Games moeten prikkelen!


Fruit plukken, fossielen zoeken, nieuwe meubels kopen... zomaar een greep uit wat je kunt doen in Animal Crossing: Wild World, de nieuwe hit van Nintendo. En om eerlijk te zijn, veel meer dan dit gebeurt er eigenlijk ook niet. Wat mij bezielt om deze game te spelen? Prikkels! De game barst van de prikkels!

Naar mijn mening is een game pas echt geslaagd als ik op elk moment van de dag de drang voel om deze game te spelen en dat minstens een paar weken (liefst maanden) lang. Je zou denken, zo'n game moet dan per definitie niet bestaan uit één uitspeelbaar verhaal. Maar toch was er een aantal jaar terug een game die me maanden wist te boeien, ondanks dat het een behoorlijk lineaire adventure was. Ik heb het hier over de eerste drie delen van de Monkey Island serie, die stuk voor stuk voor maandenlang speelplezier gezorgd hebben. Uitgespeeld? Geen nood! We gaan gewoon nog een keer! De tweede en zelfs de derde keer was het nog een genot deze meesterwerkjes te spelen. Waarom? De humor, de sfeer, de gameplay; alles klopte in die games en sommige maffe zaken vielen ook pas op na een tweede of derde keer spelen.

Toch zijn er niet zo heel veel games die zo'n verslavingsfactor met zich meebrengen. Bijvoorbeeld The Sims 2, een game voor veel mensen wel verslavend is was voor mij na een week intensief spelen totaal geen nieuws meer. Waarom niet? Elke simsdag is hetzelfde liedje en er gebeurt niets onverwachts. Alles gaat precies zoals jij het wilt. De game zelf geeft je dus eigenlijk weinig prikkels om verder te spelen.

In dat opzicht hebben de makers Animal Crossing het beter bekeken. Omdat de tijd synchroon loopt aan de tijd in het echte leven is elk uur van de dag een andere belevenis. Ineens vind je aangespoelde flessenpost of je krijgt zomaar een kado van je dorpsgenoot. In maart kun je totaal andere vissen vangen dan in november. Op oudejaarsavond wil je eigenlijk uit beleefdheid je DS laten liggen, maar stiekem ben je zo benieuwd wat er nou tegen twaalven in je Animal Crossing dorpje gebeurt, dat ie toch gewoon aan gaat en je trots het AC-vuurwerk aan iedereen laat zien. Animal Crossing prikkelt, telkens weer en er gaat geen dag voorbij of je wil even weten wat er in je dorp gebeurt.

Op een heel andere manier prikkelde ook Diablo 2. Deze game met het random item systeem prikkelt je ook om het hele spel nog eens en nog eens en nog eens te spelen. Ik weet nog hoe ontzettend gaaf het was toen ik mijn eerste unique item vond. De verzamelwoede zorgt ervoor dat je gewoon 100x mephisto verslaat, omdat je zo nieuwsgierg bent wat hij "dropt". Helaas bood Baldur's Gate Dark Alliance voor de Xbox deze prikkels niet... Na het spel een keer uitgespeeld te hebben was er niet veel meer aan om het nog eens te doen. Je weet immers al precies in welke kist welk item ligt en welke je niet eens hoeft te openen.

Games moeten prikkelen en blijven prikkelen, dan heb je echt een goede game te pakken waar je maanden mee vooruit kunt! Levensduur en games prikkels zijn overigens niet hetzelfde, een game kan een lange levensduur hebben maar absoluut niet prikkelen, en andersom; ik pleit dan ook stellig voor een prikkelscore bij een review!