Nachtbrakers

Het was een koele donderdagnacht in november. De blaadjes vielen van de bomen, de lantaarnpalen verlichtten de donkere nacht en de ochtenddauw begon langzaam zijn tocht over de wegen en weilanden, toen ik wakker schrok. Ik was wakker geschrokken van een geluid; de buitendeur was zojuist dichtgeslagen. Ook de keukendeur maakte nu zijn karakteristieke geluid van open- en dichtgaan. \"Er is iemand binnen!\" schoot het door mijn hoofd heen. Stil stapte ik met mijn slaperige kop mijn bed uit en sloop naar beneden. Hoe dichter ik het einde van de trap naderde, hoe beter ik het zag: er brandde licht in de huiskamer! Mijn voet raakte nu de begane grond en ik was nog maar een stap verwijderd van de huiskamerdeur. Net toen ik op het punt stond om de kamerdeur open te doen, schoot deze open. Opeens stond ik oog in oog met een kolossale trol: \"WAAAAAAAAAAAAAH!\" \"Doe normaal gek!\" hoorde ik mijn vader stem zeggen, terwijl de trol zijn lippen bewogen. \"Pa?\" vroeg ik het groene gestalte, waarop deze glimlachend antwoordde: \"Ja, wie anders?\" \"Wat doe jij zo laat op in een trollenkostuum?\" vroeg ik hem gapend. \"Ten eerste, dat gaat je geen flikker aan! Ten tweede: ga mijn PC aanzetten, want ik heb de nieuwe uitbreiding voor World of Warcraft gehaald\", reageerde de beste man nors. \"Je bent gek geworden, pa. Mensen horen \'s nachts te slapen, welterusten\", zei ik terwijl ik weer terug naar boven strompelde, terug naar mijn warme bed.

Inderdaad lieve mensen: \'s nachts hoor je te slapen! Misschien ben ik een pretbederver, maar ik begin me steeds meer te verbazen over het opkomende fenomeen om midden in de nacht de verkoop van een game te beginnen. In de muziek- en boekenwereld is het natuurlijk al langer een bekend fenomeen en in de gamewereld gebeurde het ook al wel eens ten tijde van consolereleases. Het lijkt echter wel alsof het steeds gewoner wordt om gamers uit hun slaap te houden voor het ophalen van een game en dan het liefst ook nog eens verkleed. Nu vind ik het op zich niet zo raar, dat mensen een game zo snel mogelijk binnen willen hebben, maar om er nou een nacht voor over te gaan slaan? Sorry hoor, maar dan zit er naar mijn idee gewoon een steekje bij je los. Fanatiek zijn is één ding, maar als je je hele leefschema overhoop gooit voor een game vind ik dat je toch een beetje doorslaat naar de verkeerde kant. Als ik bijvoorbeeld lees, dat iemand 27 uur lang opblijft om zijn World of Warcraft-personage naar level 80 te levelen, dan krijg ik toch mijn twijfels hoor. Respect, dat er mensen met zoveel doorzettingsvermogen en passie zijn, maar is je levenwijze zo in dienst stellen van een game niet gewoon ziek?

Bovendien snap ik ook niet goed wat de meerwaarde is om zo\'n spel om twaalf uur \'s nachts op te halen, thuis te komen en vervolgens gaan slapen. Kun je dan niet gewoon beter vroeg opstaan, het spel kopen en dan gaan spelen? Nogal nutteloos als je het mij vraagt dus, want in feite zullen niet veel mensen het er eerder door gaan spelen. Ook vraag ik me af waarom je in dit digitale tijdperk überhaupt nog de moeite neemt om het spel tegen deze tijden op te gaan halen. Voor een stuk minder moeite maak je een account aan op een online winkel, bestel je de game en wacht je af tot hij de volgende morgen op je ligt te wachten op de deurmat. Wat is dan de meerwaarde van zo\'n event? Is het zo gezellig om uren in de rij te staan? Is die handtekening van een producer je zoveel waard? Of heb je rond die tijd gewoon niets beters te doen?

Ik moet eerlijk toegeven, dat ik zelf nogal een sleepaholic ben en dus sowieso al met een scheef oog kijk naar alles dat zich in de nachtelijke uurtjes afspeelt. Tel daar nog eens bij op, dat ik het moeilijk kan begrijpen dat gamen prioriteit nummer één is in je leven en je snapt mijn verbazing over dit fenomeen nog beter. Ik vraag me stiekem ook wel af waar de grens ligt. Is één uur wachten op een nachtelijke launch de limiet of krijgen we binnenkort speciale tenten, die je makkelijk in de stad op kunt zetten zodat je al dagen van tevoren in de wachtrij kunt gaan staan? In dat geval is het natuurlijk ook nog eens te hopen dat er geen \'run\' komt op die tenten, want het zou bijzonder onprettig zijn om zonder zo\'n tent in de wachtrij te moeten staan. Enfin, wat is dus de grens? Maar misschien nog wel een belangrijkere vraag: waarom maak ik me hier zo druk over? Heb ik er namelijk last van? Ja! Dat wildvreemden zich laten verleiden tot deze, in mijn ogen, ridicule activiteiten is goed mee te leven. Maar dat ik traumatische, nachtelijke ontmoetingen moet hebben met mijn vader verkleed als trol, mijn broer verkleed als Master Chief en moeder verkleed als vage anime-chick is een heel ander verhaal. Dat moet maar eens afgelopen zijn! Sommige dingen bezorgen je namelijk écht slapeloze nachten...