De geboorte van een nieuwe hobby
Ik weet het nog goed, ik was een jaar of 5. Buiten was het ijskoud en mijn zus en ik speelden boven met de Playmobil. De geur van boerenkool met worst bereikte onze Playmobil-wereld en we besloten naar beneden te gaan. Op het moment dat we bij de trap kwamen knarste de sleutel in het slot van de voordeur. Het was mijn vader met een grote doos in zijn handen. De doos werd op tafel uitgepakt en we probeerden snel een glimp op te vangen van wat zich in de doos bevond. Uit de doos kwam een gitzwart apparaat met grijze toetsen. "Het is een computer, een MSX", zei mijn vader. Het toetsenbord kwam bij de kleine zwart-wit televisie te staan samen met een cassette-apparaatje. Ik had op dat moment nog niet door dat dit apparaat zou zorgen voor wat daarna mijn grote hobby zou worden.
Toen we een paar dagen later een roze cassettebandje kochten met de eerste spelletjes werd de MSX pas echt interessant. De eerste spelletjes, simpel als ze waren, werden kapot gespeeld. De titels weet ik niet eens meer, maar wat me nog het meest bijstaat was een spelletje waarbij je een jongetje bestuurde dat vallende kokosnoten moest opvangen. Het kon ons niet schelen dat het uren duurde voordat zo'n spelletje geladen was.
Elke maand ontvingen we de gele MSX gids, met daarin lappen code die je kon overtikken zodat je weer een nieuw spel had. Mijn vader kon dan zijn lol op want die mocht dat natuurlijk allemaal voor ons intikken. Als het ons te lang duurde gingen we het gewoon zelf proberen, zonder een letter te kunnen lezen. Het was een soort plaatjes-matchen tussen gids en toetsenbord en dat ging prima. In het weekend was het helemaal feest, dan mocht de MSX aan de grote kleurentelevisie. Verder weet ik nog dat er af en toe zelfs een radioprogramma was waar je spellen kon "downloaden". De machinecode werd uitgezonden en als je die opnam op een cassettebandje had je een nieuw spel.
Al snel werd de "cassettebandjes-MSX" vervangen door een MSX 2 met diskettes en een kleurenmonitor. We kregen ook steeds meer spellen, maar nog steeds werd elk spel wat we kregen uitgespeeld. Echt kieskeurig waren we niet. Na de MSX 2 kwam er elke keer wel weer wat nieuws en hadden we steeds meer spellen. Het aanbod werd zo groot dat er voor het eerst ook spellen half-gespeeld bleven liggen en dat we sommige spellen echt niet leuk vonden! Iets wat ik me bij het krijgen van de eerste MSX gewoon niet voor kon stellen. Door het enorme gamesaanbod van tegenwoordig zijn we zo verwend dat alleen de echt goede en boeiende spellen gespeeld worden. Maar toch.... die ene koude avond in de winter van 1985 heeft mij een hobby bezorgd die ik nu alweer twintig jaar uitoefen. De oude "cassettebandjes-MSX" staat nog altijd in de kast, klaar om weer eens aangesloten te worden voor een avondje nostalgie!
