“Nu stop ik écht!” (17)

De vorige aflevering lees je hier.

Pien is trots op zichzelf. In plaats van uit te stellen, te piekeren en -nog belangrijker- naar de fles te grijpen, is ze het probleem te lijf gegaan. Ze heeft nagedacht over haar belofte aan Sylvano, al is die dan in dronken staat gemaakt. Ze vindt niet dat hij het aan haar verdiend heeft dat ze die belofte nu weer ongedaan maakt. Hij heeft zijn plannen vol geestdrift aan haar voorgelegd. Over drie maanden wil hij naar Amerika afreizen om daar de achttiende verjaardag van zijn dochter te vieren, maar hij wil meteen van de gelegenheid gebruik maken om in Amerika een rondreis te maken van een paar maanden.
Dus dat zou inhouden dat Pien op z’n vroegst pas over een half jaar aan haar nieuwe baan zou kunnen beginnen.

Ze heeft de koe bij de hoorns gevat, en is naar Angela gegaan. Ze heeft haar verhaal iets bijgesteld, ze kan moeilijk vertellen dat ze dit in een dronken bui beloofd heeft. Maar Angela reageert heel begripvol en vindt het zelfs te prijzen in Pien, dat ze haar huidige baas niet zomaar in de steek wil laten. “Nou, dan kom je toch over een half jaar hier werken,” zegt ze vriendelijk, “ik weet uit ervaring dat verbouwingen toch meestal iets uitlopen, en ik had er ook al wat spanningen van. Als jij met een opzegtermijn weggaat bij Sylvano, dan kan je moeilijk thuis een beetje werkeloos gaan zitten wachten tot het hier eindelijk klaar is. Dus help jij lekker die man uit de brand, ik zorg dat het hier een paleisje wordt. We houden elkaar op de hoogte!”

Nu rest alleen nog om het aan Sylvano te vertellen. En dát stukje van het verhaal lukt maar niet. Sylvano, die zo vol is van zijn reis, die helemaal opbloeit nu hij na jaren van alleen maar keihard werken een droom kan verwezenlijken. Hij is spraakzamer dan ooit, en maakt grapjes met zijn klanten en met Pien. Er komt veel meer kijken bij het runnen van een café dan Pien ooit had gedacht. Maar ze vindt het leuk om het vak te leren en Sylvano geniet van de leergierigheid van zijn leerling. Ze komt met veel mensen in aanraking met wie Sylvano zaken doet. En dan ontmoet ze ook Arie en Vivian.

Sylvano had al verteld over zijn vriend die wel achterwacht wil zijn de komende maanden en ook diensten wil meedraaien. Ook Vivian, de zus van Sylvano zal het team tijdelijk komen versterken. Zij heeft jaren in een café gewerkt, maar sinds ze kinderen heeft werkt ze liever niet ‘s avonds. Maar voor haar broer wil ze best een uitzondering maken, bovendien is ze pas ontslagen vanwege de kredietcrisis. “Wegbezuinigd”, vertelt ze met een berustende glimlach aan Pien.

Arie is een ontzettend aardige man. Zelf heeft hij ook een café gehad, maar hij heeft zijn kroeg moeten verkopen omdat hij een faillissement aan zag komen. “En nu ga ik jouw tent ook om zeep helpen”, grapt hij af en toe tegen Sylvano.
“Waarom heb je hem destijds niet in dienst genomen toen je een barkeeper zocht?” wil Pien nieuwsgierig weten, als ze Arie voor het eerst heeft ontmoet. Sylvano neemt een diepe haal van zijn sigaret. Langzaam schudt hij zijn hoofd. “Dat gaat niet werken. Hij is zelf eigenaar geweest van een café, en dan kan het moeilijk zijn om ineens weer werknemer te zijn. Bovendien zijn we ook nog vrienden, en mijn angst was, dat het ten koste van onze vriendschap zou gaan.”

