"Nu stop ik écht!" (10)

De vorige aflevering lees je hier.

“Vanavond moet ik even een paar uurtjes weg,” deelt Pien haar kinderen mee als ze aan tafel zitten voor het avondeten. “Waar naartoe?” vraagt Jos. “Mogen wij dan chips?” wil Koen meteen weten. Pien glimlacht. “Ja, jullie mogen dan chips,” beantwoordt ze eerst de gemakkelijkste vraag. Dan kijkt ze Jos ernstig aan. “Ik ga even naar David. Er moet echt even gepraat worden, want hij snapt ook niet meer waar hij aan toe is op deze manier. Snap je?” Er komt een angstige blik in de ogen van Jos.
“Het gaat net zo goed! Je hebt al twee weken niet meer gedronken!”
“En dat ben ik vanavond ook niet van plan. Maar je moet niet vergeten, Jos, die avond dat hij met mij meekwam, toen had ik hem zelf uitgenodigd. En ik was degene die vergeten was dat er hier ook nog twee kinderen sliepen. Daarna hebben we elkaar alleen maar gegroet, ben ik niet meer in zijn broodjeszaak geweest, en hij ook niet meer in de winkel. Dat voelt niet goed. Ik wil dat rechtzetten met hem. Hij heeft uiteindelijk niks verkeerds gedaan.”

“Je kan hem toch ook bellen?” probeert Jos nog, maar Pien schudt gedecideerd haar hoofd. “Nee, over sommige dingen bel je niet. Dan moet je elkaar recht in de ogen kunnen kijken.”
“Ben je verliefd op hem?” vraagt Koen nieuwsgierig. Eerst wil ze de vraag luchtig afwimpelen, maar dan ziet Pien de gespannen uitdrukking op de gezichten van haar jongens. Ze vindt, dat ze recht hebben op een eerlijk antwoord. “Ja, ik ben verliefd op hem. Maar David is wel een man die op mij een verkeerde invloed heeft. Omdat hij óók drinkt,” voegt ze er een beetje verlegen aan toe. Eigenlijk is ze er niet aan gewend om zulke volwassen gesprekken te voeren met haar zoons, maar intuïtief voelt ze aan dat het belangrijk is voor de kinderen dat ze betrokken worden bij haar problemen in het leven. En misschien krijgen ze dan ook wat meer begrip voor haar strijd tegen de alcohol. “Vanavond wil ik tegen David zeggen dat ik hem heel erg leuk vind, maar dat ik bang ben om weer af te glijden naar een leven dat ik niet meer wil,” zegt ze dan ook. “Ik weet dat ik geen normale drinker ben, een gezelligheidsdrinker, zeg maar. Ik ben gaan drinken toen papa en ik huwelijksproblemen kregen. Ook heb ik ontdekt dat ik geen maat kan houden. Als ik me voorneem om maar een of twee wijntjes te drinken, dan komt daar bij mij niks van terecht. Dat heeft met mijn karakter te maken, maar ook met de alcohol zelf. Na die twee wijntjes word ik onverschillig, een ‘lang leve de lol’ houding, en ja, dan is het eind zoek. Dus weet ik van mezelf dat ik maar beter helemaal niet kan drinken.”

Het valt stil na de bekentenis van Pien. Ze kijkt Jos en Koen om beurten aan. Van een kant voelt ze zich opgelucht dat ze haar jongens zo in vertrouwen heeft genomen, aan de andere kant is ze bang, dat ze hen heeft belast met zaken die nog te volwassen voor ze zijn om te kunnen begrijpen. Dan vraagt Jos: “Mogen wij opblijven tot je terug bent?” Pien heeft hem meteen door. Dan kán het niet uit de hand lopen, zo redeneert hij natuurlijk. Moet ze dit honoreren? Het gaat te ver als haar kinderen haar menen te mogen controleren. Maar het is ook wel een prettig idee, dat ze zich nu helemáál moet bewijzen.
“Goed, jullie mogen opblijven,” besluit ze met een zucht.

Een uurtje later zit Pien in de auto. Ze heeft David wel even gebeld om te vragen of hij thuis is vanavond en of ze even langs mag komen. Hij had verrast gereageerd en gezegd dat hij het heerlijk vindt om haar weer te zien. Zijn stem klonk wel een beetje onvast… Hij heeft gevraagd of hij Pien even op moet komen halen, maar Pien heeft dit onmiddellijk afgewimpeld. Nee, zij wil de baas blijven, en zelf kunnen bepalen wanneer ze weer naar huis wil. Dit heeft ze natuurlijk niet zo benoemd, maar David heeft haar zijn huisadres gegeven en gezegd dat hij haar komst zal voorbereiden. Wat hij daarmee bedoelt? Misschien moet hij wat dingen opruimen, of wil hij de kaarsen vast aansteken. Nou ja, ze gaat het wel zien. Pien is bewust met de auto gegaan; weer een excuus om niet te drinken. Bovendien hoeft ze nu niet te zoeken naar het huis van David, maar kan ze gewoon het navigatiesysteem volgen.

