Mobiel
 Ik hoef nergens meer de deur voor uit dankzij het internet, maar ik ben nog nooit zo mobiel geweest als nu. Fantastisch! Het is maandagochtend 07:45. Ik sta op het punt om met de trein naar mijn werk te gaan. Even kijken of ik alles wel bij me heb om me onderweg niet te vervelen: GSM: check. PSP: check. Memory stick: check. Lunch: check. Ik kan vertrekken. Op het station neem ik een Sp!ts en een Metro. Niet dat ik ze echt hoef te lezen, want ik heb al dat nieuws gisteravond al gelezen op de Frontpage natuurlijk. Maar mijn collega's vinden het wel leuk als er op het werk in de koffiehoek ook even wat te lezen valt. Snel in de tas ermee en wachten op de trein. Opeens krijg ik een SMSje binnen van de Nederlandsche Spoorwegen: Mijn trein zal ietwat verlaat het perron binnen komen denderen. Er is een kleine vertraging opgetreden, maar details zijn niet bekend. Even later wordt dit ook omgeroepen op het station. Geen probleem. Ik ga op een bankje zitten en pak mijn PSP. Koptelefoon op en even ontspannen met Lumines. "Wat is die meneer aan het doen mamma!?" Ik kijk niet op, maar glimlach wel eventjes. Mevrouw en haar dochter hebben niet door dat ik de koptelefoon in de zogenaamde ALVS-stand heb staan. Ik krijg alles mee van mijn omgeving, maar houd ze lekker in het ongewisse. Mensen hebben het al snel in de derde persoon enkelvoud over je als ze menen dat je ze niet kan horen. Het levert soms de meest interessante dialogen op. Dit keer houdt de dialoog en het kijken echter snel op. Mijn trein komt eindelijk binnnen. Ik zet Lumines op pauze en de PSP op standby. In dezelfde beweging stop ik mijn handheld in zijn beschermhoes en terug in mijn tas. Terug in de trein doe ik het tegenovergestelde ritueel. Ik besluit dat ik even geen zin heb in Lumines en begin het PSP E Magazine te lezen. Even kijken of er nog nieuwe games zijn waar ik onze eindredacteuren (ER) over moet vertellen. Je moet immers wel wat te reviewen hebben soms. Na een half uurtje gaat het ritueel van inpakken weer beginnnen en loop ik richting mijn werk. Daar log ik in op de pc en begin mijn email te controleren. Het werk vordert gestaag. Even denk ik nog terug aan Cindy die mij maar raar vond. In de pauze wordt het tijd om af te reageren! Soms is het handig een technicus te zijn, dan mag je af en toe met leuke hardware spelen. En wat is er nu leuker om die hardware te testen met bijvoorbeeld een reviewexemplaar van Pariah? Grijnzend zet ik alle opties op maximaal en probeer een Dual Opteron op zijn knieën te krijgen. Zowel de computer als Pariah zijn niet onder de indruk van mijn beroerde FPS-skills. Even een paar screenshots op de memory stick zetten en deze veel te korte pauze is ook al weer voorbij. Na het werk stap ik weer in een trein terug naar huis. Ik heb mijn PSP nog niet aan staan of het klinkt: "Wasdatnou?" Ik haal mijn koptelefoon van mijn hoofd en kijk de twee jongens van bovenstaande dialoog recht aan. "Even proberen?", bied ik aan. Even kijken ze twijfelend, maar gaan dan helemaal op in Lumines. "Wow! Breed scherm! Kost dat nou?" Als ik het bedrag bekend maak kijken ze verschrikt op. "Dan liever een DS!" klinkt het. Ik knik begrijpend. Ieder zijn eigen smaak en budget, moet kunnen. Toch moet ik er op aandringen me mijn PSP terug te geven als we mijn station hebben bereikt. "Kun je er ook op racen?" Ik toon een hoes van Need For Speed Underground:Rivals terwijl ik alle meuk weer in mijn tas stop. Meteen barst er tussen de twee jongens een discussie los over racegames. "Forza!" "Gran Turismo!" klinkt het in de trein. Niet alleen sport verbroedert blijkbaar. Ik excuseer mij, want ik moet toch echt naar huis. Ik knik naar beide jongens die me gedag zeggen. Toch jammer dat er nog niet meer mensen in de buurt zijn met een handheld. Ik ben benieuwd hoe het mobiele leven na 1 september is. Hopelijk kom ik nog heel veel (on)bekenden tegen die graag een potje willen gamen. |
Ik pak mijn GSM weer en besluit een ER te sms-en over de nieuwe games.