Dik met weerhaken

Gastcolumn door Yvonne 

Op de fiets zittend bewegen zich door mijn hoofd de meest prachtige stukjes.
Pareltjes, stuk voor stuk. Maar daar blijven ze dan ook, in mijn hoofd.
Ik kan namelijk niet schrijven.
Gelukkig maar denkt u nu, maar u weet niet wat u mist!
Kijk, wat woorden aan elkaar punniken kan ik wel, maar dan begint het: wat ik volstrekt logisch vind, vinden mensen die er dagelijks mee bezig zijn (ONZE TAAL) afschuwelijk, foutief en in zekere mate erg genoeg om me standrechtelijk te laten executeren. Zelfs als ik op iets triviaals als Twitter een spelfout maak, heb ik of een DM (direct message) of een e-mail binnen om me daar eens fijntjes op te wijzen.
Alle tijden door elkaar haspelen in een stukje zijn dan ook uit den boze, ook al klinkt het voor mij meer dan logisch in de oren.
'Logica uw naam is vrouw' lijkt me hier wel op te gaan, maar dat is niet wat ik deze dag wilde aankaarten.

Er zijn wat zaken die ik wél wil aankaarten omdat ze me blijven verbazen.
Het gaat over het uiterlijk van wat mensen, mensen waarvan de goegemeente weet te vertellen dat ze immer vrolijk zijn: onze dikke medemens.
Ik moet verdomme het eerste leuke vrolijke dikkerdje nog tegenkomen!
Over het algemeen kom ik deze lieden niet al te vaak tegen, maar eens in de zoveel tijd kan ik er niet omheen...
Het is het kort-edoch-vlot-en-pittig-met-kekke-kleur-hebbend-type-vrouw, en verdomd immer een zuur gezicht, zo één alsof er 20 zure matjes in zijn gegaan.
Let maar op de mondhoeken, naar beneden gericht inderdaad, alsof de zwaartekracht er met weerhaken aan staat te trekken.
Het is het type dat je bij de supermarkt werkelijk nooit voorbij laat gaan en een heel gangpad voor zich zelve opeist.
Die vrolijke dingen uitkraait als daar zijn: “Wat moet je wijf?!”
“Zie je -insert koeterwaals- niet dat ik bezig ben?!”
“Je mot je smerige kutsmoel houden!”
Een meer van dat soort vrolijke kreten.

Niet vriendelijk, niet olijk, geen leuk dikkerdje.
Maar dan stel ik mij de vraag: waarom zou je vrolijk moeten zijn als dik iemand, waarom zou een blond iemand per se dom moeten zijn, waarom zou rood haar een garantie zijn voor een wilde feeks in bed?
Hebben wij de dikkerdjes in dienst genomen om ons te vermaken dan? Uitgeroepen tot nationale komieken?
Wáár oh waar komt deze mythe vandaan?!

Uiteraard wil ik in m'n stukje er naartoe om De Man hiervan de schuld te geven, maar ik denk dat dat me dat bij dit onderwerp niet gaat lukken.
Vreest niet, dat komt een volgende keer dan wel.

Ik denk, zo nalezende, willen mijn stukjes wat meer kop en staart hebben, dat ik nog meer moet fietsen.
Lichaamsbeweging, gedachten ordenen.
Is goed voor de gezondheid schijnt, ook voor dít dikkerdje.
Maar dan wel een met de mondhoeken omhoog.