"Nu stop ik écht"(16)

De vorige aflevering lees je hier.

Til laat zich niet zomaar afschepen. Dat wordt Pien wel duidelijk als ze steeds maar weer op allerlei manieren met Til geconfronteerd wordt. Als ze thuiskomt uit haar werk ziet ze het lampje op het antwoordapparaat heftig flikkeren. Een enkele keer is het haar moeder die een boodschap heeft achtergelaten, of een van de jongens, maar vaak is het Til die haar óf helemaal verrot scheldt, of juist met een huilerig stemmetje vraagt om de vriendschap te herstellen.

Pien heeft haar hyves-vriendschap met Til beëindigd, nadat Til steeds beledigende krabbels en mailtjes stuurde, en ook in haar yahoo-account komt Pien meestal ellenlange teksten van Til tegen. Ze negeert het, probeert haar te blokkeren waar ze maar kan, maar ze wordt er zo doodmoe van. En als dat dan nog alles was? Pien gaat met buikpijn naar haar werk. Want Sylvano heeft Til wel de toegang tot zijn kroeg verboden, maar Til woont dichtbij en houdt alles in de gaten. Ze kent de werktijden van Pien en vaak komt ze net ‘toevallig’ langs als Pien haar fiets op slot zet. “Ik wil met je praten, toe nou Pien, we zijn toch vriendinnen?” zegt Til de ene keer wanhopig. “Stom wijf, dankzij mij heb je dit baantje, lekker stank voor dank! Wat een rotvriendin ben jij! Wat mij betreft hoef ik je nooit meer te zien!” Is de andere keer de boodschap. Pien negeert haar, maar het laat haar natuurlijk niet onbewogen. Ze haalt elke keer weer opgelucht adem als ze zonder kleerscheuren binnen is gekomen in de kroeg, of weer op haar fiets zit richting huis.

Ze is erg aan het nadenken over de baan die ze nu heeft. Til zal heus wel ophouden, helemaal als haar gedrag compleet genegeerd wordt. Maar wil Pien de rest van haar carrière nu gaan slijten in een kroeg? Ze had altijd van die grote plannen. Een studie, een leuke baan waarin ze al haar competenties kwijt zou kunnen, wat is er tot nu toe van terechtgekomen? Niks.
In het begin vond ze het heerlijk om uit te kunnen slapen en pas ’s middags naar haar werk te hoeven. Maar nu ze bijna niet meer drinkt vindt ze het een last. ’s Morgens wordt ze om een uur of elf wakker, maar haar hele dag staat in het teken van de kroeg waar ze ’s middags om vier uur begint. Iets afspreken met een vriendin lukt zelden, want tegen de tijd dat Pien de deur uitgaat om te werken, komen zij zo’n beetje weer thuis. Overdag doet Pien ook niet veel, want ze wil niet doodmoe op haar werk verschijnen omdat ze haar huis heeft schoongemaakt.

Maar wat Pien het ergste vindt, is het feit dat ze haar jongens zo weinig ziet. Om het weekend komen ze bij haar, maar de vorm waarin eerst het co-ouderschap was gegoten is nu onmogelijk, omdat zij veel avonden werkt. Rob is het er dan ook helemaal niet mee eens dat zij dit werk doet. Tijdens een telefoongesprek heeft hij haar verweten dat ze steeds meer afglijdt met een baan als deze. Ook lekker voor de jongens, een moeder die in een kroeg werkt. Gelukkig heeft Pien daar met Jos en Koen wel goed over kunnen praten. Ze is heel eerlijk geweest en heeft ze verteld over haar ontslag, en dat ze dit baantje alleen maar heeft aangepakt om niet werkloos te worden. Jos en Koen vinden het ook maar matig, maar Pien bezweert ze steeds dat ze op zoek is naar een andere baan.

Heel actief is ze daar nog niet mee bezig geweest. Ze houdt wat websites in de gaten en kijkt in de krant bij de advertenties waarin werk wordt aangeboden. “Zodra ik weer een baan voor overdag vind, halen we de schade dubbel en dwars in,” zegt ze vaak tegen haar kinderen.
En dat ze niet zo actief is tot nu toe, dat komt door Sylvano. Hij is een geweldige baas voor haar. Ze zijn goede vrienden geworden en zelden kreeg ze zoveel complimentjes over haar werk als bij deze baan. En niet op een kleffe manier, ze vertrouwt hem volledig. Nooit heeft ze het gevoel bij hem dat hij wat van haar wil, of  dat er meer achter steekt, nee, hij vindt haar echt een geweldige aanwinst voor zijn bedrijf. De laatste tijd wordt het zelfs steeds drukker. Pien heeft het talent om mensen een huiselijk gevoel te geven. Mensen praten graag met haar en vinden haar prettig gezelschap. De barkrukken zijn dan ook meestal bezet, en de sfeer is erg gezellig.