Eigenlijk is het wel een spannend avontuur. Angsten die Pien eerst nog had, worden weg genomen door Arie en Vivian. De wetenschap dat zij haar komen helpen, geeft Pien veel rust. En ze bloeit erdoor op. Op een dag komt ze met plannen om de inrichting van het café wat gezelliger te maken.Het ziet er wat kaal en vervallen uit. Bovendien zou een leuk kleurtje het goed doen, al dat saaie bruin! En ook de inrichting zou veel efficiënter kunnen.
Het is niet meer het baantje waarmee ze genoeg verdient om het hoofd boven water te houden, maar het begint haar hart te veroveren. Syl vindt het geweldig. En hij plaagt haar er ook goedmoedig mee. “Over een paar maanden kom ik terug, en dan vindt ik een lichtblauwe kroeg met roze roosjes, let op mijn woorden,” zegt hij met een knipoog tegen Arie als Pien haar enthousiaste plannen op tafel legt. Maar hij vindt alles goed. Pien mag afspraken maken met een schilder die de lambrisering en het andere houtwerk in het café komt opfrissen met een mooi kleurtje, en ook wordt er behangen. Er komen nieuwe zittingen op de stoelen  en het geheel ziet er prachtig uit. Wel blijft Pien steeds vaker slapen, omdat ze ’s morgens in de zaak moet zijn om de klusjesmannen met raad en daad terzijde te staan, zodat ’s middags om vier uur de kroeg op zijn normale tijd open kan gaan.

Dat blijven slapen heeft ook zijn nadelen. Pien gaat weer meer drinken. Ze hoeft niet midden in de nacht door de stad te fietsen om naar huis te gaan, dus die drempel om niet te drinken is er niet. Ook blijken Arie en Vivian grootverbruikers op het gebied van alcohol. Vaak komen zij ’s avonds langs om ‘de plannen te bespreken.’
Voor hen is drinken ook doodnormaal. Wat geeft het, als je niet meer uit je woorden kan komen omdat je teveel op hebt? Zij denken daar ook echt niet over na, om niet te drinken, of om te minderen. Vivian heeft het al moeilijk genoeg gehad tijdens haar twee zwangerschappen, om de wijn te laten staan. Dus nu geniet ze er volop van.

Bij Pien slaat de twijfel toe. Aan welke kant staat ze nou eigenlijk? Ze kan zich ergeren aan klanten die dronken zijn, Til heeft haar pas nog een spiegel voorgehouden, ze heeft zat ellende meegemaakt als gevolg van het overmatig drinken, en nu verkeert ze in een omgeving waar mensen het gewoon vinden om elke avond te borrelen. Soms heeft ze het gevoel, dat ze in twee werelden leeft. Haar privé-leven is zo anders vergeleken met het leven in het café! Op de dagen dat de jongens er zijn, krijgt ze het echt voor mekaar om niet te drinken. Jos en Koen vinden het gezellig om bij hun moeder te zijn op de dagen dat ze niet werkt, en zij doet ook echt haar best om er voor hun dan een leuke tijd van te maken. Maar het lijkt wel alsof ze hen bijna vergeet als ze weer in de kroeg is. Dan wordt ze een andere Pien.

Laatst zijn Jos en Koen in het café geweest. Pien had ze uitgenodigd, om hen nou eens te laten zien waar ze werkt. Sylvano had ook een klein feestje georganiseerd, om Pien als ‘tijdelijke nieuwe baas’ te introduceren, en om het prachtige resultaat van de metamorfose van het café te laten zien aan klanten en genodigden. Dit was natuurlijk een gelegenheid bij uitstek om ook Jos en Koen eens kennis te laten maken met het werk van hun moeder.
Het was erg gezellig geweest. De jongens hadden bitterballen gehad, en mochten cola drinken zoveel ze maar wilden. Pien had die avond expres niet gedronken, om de jongens te laten zien dat ze zich geen zorgen om hun moeder hoefden te maken. Gelukkig is er van Til de laatste tijd niets meer vernomen en ook met dit feestje heeft ze haar gezicht niet laten zien. Daar was Pien wel bang voor geweest; een scène, terwijl haar jongens hier waren, maar gelukkig geheel ongegrond. Til zal wel eieren voor haar geld hebben gekozen.

Al een paar keer heeft Pien een bericht van Angela gehad op haar antwoordapparaat. Dat de verbouwing goed vordert, en dat ze het leuk zou vinden, als Pien binnenkort eens komt kijken. Maar het lijkt zo ver van Pien af te staan, die zonnestudio! Ze kan het niet opbrengen om terug te bellen of om langs te gaan. En Sylvano weet ook nog steeds van niks. Pien heeft zich dan ook voorgenomen om zijn pret over de reis niet te verpesten en pas na zijn terugkomst te vertellen dat ze een andere baan heeft genomen. Ze zal het op het feit gooien dat ze haar zonen anders zo weinig ziet…

