Een geweld(dad)ige puinhoop


Eens in de zoveel tijd is het wel eens leuk om stil te staan bij hoe dingen zouden zijn, als ze niet zouden zijn zoals ze nu zijn. Ondanks heel veel woorden beginnend met de letter ‘z’ en een wat filosofische klank, is de voorgaande zin er eentje waar we om de zoveel tijd best even bij stil mogen staan. Even wegkijken van de werkelijke situatie en lekker fantaseren over hoe het wellicht ook had kunnen zijn. Zittend in de trein schoot mij dan ook laatst een gedachte te binnen die wat mij betreft goed in aanmerking komt voor wat los denkwerk: “Wat nou als gewelddadige spellen wèl aanzetten tot gewelddadig gedrag?”. Fantaseert u mee?

Ik ga hier geen vlammend betoog neerzetten over het al dan niet aanzetten tot gewelddadig gedrag door videogames. Die discussie is ondertussen al zo belachelijk vaak gevoerd en zal tot de dag dat een meteoor onze aarde verkloot worden blijven gevoerd. Het lijkt me duidelijk dat wij het hier ondertussen met elkaar eens zijn dat gewelddadige spelletjes tot een toename van het adrenalinegehalte in ieders lichaam kunnen leiden. Net zoals het bekijken van een film of luisteren naar snoeiharde metal dat ook doen, maar dat het werkelijke gewelddadige gedrag (als in weerloze studenten doodschieten of mensen doodrijden met een auto) een voortvloeisel is van een samenloop van factoren. He bah, doe ik het toch!

Nee. Waar ik eigenlijk naartoe wilde gaan is de ‘wat als’-gedachte. Wat als gewelddadige spelletjes mensen wèl aan zouden zetten tot gewelddadig gedrag? Ik heb er even over nagedacht en zag het ineens allemaal voor me.

Als het spelen van bijvoorbeeld een potje Call of Duty ons zodanig zou ophitsen om werkelijk in actie te komen, dan zouden we allemaal onze duistere connecties aanboren om zo aan vuurwapens te komen. We zouden die vuurwapens door al die virtuele training meteen kunnen gebruiken en in de auto/bus/trein stappen richting Callantsoog. Op Callantsoog (walhalla voor zo’n driekwart van de vakantievierende Duitsers) zouden we vervolgens teams maken en al die ‘moffen’ neer-/doodschieten. We zouden schreeuwen, dekking zoeken, mensen slaan met de kolf van onze vuurwapens en natuurlijk health-pakketjes naar elkaar toe gooien.

Of wat als het spelen van Grand Theft Auto ons tot kopieergedrag zou aanzetten? We zouden allemaal een donkerblauw trainingsjasje kopen en onze haardos millimeteren. We zouden schijt hebben aan de stoep en doodgewoon over straten lopen om aldaar mensen uit auto’s te sleuren en met een honkbalknuppel in elkaar te timmeren. We zouden auto’s ook stelen en keiharde techno-beats opzetten. Ondertussen zouden we mensen dood gaan rijden (vooral geestelijken, die zouden meer punten opleveren) en prostituees meenemen, om ze vervolgens te dumpen en het eerder door ons betaalde geld terug te jatten.

De wereld zou een brandende, vernielde puinhoop zijn. Het aantal doden door geweld zou enorm stijgen en over het veranderende klimaat zou niemand ook maar enig moment nadenken. We zouden geen geweten hebben en elkaar feliciteren met headshots. We zouden juichen bij het rondvliegen van ingewanden en altijd alleen maar oorlog voeren. Wauw, wat een wereld zou dat zijn!