Doorwerken tot 67 jaar?

“Heb je het nog een beetje gevolgd, Eefje?”
“Nou, opa. Alleen op het journaal, hoor. Ik ben 19 en werk gewoon overdag, zoals je weet. Het ging er nogal heet aan toe, geloof ik, hè? Waar ging het zo’n beetje over?”
“Nou, eigenlijk ging het meeste nergens over. Dat is meestal wel het geval, want het is meer een toneelstukje voor de media dan een inhoudelijk debat, maar dit keer vonden de oppositiepartijen ook dat het nergens over ging. De regering gaat werkgroepen in zes maanden laten uitvissen wat er allemaal na 2010 kan worden bezuinigd en op welke terreinen. En dat zonder taboes. Maar daardoor was er nu eigenlijk nog niets concreet.”
“Dat zeiden ze op het journaal ook, opa. Daarom diende de VVD toch een motie van wantrouwen in?”
“Ja, maar dat snap ik dan ook niet. De VVD verwijt de regering dat er in deze tijd van crisis geen daadkracht wordt getoond door de regering en vervolgens willen ze de regering naar huis sturen, zodat er nieuwe verkiezingen komen en er dus nog langer dan een half jaar niets wordt ondernomen.”
“Ja, dat is wel een beetje gek inderdaad, opa. Maar was er verder dan niets te genieten?”

“Natuurlijk wel kindje. Marianne Thieme. Echt een schatje, hoor. Als zij voor de microfoon een vraag heeft gesteld aan de premier, dan kijkt ze als een trouwe hond die net om een hondenbrokje heeft gevraagd. Ze heeft dan net zo’n blik in haar mooie ogen. Ze had het over een vleestax, de lieverd. Ik dacht dat ze bedoelde dat mensen dan belasting zouden moeten betalen over hun overgewicht. Want overgewicht is ongezond en de kosten van de zorg worden mede daardoor steeds hoger, terwijl de zorgverzekeringen niets doen om het te voorkomen. Die verhogen alleen maar de premies om de gevolgen te bestrijden. Ik vond het dus wel een goed idee. Voor iedere kilo overgewicht die niet door een ziekte tot stand is gekomen, zouden mensen dan een vergunning van honderd euro per jaar moeten halen. Dus weeg je tien kilo teveel, dan ben je duizend euro kwijt. En als je dan ook nog een dikke moslima bent en een hoofddoekje draagt, dan ben je daarvoor ook nog eens duizend euro per jaar kwijt, als het aan de PVV ligt. Maar de lieverd bedoelde een tax op dierenvlees. Nou, met Marianne wil ik best één dag per week geen vlees eten en alleen van de liefde leven. Mijn vlees is erg gewillig. Maar een extra tax zie ik toch niet zo zitten, hoor.”
“Maar opa toch! Wat ben je toch een vies oud mannetje! Je zit toch niet alleen naar de Algemene Beschouwingen te kijken om een beetje op Marianne Thieme te geilen?”
“Nee hoor, ik vind Agnes en Femke ook wel leuke vrouwtjes. Alleen Mariëtte en Rita hoeven van mij niet zo vaak naar de microfoon te komen. Mariëtte doet altijd net alsof zij alleen de wijsheid in pacht heeft en Rita kijkt altijd vuil uit haar ogen en stelt vragen die helemaal nergens op slaan. Ik weet wel dat iedereen een toneelstukje opvoert daar, maar de meesten laten het tenminste niet op een toneelstukje lijken. Rita doet het echter op een manier die zo in Onderweg Naar Morgen kan. Die mensen kunnen ook niet acteren. Dat is misschien wel een betere naam voor haar partij dan Trots Op Nederland. Altijd onderweg naar morgen, maar ze komt nooit aan.”
“Ik hoor het alweer, opa. Met jou kun je nou nooit eens een zinnig gesprek voeren. Het komt altijd weer op vrouwen en neuken uit. Was er nou echt niets anders belangrijks?”

