Leeftijdscheck moet verscherpt worden bij games
Momenteel wordt er gewerkt aan een verscherping van leeftijdscontroles bij verkoop en verhuur van games. Nu games meer en meer de realiteit naderen en er grafisch vaak beter uitzien dan films van tien jaar terug lijkt dit mij een verstandige zet. Als ik bedenk hoe ik vroeger bepaalde games heb beleefd, en hoe deze er toen uit zagen in vergelijking met de games van nu, kan naleving van deze controle in mijn optiek niet uitblijven en moet dit zo snel mogelijk aangescherpt worden.
Minister Ernst Hirsch Ballin heeft aangegeven afspraken te willen maken met verkopers en verhuurders van games om de controle van leeftijdsgrenzen voor games te verbeteren. Over twee jaar moet de grens van 16 jaar voor stevig beeldmateriaal in 70% van de gevallen worden nageleefd en wordt er gewerkt aan extra maatregelen zodat de regels na 2011 volledig worden nageleefd. Dit alles is naar voren gekomen door een onderzoek van universiteit Twente waaruit blijkt dat de leeftijdgrenzen voor films en games slecht worden nageleefd. Vooral warenhuizen en speelgoedwinkels houden zich nauwelijks aan de regels.
Ik weet nog goed dat ik een jaar of twaalf terug bij een klasgenoot van me Resident Evil ging spelen. Hij had net een PlayStation gekregen voor zijn verjaardag en was de eerste in mijn omgeving die Resident Evil gekocht had. Logisch gevolg is dat we een dag later met zijn vieren bij hem thuis aan de buis gekluisterd zaten om te kijken hoe hij Resident Evil ging spelen. Ik ben me een paar keer kapot geschrokken en heb enkele nachten gedroomd over deze minder prettige ervaring. Gelukkig viel dit nog mee in vergelijking met het zien van de Nederlandse speelfilm De Lift.
Ik zal zes of zeven jaar jong geweest zijn toen ik De Lift voor het eerst zag. Huub Stapel de liftmonteur die een op hol geslagen lift te lijf gaat. Als je de film nu zou zien, 25 jaar na release van deze film, dan lig je bij voortduring in een deuk om de slechte special effects en hilarische uitspraken. Het zien van deze film heeft mij echter destijds daadwerkelijk slapeloze nachten door het dromen over “die meneer die onthoofd werd door de lift”.
Zet deze ervaringen in het heden en bedenk eens hoe een zesjarige tegen een game als Killzone, Resident Evil, House of the Dead: Overkill of Bikini Zombie Slayers aan zal kijken. Hetzelfde geldt in mindere mate voor de veertienjarigen, maar ook daar zal een enkeling moeite hebben bij het zien van de games. Vaak zijn de dertien- en veertienjarigen al voldoende afgestompt door gruwelijke beelden in de journaals op televisie dat het ze minder deert, maar een zes- of achtjarige zal zeer waarschijnlijk nog dagen over de kapotgeschoten zombie nadenken.
Wat mij betreft worden de regels op verkoop en verhuur van games met leeftijdsclassificering zo snel mogelijk zo streng toegepast als dat momenteel bij de verkoop van drank en sigaretten gebeurt. Misschien heeft de mentale schade die een kind oploopt door het zien of spelen van deze games wel veel meer impact voor het kind dan de fysieke schade die een kind oploopt na het drinken van een glas bier. Hoe heeft dit zijn werking op de maatschappij? Als een zesjarige afgestompt wordt voor geweld door het spelen van games van twaalf- of zestien jaar en ouder, krijg je dan echt niet van die praktijken als die laatst weer op de Virginia Tech High School gebeurden omdat hij bloedvergieten via games met de paplepel ingegoten heeft gekregen? Zolang hier geen zekerheid over is, kun je de verkoop van games aan kinderen onder de leeftijdsgrens beter verbieden tot het tegendeel bewezen wordt.