Pien besteedt de laatste tijd ook weer wat meer aandacht aan haar uiterlijk. Ze hoeft zich ’s morgens natuurlijk niet meer te haasten, en kan ook rustig overdag naar de kapper. Soms gaat ze naar de schoonheidsspecialiste om zich eens extra mooi te laten maken. De schoonheidsspecialiste waar Pien komt is een aardige vrouw. Ze heet Angela en is van Piens leeftijd. Als Pien weer eens bij haar is voor een schoonheidsbehandeling vertelt Angela dat ze de zaak wil laten verbouwen. Ze wil haar beautysalon uitbreiden met een zonnestudio. Het lijkt haar een perfecte combinatie. In de toekomst wil ze dan ook een nagelstudio erbij. Dan vraagt ze ineens aan Pien wat voor opleiding ze heeft. Pien geneert zich een beetje, maar moet toch toegeven dat ze alleen maar middelbare school heeft. Maar dat maakt Angela niet zoveel uit. “Ik zoek iemand die de zonnestudio wil gaan runnen. Het wordt niet groot, maar mensen vinden het heerlijk om na het zonnebanken nog even aan de bar te kunnen hangen. En dáár heb jij inmiddels wel ervaring mee, en je hebt goede sociale vaardigheden. Je werktijden zullen variabel zijn, want we zijn van tien tot tien geopend. Je hebt nog een paar maanden de tijd om erover na te denken, want de verbouwing zal wel een paar maanden duren. Dus neem je tijd, maar denk er serieus over na!”

Hoe meer Pien erover nadenkt, hoe leuker ze het idee gaat vinden. Uiteindelijk hakt ze de knoop door. Ze belt Angela op om te zeggen dat ze voor haar wil komen werken. Ze spreken af, dat Angela haar op de hoogte houdt van de verbouwing.

Vandaag fietst Pien met lood in haar schoenen naar haar werk. Ze zal het Sylvano toch moeten vertellen. Al avonden zit ze er tegenaan te hikken. Ze wilde eerst ook zeker zijn van haar zaak, stel dat Angela haar beloftes niet waar zou kunnen maken!
Als ze haar fiets op slot zet, kijkt ze onwillekeurig schichtig om zich heen. Gelukkig, geen Til te bekennen. Gauw gaat ze naar binnen. Sylvano begroet haar joviaal. Er is nog geen klant te bekennen, dus nu zou ze eigenlijk even met hem moeten praten. Maar ze stelt het uit. “Wil je ook koffie?” vraagt Syl vriendelijk. Even later zitten ze in het rookhok met een kopje koffie tegenover elkaar. “Wat ben je stil!” zegt Syl. Pien glimlacht moeilijk. Maar ze zegt niks. Syl eerst ook niet.
“Weet je, ik heb een vraag,” zegt hij uiteindelijk.
“Zoals je weet ben ik altijd hier. Dat moet ook wel, want het is mijn eigen tent. En ik heb wel vaker mensen in dienst gehad, maar zij deden het werk nooit zo goed als jij. Je bent zelfstandig, je ziet wat er moet gebeuren, je bent aardig voor de klanten, en de tent is er echt op vooruitgegaan sinds jij hier werkt. Het lijkt erop dat Til je met rust laat, en daarom durf ik nu wel met mijn vraag te komen.” Hij kijkt Pien verwachtingsvol aan. Zij ontwijkt zijn blik, want ze is bang voor wat er komen gaat. Hij wil haar zeker een vast contract aanbieden en heeft geen idee van het feit dat zij hem een heel andere boodschap heeft te melden…

