Voren-onder-voren-highpunch
Vroehâh, toen de munten nog van hout waren... toen was kermis nog leuk. De jongens met bling-bling heetten toen weliswaar nog gewoon schoffies en de man met de microfoon had een foute snor, maar er was één ding anders: de felbegeerde kraam gevuld met arcadegames. Het was de tijd waarin Final Fight vernieuwend was, de tijd waarin Teenage Mutant Ninja Turtles zo echt leek dat je dacht dat het een cartoon was. Een tijd waarin je je met de stalen gun van de Terminator 2 of de Justifier van Lethal Enforcers in je klauwen stond. Levensecht leek het toen.
Gamen tegenwoordig is niet meer hetzelfde. Iedereen met zijn bakkie op zijn kamer, eenzaam schreeuwend tegen een beeldscherm. Uiteraard: Soul Calibur kun je prima met zijn tweeën spelen en de Grote Drie (Sony, Microsoft en Nintendo) willen maar al te graag de mensen online hebben. Maar is toch anders.
Want daar stond je dan. Joystick in je klamme handen. De blikken in de ogen van je tegenstander. De groep mensen die zich tijdens een knokpartij om je heen verzamelde. De ‘aahs’ wanneer Sub-Zero met een welgemikte voren-onder-voren-highpunch een eind maakte aan het leven van de digitale tegenstander. De eerste Mortal Kombat was een baggerspel, dat wisten we toen ook al. We deden het dan ook niet voor de gameplay, we deden het om stoer te zijn. Bij een moeizaam behaalde overwinning verroerde je geen vin. Immers: emotie was een teken van zwakheid. En elke zwakheid werd genadeloos afgeschaft in de loopgravenoorlog die de arcade heette.
Wanneer de arcadegames zijn verdwenen van de kermis, weet ik niet goed meer. Het moet ergens rond Street Fighter Alpha geweest zijn. Ook in de lokale Magic City is de laatste coin-op verdwenen. Een paar jaar geleden al, trouwens. Tuurlijk: de joystick van Tekken 2 was op het laatst zo mishandeld dat je er eigenlijk niet meer op kon spelen en de tegenspelers waren op het laatst niet meer aanwezig. En toch doorspelen, tot op de laatste dag. Inmiddels staan er in de gokhal, die ooit gevuld was met arcadegames, alleen nog maar fruitautomaten. Uiteraard zijn fruitautomaten ook mooi – als je wint kun je bier kopen - maar de goede oude tijd, die is voorgoed voorbij.
Het was stoer, het was spannend, het scheidde de jongetjes van de mannen. De graphics waren mooier dan alles wat je op je console kon krijgen. Het was de arcade, de Oude School. De enige school waar ik ooit met plezier naar toe ben geweest.