De laatste week vóór het vertrek van Sylvano breekt aan. Er moet nog veel geregeld worden, maar uiteindelijk is alles in kannen en kruiken. Syl heeft besloten om op zijn laatste avond in Nederland de kroeg ‘wegens plezierige omstandigheden’ te sluiten. Hij wil nog gezellig borrelen met Pien, Arie en Vivian.
Arie zal hem de volgende dag naar Schiphol brengen. Sylvano blijft de glazen maar bijschenken, maar zelf drinkt hij niet zoveel. Met een kater in het vliegtuig is niet echt ideaal. Pien laat zich lekker gaan. Vanaf morgen wil ze natuurlijk niet meer drinken, dan valt de kroeg onder haar verantwoordelijkheid, maar nu wil ze nog lekker even doorzakken.
De plagerijtjes en kwinkslagen vliegen over tafel, en ze hebben ontzettend veel lol met elkaar.

“Pas maar op, Syl, over drie maanden kom jij terug van je reis, en dan hangt er een naambord op je café. Het heet dan niet meer ‘Het Hoekje’, maar ‘Chez Pien’,” grapt Arie. Pien moet verschrikkelijk lachen om deze grap. Ze neemt nog een slok van haar wijn, en dan proest ze het nog een keer uit. Ze valt slap tegen Vivian aan, die ook wordt aangestoken door haar lachbui.
“Wat is er? Waarom moet je zo lachen?” wil Sylvano glimlachend weten.
“Omdat…omdat,” hikt Pien. Ze kan niet meer uit haar woorden komen door het lachen en door de vele wijntjes die ze heeft gehad. “Omdat ik een andere baan heb! Als jij terugkomt, dan ben ik weg! Je hebt geluk dat ik nog zolang blijf, want eigenlijk had ik over een maand al bij mijn nieuwe werkgever zullen beginnen. Dus niks:’Chez Pien’!” En ze giert het weer uit van het lachen.

Dan valt het haar op, dat ze door drie mensen wordt aangestaard. Mensen die zeer geshockeerd kijken. “Geintje zeker?” vraagt Arie voor de zekerheid. Maar Pien wil nu niet terugkrabbelen. Ze heeft het hoge woord er eindelijk uitgegooid! Wat een opluchting, dat ze hier nou zo tegenop had gezien!
“Echt niet! Ik heb een baan aangeboden gekregen bij een zonnestudio, en dat lijkt me erg leuk. Jullie hadden toch niet écht het idee, dat ik de rest van mijn leven in zo’n stomme kroeg zou willen slijten, wel?”
Er valt een pijnlijke stilte. Sylvano is de eerste die wat zegt. “Ik moet even wat zaken regelen. Onder andere mijn reis annuleren.” Maar Arie houdt hem tegen. “O nee, jij gaat naar Amerika, dat staat voor mij als een paal boven water. Pien is gewoon dronken en lult maar wat uit haar nek. Natuurlijk heeft ze geen nieuwe baan. En ze heeft heel veel energie gestoken in deze tent de afgelopen tijd, kom op Syl, ze loopt je gewoon te zieken.”
Sylvano loopt weg. Arie kijkt Pien woedend aan. “Even één ding, jij gaat tegen Syl zeggen, dat dit maar een geintje was. Anders gaat hij morgen écht niet op reis, en dan is het jouw schuld! Ik weet niet wat je in je schild voert, maar dit heeft Syl niet aan je verdiend.”
Pien komt weer tot de realiteit. O, wat heeft ze toch weer gedaan? Al die maanden heeft ze het goed gedaan, en nu loopt ze het te verpesten voor Sylvano.

Ze gaat naar hem toe. “Sorry, Syl. Ik ben gewoon hartstikke dronken, en liep te geinen. Het is niet zo. Ik heb geen andere baan, en ik wíl ook helemaal geen andere baan. Geloof je me?”
Een brede lach breekt door op het gezicht van Syl. “Stom wijf, ik trapte er nog in ook! Je blijft hier tot je pensioen hoor, is dat duidelijk?” Ze omhelzen mekaar, en dan is de oude sfeer gelukkig ook weer terug.

Maar in bed komt bij Pien de spijt. Want nu kan ze echt niet meer terug. Ze heeft toch beweerd dat die nieuwe baan een grapje was?
Nu had ze het zo goed geregeld, en dan verpest ze het weer door dat eeuwige drinken van haar. En als ze zich voor de zoveelste keer rusteloos omdraait in bed, neemt ze zich ook voor de zoveelste keer voor: “Nu stop ik écht!”

De volgende aflevering lees je hier.