokjeslijst met u delen. Ik ben best wel sportsminded maar ik deel mijn kijksporten als volgt in:
Hokje Bàh (of Braak). Onder andere: paardensport, zeilen, formule 1, motorsport, wielrennen, skiën en andere wintersporten.
Hokje beetje Bàh. Bevat bijvoorbeeld: hockey, (voetbal), de loopnummers bij atletiek, handbal, schaatsen.
Hokje ja lekker. Voorbeelden: darts, (voetbal), squash, golf, Amerikaans showworstelen, volleybal.
Hokje óh ja méér méér. Zijn er niet veel maar onder andere deze: American football, snooker, sumoworstelen.
De sporten die ik in het hokje Bàh of Braak heb gezet zijn sporten waarbij mijn teevee raar gaat doen. Plotselinge ruis of zomaar op een andere zender springen worden dan in mijn maag gesplitst. Het zijn natuurlijk ook wel sporten die, wat mij, betreft, totaal in de ban mogen worden gedaan. Ik bedoel, motorsport, hoe saai kun je het maken? Mannen die op hun opgevoerde solexjes rondjes rijden over een vooropgezet parcours.
Paardensport, al die over het paard getilde Ankie van Grunsvenkloontjes die hun paard allerlei pax de deuxes proberen te laten huppelen. Of dat ze over een modderslootje of een paar rood-witte balkjes moeten springen. Ik krijg spontaan manen als ik er naar kijk.
Het hokje beetje Bàh is nog net te pruimen. Soms heb ik een melancholieke bui of ben ik opeens zeer patriottisch ingesteld en dan verwaardig ik het me de betreffende sport op de buis te keilen. Want laten we wel wezen, schaatsen is in wezen niets anders dan formule 1 racen maar dan op hoge noren. Ik moet dus in een bepaalde stemming zijn wil ik beetje Bàh kijken.
Lekker zegt het eigenlijk al: we beginnen bij mijn favorieten in de buurt te komen. Bij deze sportuitingen kan het kijkkastje lang aan blijven staan.
Squash is een leuke kijksport maar ook fijn om te doen, ondergetekende staat zich vaak de zweetdruppeltjes uit zijn voorhoofd te persen op de baan met wisselend succes.
Het Amerikaans showworstelen is een sport apart maar sport is in wezen niets anders dan het opvoeren van een show. De jongetjes die deze show opvoeren streven wel echter het hoogst haalbare na en spannen zich daar ook navenant voor in. Ik heb vele genoeglijke uren doorgebracht met mijn helden: Brutus Beefcake, the Undertaker, the Heart foundation, the British Bulldogs. Wat een bokkensprongen maken deze moderne paljassen!
Voor óh ja méér méér kun je me midden in de nacht wakker maken. Als ik alle tijd van de wereld had zou die tijd volledig opgaan aan deze kijkbelevingen van opperst genot hoewel mevrouw Breinpijn hier wellicht haar bedenkingen bij zou hebben. Zij heeft dan waarschijnlijk andere sportactiviteiten in haar hoofd.
Maar zeg nu zelf: wat is er nou mooier dan twee gigantische Japanners in een overmaatse, al dan niet bevuilde luier hun gekweekte vetkwabben op elkaar te zien kletsen? De A1 wordt zelden opgesierd door mooiere kettingbotsingen dan welke er in een goede sumowedstrijd te zien zijn.
Snooker, de rustigste onder de rustige sporten. Ik kom hier inderdaad helemaal van bij. Genietend van het getiktak van de gekeurde balletjes laat ik de dagelijkse beslommeringen helemaal los. Totaal ontspannen volg ik de verrichtingen van de masters van het groene laken. De oude zenmeesters van het oude Japan hadden het mij niet kunnen nadoen.
Ik weet het, u zegt nu natuurlijk meteen: ‘Maar wat is dat een eikel als hij zegt dat zeilen een klotesport is. Van mij mag dat sumoworstelen de vuilnisbak in; als ik twee vetgemeste walrussen op elkaar wil zien botsen ga ik wel naar dolfinarium Harderwijk.’
Mensen, het zijn slechts voorbeelden van mijn hokjesgeest. Voor hetzelfde geld had ik bijvoorbeeld onderwatermonopoly of Slavisch volksdansen onder de 21 bij hokje Bàh of Braak kunnen zetten.
Soms droom ik wel eens dat ik geen hokjesgeest heb en dat is dan waarlijk geen nachtmerrie. In het dagelijks leven is het echter sterker dan mij; ik moet een zekere controle blijven houden over bepaalde dingen.
Gelukkig kan ik het ook wel eens loslaten hoor maar dat hoort bij mijn stemmingen. Je hoort me dan denken: ‘Fok maar op met je hokjes en vakjes zielenpoot, op dit moment wil ik chaos, totale anarchie!’ Dan verlies ik mij wel eens in een bui waarin ik een ongelooflijke bak teringherrie opzet en aldus tot rust kom.
Volgens mij ben ik nu echter mijn eigen stelling bewust aan het afzwakken. Dan gauw dit stukje maar in mijn vakje “Fok.nl/sportcolumns” plaatsen.
