De adventure leeft voort...

Mark (Strolie75)
Het uitsterven van een bepaalde genre game is iets wat zelden gebeurt. Er zijn perioden dat sommige typen spellen populairder zijn dan andere, denk bijvoorbeeld aan alle zogenaamde sandbox-games die na het succes van Grand Theft Auto verschenen. Toch gebeurt het zelden dat een spelgenre echt verdwijnt. Echter, een type spel dat door veel gamers als dood wordt beschouwd is de adventure game. Maar klopt dit laatste ook? Zijn adventure games echt dood? Een gerucht dat Nintendo de Monkey Island-reeks zou porten naar de Nintendo DS leidde tot veel enthousiaste reacties. En mededelingen dat Lucasarts toch afziet van het uitbrengen van vervolgen op Sam & Max en Full Throttle zorgden voor hevig verontwaardigde gamers.

Voor de mensen die niet bekend zijn met adventures zal ik een korte uitleg geven. Adventure games lijken nog het meeste op Role Playing Games, maar dan zonder vechten of levellen. De speler bezoekt diverse plaatsen en lost puzzels op om verder te komen. Het verhaal staat hierbij voorop. Andere kenmerken van adventures zijn prachtige (statische) locaties, mooie muziek en humor. Sommige van de grappigste spellen ooit gemaakt zijn adventures.

Oude toppers in dit genre zijn The Secret of Monkey Island I en II, de Kings Quest-reeks, Sam & Max, Full Throttle, Indiana Jones & the Fate of Atlantis, de Police Quest-reeks, Day of the Tentacle, Manic Mansion, Beneath a Steel Sky en Grim Fandango. Meer recente goede adventures zijn de Broken Sword-reeks, Syberia en The Longest Journey. Veelbelovende titels die binnenkort verschijnen zijn Fahrenheit en Dreamfall.

Als je naar dit rijtje kijkt zie je dat er steeds minder titels verschijnen. En zelfs deze nieuwere titels halen het qua kwaliteit niet bij de oudere juweeltjes. Vroeger zorgden ontwikkelaars als Lucasarts en Sierra voor een constante stroom kwaliteitsgames. Tegenwoordig zijn veel kleine ontwikkelaars verdwenen of opgeslokt door grote bedrijven als EA die zich meer richten op het ontwikkelen van formules die hoge verkoopcijfers garanderen. Zo ook Lucasarts, dat tegenwoordig tevreden lijkt met een rol van ontwikkelaar van middelmatige games met de Star Wars-naam als enig verkoopargument. De enige adventures die nog goed verkopen zijn de delen van de Myst-reeks. Ondanks dat deze games net zo boeiend zijn als kijken naar het groeien van gras hebben ze een trouwe groep fans. Vaak dezelfde nichegroep die fanatiek vliegsimulators speelt.

Toch valt er wat te zeggen voor het besluit van Lucasarts en andere ontwikkelaars om geen adventure games meer te ontwikkelen. De belangrijkste vraag hierbij is: maken adventures nog indruk op de huidige generatie gamers? Het antwoord hierop is nee. Mainstream zijn adventures al lang niet meer. Zelfs de nieuwe adventures stellen grafisch gezien niet veel voor vergeleken met genres als sportsimulaties of First Person Shooters. Inherent aan adventures is nu eenmaal dat de schermen statisch zijn. Dit valt het beste te vergelijken met een theater waar acteurs voor een vaste achtergrond hun rol spelen. Tijdsgebrek en toegang tot internet zijn andere belangrijkere factoren die er toe bijdragen dat adventures eigenlijk niet meer van deze tijd zijn.

Vroeger (vroegah), was het spelen van adventures iets waar gamers zichzelf in konden verliezen. De meeste spellen die in die tijd verschenen waren actiegames die vrij snel uit te spelen waren. Dit in tegenstelling tot adventures, daar kon je makkelijk maanden mee zoet zijn. Belangrijke oorzaak van die lange levensduur was het ontbreken van Internet en dus de toegang tot walkthroughs. Als je toen vastzat, dan zat je ook echt vast! Soms kostte het dagen, zoniet weken om eindelijk achter de oplossing van wazige puzzels te komen. Mensen die Monkey Island 2 hebben gespeeld weten vast waar ik het over heb als ik "Monkey Wrench" zeg.

Zouden gamers tegenwoordig nog het geduld hebben om weken op één puzzel te broeden en daarbij de verleiding van een walkthrough te weerstaan? Ik betwijfel het, ik in elk geval niet. Zeker nu ik mijn gametijd moet combineren met TV kijken, sporten, werken, vriendin, etc. Als ik tegenwoordig niet snel de oplossing voor een probleem in een spel vind grijp ik naar de walkthrough, het is immers zonde van mijn kostbare tijd om me lang daaraan te ergeren. En ik denk dat veel mensen er zo over denken.

Zijn adventures dan echt ten dode opgeschreven? Nee, ze leven voort. En niet alleen in titels als Broken Sword die incidenteel worden uitgebracht. Adventure games zijn geëvolueerd. De kenmerkende elementen uit adventure games; prachtige werelden, een goed verhaal en uitdagende puzzels, vind je steeds vaker terug in andere games. Games als de Final Fantasy, Tomb Raider en Zelda-reeks en meer recentelijk Prince of Persia en Beyond Good & Evil hebben de beste elementen uit adventure games uitgebreid met spannende gevechten en uitdagende platformgedeelten. En in elk spel vind je tegenwoordig wel iets van puzzelen terug. Denk maar aan de simpele puzzels in Resident Evil of Ninja Gaiden.

Wat echt uitgestorven is, zijn spelen die zich puur richten op één gameplay-element als bijvoorbeeld actie. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de side-scrolling shooter. Bij dit genre spel moet je met meestal met een ruimteschip van links naar rechts of van onder naar boven door het beeld vliegen waarbij je wordt belaagd door vijanden. Door het leren van de vliegpatronen van deze vijanden en tot bloedens toe rammen op de vuurknop vecht je je richting eindbaas. De laatste noemenswaardige game in dit genre was Ikaruga op de Gamecube, en zelf deze game werd niet meer dan een culthit.

Toch denk ik soms met weemoed terug aan die oude adventure games. Zou Lucasarts hun oude successen opnieuw uitbrengen op de Nintendo DS dan zou ik deze zeker kopen. Niet alleen uit nostalgische overwegingen maar ook omdat het dan door het touchscreen en de stylus pas echt "point-and-click" adventures zouden zijn.