“Jawel hoor, Eefje. Werken na je 65e jaar. Dat was wel het belangrijkste thema van de Algemene Beschouwingen, denk ik. En je weet dat ik zelf ook laatst bij die discussie ben betrokken in Rondom Tien, hè Eefje? Dat heb je toch gezien?”
“Ja opa, je deed het goed, hoor. Maar jij hebt toch niets meer met die discussie te maken? Je werkt al tien jaar niet meer voor een baas en bent nu zelfs net met pensioen. Je doet al tien jaar alleen leuke dingen. Als ìk me er nou nog druk over maakte. En je hoeft je ook geen zorgen over jouw generatie te maken, want daar geldt die maatregel nog helemaal niet voor.”
“Dat is het nou juist, Eefje. De PVV en de SP doen net alsof dat wel zo is. Die maken mensen bang. Ik maak me juist meer zorgen over de jonge generatie, die wel door moet werken. En misschien nog wel langer dan tot 67 jaar. Die trekken dat toch niet?”
“Hoezo niet, opa? De mensen worden steeds ouder, hoor. Weet je nog laatst? Dat je een weekendje in Drenthe gingen fietsen met oma en mij? We fietsten langs de heidevelden en stopten even voor een colaatje en een broodje bij de banken onderaan de uitkijktoren. Toen ik bovenop de uitkijktoren stond en over de heide uitkeek, leek het wel één lang grijs-wit lint dat met het fietspad mee meanderde. Allemaal gezonde oudjes. En een stuk ouder dan jij, opa.”
“Dat klopt. Maar blijft dat zo? Hoe gaat dat straks met al die comazuipende en partydrugs gebruikende tieners? En waar ik het net over had: het overgewicht? Kijk eens om je heen in winkelcentra. De mensen lopen allemaal te eten. Hemaworsten, saucijzenbroodjes, Vietnamese loempiaatjes, noem maar op. Mannen en vrouwen met trainingsbroeken aan omdat die nog wel lekker zitten. Dat moeten ze allemaal zelf weten, hoor. Maar krijgen die dan niet een gezondheidsprobleem tegen de tijd dat ze de zestig gaan naderen?”
“Opa. Mensen gaan zelf wel investeren in hun toekomst. Die gaan sparen om eerder te kunnen stoppen of kopen vastgoed, bijvoorbeeld. En moderne werkgevers gaan er echt wel voor zorgen dat hun werknemers gezond blijven. Dat is in hun eigen belang. Waar ik werk kun je alleen nog broodjes gezond kopen in de kantine. Geen kroketten of frikandellen meer. Je ziet die dingen echt te zwart in. De tijden veranderen en de mensen en werkgevers ook, hoor.”

“Ja, maar sommige politieke partijen niet. Kant en Wilders deden net alsof de mensen die Nederland hebben opgebouwd straks nog eens langer aan de bak moeten. Drees is al lang dood, hoor. Mijn vader, jouw overgrootvader, werd 72 en stierf aan galstenen. Daar lacht de medische wetenschap tegenwoordig om. Je hebt gelijk met dat lange grijs-witte fietslint. Mensen worden ouder. Ik hoop alleen dat je ook gelijk hebt als je over die eetgewoontes en werkgevers praat, want ik zie er om me heen nog weinig van. Integendeel. De mensen, en ook de tieners, worden steeds dikker en leven steeds ongezonder.”
“Ach opa. Dat is toch meer iets voor mijn generatie om zich druk om te maken? Jij geniet nu toch allang lekker van je vrije tijd en je vele hobby’s?”
“Niet lang meer, Eefje. Niet lang meer. Ik ben weer aan het solliciteren.”
“Wááááát! Solliciteren? Jij? Hoe kom je daar nu weer bij?”

“Heb je hem nog niet gezien dan?”
“Wat gezien, opa? En waarom krijg je ineens zo’n rood hoofd?”
“Die clip van de SP. Dat liedje van Doe Maar, dat door Frits Lambregts en een aantal debiele senioren wordt verkracht met Agnes Kant op de accordeon! Godverdomme, wat een kutclip zeg! Je denkt toch niet dat ik bij dat zootje achterlijke ouwe lullen wil horen! Ik wil weer werken tot ik er bij neerval!”