“Zoals je weet woont mijn ex-vrouw met mijn twee dochters in Amerika.” Pien knikt. Dit heeft hij haar verteld. “Ik zou zo graag eens naar ze toe willen. Maar ik kon hier nooit weg, dat begrijp je. Maar nu heb ik jou. En ik durf de tent met een gerust hart aan jou over te dragen, en een vriend van mij, Arie, is bereid om achterwacht te zijn en ook wat diensten te draaien. Wat vind je ervan? Zou je het aandurven?” Pien aarzelt. Maar als ze dit nog voor hem doen kan voordat ze ergens anders gaat werken? Dan kan hij lekker naar zijn dochter en dan komt de boodschap misschien toch niet zo hard aan.
“Ik…ik wil er toch eerst over nadenken,” zegt ze dan. Sylvano knikt begripvol. “Tuurlijk, dat snap ik toch? Kom, we drinken in ieder geval een wijntje op mijn plannen!”
Terwijl ze een wijntje drinken vertelt Sylvano enthousiast over zijn plannen. Zijn dochter wordt over drie maanden achttien, en daar wil hij als verrassing bij zijn. “Wat zal ze opkijken, als die ouwe heer van haar ineens op haar verjaardag komt!”
Pien schrikt. Over drie maanden? Wil hij dán pas naar Amerika? Als ze dit langs haar neus weg vraagt, antwoordt Sylvano opgewekt: “Welja meid, over drie maanden pas! Je hebt dus tijd genoeg om aan het idee te wennen en om je het werk van mij ook eigen te maken, zoals kas opmaken en zo.” Pien wil even niet meer nadenken.
Het wijntje doet haar goed. Want er gaan nu allerlei dingen door elkaar lopen. Haar beloftes aan Angela, het feit dat ze Sylvano zijn reis zó gunt, maar ze kan zich niet in tweeën splitsen. En beide zaken staan op hetzelfde moment te gebeuren. Ze kán nu niet zeggen dat ze Sylvano in de steek laat, maar ze wil ook de plannen met Angela niet opgeven.

Die avond drinkt Pien meer dan goed voor haar is. Ze flirt met de klanten, ze is luidruchtig en vrolijk, maar haar maag krimpt toch steeds samen als ze aan het dilemma denkt waar ze nu weer voor staat. Voor haar jongens zou het ook veel beter zijn als ze bij Angela zou gaan werken. En als ze Til weer een paar keer voorbij ziet lopen, staan de kroeg en het hele gebeuren haar ineens vies tegen. Maar ach, die Sylvano. Ze moet hem vandaag nog maar even in de waan laten dat ze hier blijft, en morgen zal ze voorzichtig haar boodschap inkleden.

Als alle klanten naar huis zijn, merkt Pien dat ze behoorlijk aangeschoten is. Ook Syl heeft veel te veel gedronken. “Je moet hier maar blijven, zo kan je echt niet op de fiets,” zegt Syl, als ze nog naborrelen met een sigaretje erbij. Er staat een fles wijn tussen hen in en die is verbazend snel leeg. Ze praten over van alles en nog wat. Pien gaat steeds meer met dubbele tong praten, en lacht veel te hard. Ze weet amper meer waar het allemaal nog over gaat.

Pien wordt wakker. Ze kijkt om zich heen. O ja, ze is bij Sylvano blijven slapen. Wat is hij toch een gentleman, ze ligt gewoon lekker in het logeerbedje en ondanks haar laveloze staat heeft hij geen pogingen gedaan om daar misbruik van te maken. Ze heeft wel een behoorlijke kater. Dat is in tijden niet voorgekomen. Ze kan zich niet eens meer herinneren hoe ze in bed terecht is gekomen. Ze heeft haar kleren zelfs nog aan.
Dan wordt er aan de deur geklopt. Sylvano komt stralend binnen met een dienblad met ontbijt.
“Dat heb je wel verdiend! Ik ben zó blij dat je hebt toegezegd dat jij de tent wil draaien zodat ik naar Amerika kan! Je bent een schat!” En voordat Pien erop bedacht is, heeft ze drie zoenen op haar wangen te pakken.

Syl verlaat de kamer en laat Pien achter met haar ontbijt, haar kater en twee wijd opengesperde ogen. O nee, het is weer eens gebeurd! Als ze dronken is zegt ze altijd de gekste dingen! En nu heeft ze Sylvano’s wens om naar Amerika gehonoreerd? Hoe draait ze dit weer terug? Wat is ze toch stom bezig! En als Pien onder de douche staat om een beetje helder te worden, neemt ze zich sinds lange tijd weer eens voor: “Nu stop ik écht!”

De volgende aflevering lees je hier.