De Games Courant: Hoi lieve lemming

Ken je Lemmings nog? Een lange rij schattige kleine wezentjes marcheerde door vreemde landschappen, op zoek naar de poort van geluk? Het lot van deze wezentjes lag helemaal in jouw handen, want als je niets deed liepen ze een zekere dood tegemoet. Als je in een stoute bui was liet je ze een voor een te pletter storten of liet je ze levend verbranden. Als je een kut dag had, gebruikte je zelfs de Nuke knop. Toch was Lemmings mateloos populair omdat je nou eenmaal met de kleine wezentjes te doen had (en omdat je verder wilde naar het volgende level). Met de paplepel werd op dat moment bij veel mensen ingegoten dat je je verbonden moest voelen met je gamefiguurtje. Zodra je je helemaal in had gezet voor jouw lemmings, werd je beloond met een nieuw level en zo positief geconditioneerd. Halleluja!

Games zijn gegroeid en betrokkenheid bij je game figuurtje is nu een wezenlijk onderdeel van een spel. Als je je niet kunt identificeren met je Urbje dan kun je beter stoppen met spelen. Game developers zijn zich hier ook steeds meer van bewust. Platformfiguurtjes hebben grote ronde ogen die je blinkend aankijken, in de hoop dat jij je over ze zult ontfermen. In Need for Speed Underground 2 koop je een oude Mazda 3 en ga je deze vertroetelen en oppoetsen met leuke extraatjes. Doet het er voor je Urb toe of een broek blauw of rood is? Is het voor je auto relevant of hij mooie stickers heeft? Ja. Wanneer jij je namelijk betrokken voelt bij je figuurtje ga je beter je best doen. Je voelt je klote wanneer je Urb de club niet in mag. Persoonlijke betrokkenheid heeft een sleutelrol gekregen.

Games maken steeds meer emoties los bij gamers. Mensen kopen Half-Life 2 enkele dagen te vroeg en raken in paniek wanneer blijkt dat ze het spel nog niet kunnen spelen. Op schaal van 0 tot verhongerende kindjes in Afrika is het nauwelijks relevant te noemen, maar toch zijn mensen van de kaart. Waarom eigenlijk? In het geval van Half-Life 2 hebben we jaren moeten wachten; zijn de laatste paar dagen dan niet meer uit te houden?

Wellicht is het allemaal onderdeel van een groter spel. Een spel waarbij er bewust wordt gespeeld met je emoties, in de hoop jou persoonlijk te raken. Als je persoonlijk betrokken bent ga je immers beter je best doen. Misschien ga je wel tegen al je vrienden vertellen dat je kwaad bent over deze belachelijke manier van publiceren. Al je vrienden hebben begrip voor jou, en vragen geïnteresseerd wat er dan zo bijzonder is aan die game, en waarom je er zo emotioneel van wordt. Je legt uit dat Half-Life 2 een van de meest geanticipeerde games is en dat iedereen het spel MOET kopen, zo geweldig is het.

Op het scherm van de publisher staat op dat moment You Win. Je hebt onbewust reclame gemaakt, eigenlijk doordat je zo emotioneel was. De publisher heeft lang genoeg met jou gespeeld en je voldoende gestuurd zodat je eindelijk door het deurtje mag. Terwijl je door de deur stapt haal je opgelucht adem, want je hebt het gehaald. Goed zo lieve kleine lemming, op naar het volgende level.

Halleluja!