Lam, Lammer, Lammetjes
Als er één schaap over de dam is, dan volgen er meer. De introductiecolumn van deze week vormt dan ook de aanzet voor een reeks aan verhalen, waarvan jullie er iedere maand één voorgeschoteld krijgen. De serie zal bestaan uit een aaneenschakeling van twijfelachtige hersenspinsels die het levenslicht niet kunnen verdragen en daarom in de donkere krochten van deze columnreeks verzameld worden. Dat soort dubieuze gedachten steken voortdurend de kop op, soms tijdens het gamen, maar meestal wanneer ik met heel andere dingen bezig ben. Ik game namelijk helemaal niet zoveel. Als ik het dan toch doe, is het de term ‘gamen’ nauwelijks waardig. Verzuurd en ongemotiveerd als ik ben, voel ik me soms een gepensioneerde uitkeringstrekker. Een korte uitweiding over hoe dat zo gekomen is, lijkt me in ieder geval op zijn plaats.
Ik ben niet altijd zwart geweest. Oh, ik ben nog vergeten te melden dat ik in deze column alle spreekwoorden en woordspelingen die mogelijk zijn met mijn username maar gelijk ga noemen. Hebben we al die schapen in ieder geval al op het droge, maar dat terzijde. Vroeger was ik ook al veel aan het blaten over games, in plaats van een actief deel te nemen aan wat ik nog steeds beschouw als mijn grootste hobby. Toen had ik echter een GameCube, een mooie zilveren; tegenwoordig stel ik mijzelf met weinig succes tevreden met een zwarte PlayStation 3. Vergis je niet, het is geen heimwee naar de vertrouwde warmte van Nintendo, wat de omarming van Sony in de weg staat. De juweeltjes van Nintendo hebben hun namelijk glans zo goed als verloren in de afvalberg die bekend staat als third-party support.
Wat ik echter bij mijn overstap niet voorzien heb, is hoe fijn en veilig het was om niet na te hoeven denken welke spellen je aan je collectie toe ging voegen. Nintendo bleek in haar bemoederende rol mij prima te kunnen voorzien in wat ik zocht als gamer. Die garantie heb ik ingeruild voor vrijheid en diversiteit, iets waar ik mij totaal geen raad mee weet. Hoewel spellen wat betreft graphics, geluid, gameplay, etc. hun voorgangers in de tijd voortdurend aftroeven, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de som der delen diezelfde ontwikkeling niet doormaakt. En dus ben en blijf ik zoekende, dat terwijl de backlog aan games blijft toenemen.
Nu zullen jullie je afvragen of het dan wel zo verstandig is om columns te gaan schrijven over games. Nu is het voordeel van weinig gamen dat je veel tijd over houdt om te filosoferen over het waarom. En dat is precies wat ik ga doen. Ik wil jullie de komende maanden graag kennis laten maken met de zonsverduistering die zich voordoet in mijn gamebeleving. Neem alvast wat afstand en zet een goede zonnebril op, zodat je de wereld net zo zwart gaat zien.
Aangezien het bovenstaande nauwelijks in staat is om een discussie aan te wakkeren en ik jullie toch wat stof tot nadenken mee wil geven, ga ik afsluiten met een totaal niet aan deze column gerelateerde vraag:
Denken jullie dat Link aseksueel is en gaat dit veranderen nu bekend is geworden dat we in de volgende Zelda-game met een oudere Link zullen spelen?
