Jij dan met je Libelle!

Tussen Groningen en Assen haal ik mijn DS tevoorschijn en start Animal Crossing op. Met mijn stylus navigeer ik kleine inkie door dorpje Caafrika en geef alle verdorde bloempjes water met mijn gouden gietertje. Gezeteld in een tweepersoons bankje in de koploper droom ik weg. Naast me zit een vrouw met een schuin oog mee te kijken wat ik nou precies aan het doen ben. Ik ken dit natuurlijk van eerdere treinreizen en speel in mijn hoofd een "doet-ie-ut of doet-ie-het niet" spelletje: Zal ze gaan vragen wat ik aan het doen ben? Of durft ze het niet? Ik ga rustig door met mijn spel en wacht af.

We zijn ongeveer bij Hoogeveen en ik ben weer met volle concentratie bezig in mijn dorpje. Dan blijkt dat ze alle moed verzameld heeft en eindelijk de bekende vraag durft te stellen: "Wat ben je eigenlijk aan het doen met dat apparaat? Is dat voor je werk?", en ze wijst naar mijn stylus en DS. Van binnen schoot ik een beetje in de lach, werk haha! Ik hou me echter in en ik antwoord netjes dat ik een spelletje speel en vertel dat het apparaat een draagbare spelcomputer is. Op dat moment lijkt het wel of het beeld van mij bij haar ter plekke verpest is, want met een gezicht vol afgunst en een blik van "computerspelletjes zijn toch voor kleine kinderen" zegt ze: "Oooh" en pakt haar Libelle uit haar tas waarin ze direct begint te lezen.

Voor mij een bevestiging dat je als volwassen gamer niet altijd even serieus genomen wordt. Alsof je niet even lekker weg mag dromen met een computerspelletje, maar wel met een Libelle. Suf hoor! Ik besluit weer lekker verder te spelen en om me even uit te leven hak ik een boom om en denk: "Jij dan met je Libelle!".