Allemaal aan het gas
Volgens mijn energie-maatschappij ben ik zo’n beetje het minst groene mannetje uit het dorp. Waar anderen spaarzaam met hun gas omgaan, slinger ik kubieke meter na kubieke meter gas mijn ketel door. Als ik hen moet geloven dan staan er van elke vier boor-eilanden, er zeker twee om mij in mijn gasbehoefte te voorzien. Nu ben ik mij persoonlijk van deze superconsumptie niet bewust. Ik woon in een tussenwoning van gemiddelde grootte, heb op een half kind na een gemiddeld gezinssamenstelling, en zet mijn stopwatch op 3 minuten tijdens het douchen.
Het leek mij eens tijd om de gasmeter na te laten kijken. De gasmeter is immers mijn enige controlemiddel om na te zien wat ik gebruik. Aangezien Liander mijn netwerkbeheerder is, nam ik contact met hun op om hier een afspraak voor te maken. Ik dacht dat het een simpel geval van ‘apparaatje aansluiten, gas of lucht door de meter pompen, en nameten’ was. Dit bleek niet zo te werken. Liander bood aan de ijk-meting te verzorgen. Ze zouden de meter dan op komen halen, en op locatie controleren. Echter zou dat mij 300 tot 700 euro kosten wanneer uit hun rapport bleek dat de meter juist ge-ijkt was. De medewerker was uit zichzelf al zo vrij om te suggereren dat ik ook een onafhankelijke installateur zou kunnen laten komen wanneer ik hen niet genoeg vertrouwde om deze ijk-meting te verzorgen. Na onderzoek bij diverse bedrijven die als onafhankelijke installateur vermeld staan, bleek dat geen van deze bedrijven meer ijkingen uitvoeren. Er bleek nog maar één echte ijk-instantie in Nederland te zijn en deze is in handen van Eneco. Een medewerker van een voormalige ijk-instantie deelde mijn mening dat het vreemd was dat een energie-maatschappij als controlerend orgaan fungeert voor een product dat zij zelf leveren. Een top-staaltje belangenverstrengeling als je het mij vraagt.
Als consument heb je dus geen enkele methode om er achter te komen of je wel echt verbruikt wat de energiemeter zegt dat je verbruikt, tenzij je op de goede inborst van de energie-maatschappijen wilt vertrouwen om toe te geven dat ze jou duizenden euro’s terug moeten betalen omdat de meter niet klopte. De nutsbedrijven zijn niet eens wettelijk verplicht om de meters te controleren op juistheid, de wet geeft hen wat dat betreft genoeg ruimte om te sjoemelen. Zolang ze ‘ich habe es nicht gewüsst’ zeggen, komen ze er mee weg.
Ik vind het krom dat de nutsbedrijven geen enkele verantwoordelijkheid hebben met betrekking tot het verschaffen van deugdelijke meet-apparatuur, en dat ze geen enkele verantwoordelijkheid hebben met betrekking tot het onderhouden en controleren van deze apparatuur, terwijl dit het enige werk is waar ze betaald voor worden. Zelfs wanneer een consument vaststelt dat er een hoge afwijking is in het normale gebruik, moet de consument het risico lopen om de apparatuur te laten ijken tegen onevenredige kosten, bij een ijk-instantie die verre van onpartijdig is, en in sommige gevallen zelfs dezelfde partij blijkt te zijn als de leverancier. Er zijn verhalen bekend van opgestuurde meters waar in het ijk-rapport niets mis mee bleek, maar die wel vernietigd werden na onderzoek. Sommige mensen zouden zeggen dat dit was om het aanvragen van een second opinion onmogelijk te maken. Ik weet wel beter, er is in Nederland niet eens een second opinion aan te vragen. Er is een gasmeter-monopolie aan de gang, en de consument is, zoals altijd, weer de dupe.
Ik vraag dus niet meer om mijn meter opnieuw te ijken, omdat ik geen enkele interesse heb in een 700 euro schijn-proces tegen mijn energiemeter waarin de onschuld van de verdachte bij voorbaat al vaststaat. Ik vraag gewoon als een brave consument een nieuwe gasmeter, en betaal met een zucht mijn na-heffing, over verbruikt gas dat waarschijnlijk nog niet eens uit de grond gepompt is.