Een kwartiertje later belt ze aan. David doet met een blij gezicht de deur open en slaat onmiddellijk zijn armen om haar heen. Hij ruikt naar alcohol. Als hij haar hartstochtelijk begint te zoenen beantwoordt Pien zijn kus wel, maar wel met een bepaalde terughoudendheid. Er moet eerst gepraat worden.
“O, wat heb ik je gemist! Steeds dacht ik: ‘wat heb ik toch gedaan, dat Pien niks meer van me moet hebben?’ Het was echt de hel meid, de hel!” Zijn reactie komt een beetje overdreven over op Pien.
Ze gaan de woonkamer binnen, en ja hoor, twee wijnglazen staan al klaar en een fles champagne in de koeler. Pien voelt dat haar handen klam worden. David haalt met een vanzelfsprekend gebaar de fles uit de koeler en voordat Pien kan protesteren heeft hij de kurk al laten knallen. “Deze avond vraagt, nee schrééuwt om champagne!” roept David met een stralende lach. O, wat is dit moeilijk! Zal ze? Eén glaasje maar?

Maar dan ziet Pien in gedachten haar kinderen voor zich, die nu op de bank zitten te kijken naar een film, maar toch met hun gedachten bij haar zullen zijn. Vooral Jos. Ze moet zich beheersen. “Ik wil geen champagne. Doe mij wat fris,” zegt ze dan ook gedecideerd. David schiet in de lach. “Kom op, doe gezellig met me mee! Je mag hier vannacht blijven, als je wilt!” Pien schudt haar hoofd. “Nee, Jos en Koen zijn bij mij en ik heb ze beloofd om weer bijtijds thuis te zijn.”
“Ik kan toch ook een taxi voor je bellen, als je het niet meer aandurft om te rijden?” probeert David nog een keer. Wat zeurt hij toch! Pien wordt er kriegel van.
“Kunnen we nou nog praten, of hoe zit dat? Ik wil je vanavond juist vertellen waaróm ik niet meer wil drinken,” zegt ze, een beetje geïrriteerd.

David komt naast haar zitten op de bank en slaat meteen zijn arm om Pien heen. Zij laat zich hierdoor niet van de wijs brengen en begint rustig aan haar verhaal. Over haar huwelijk met Rob. Dat ze problemen kregen en zij wijn begon te drinken. Eerst onder het mom van ‘het is zo gezellig, zo’n wijntje’ maar later om troost te vinden en de zorgen te vergeten. Dat ze daardoor de problemen tussen haar en Rob alleen maar vergroot had. Dat hij zelfs een vriendin nam en daarmee de problemen onomkeerbaar werden. Dat ze na de scheiding alleen maar meer was gaan drinken, om te kunnen vergeten en om te overleven. Hoe ze keer op keer in de problemen is geraakt door de drank, en dat ze nu echt wil stoppen, zelfs al gestopt is.

Na haar verhaal kijkt ze David aan. Wat zal hij zeggen? Wat zal hij ervan vinden? Ze ziet, dat hij de fles champagne ondertussen al voor de helft leeg heeft gedronken. “En?” vraagt ze zacht. “Wat vind je ervan? Wil je me steunen? Misschien moet jij ook stoppen met drinken, je drinkt echt veel te veel.”
David lijkt het niet te horen. “Zo, genoeg gekletst, nu wil ik heerlijk met je zoenen,” mompelt hij en legt zijn hand op de borst van Pien, en probeert een knoopje van haar bloes open te wurmen.  “O, wat ben je toch een lekker wijf,” zegt hij met dubbele tong. Pien walgt ineens van hem. Maar ze heeft ook het gevoel, dat haar een spiegel wordt voorgehouden. Heeft zij zich ook niet zo misdragen afgelopen zomer? Toen ze Gijs probeerde te versieren in het café op de camping?

Ze staat op. “Dag David. Ik ga naar huis.”
Voordat hij ook maar kan protesteren loopt Pien naar de voordeur en slaat deze met een klap achter zich dicht. Ze rijdt naar huis met een gevoel van overwinning. Het is nog geen tien uur. Wat zullen de jongens trots op haar zijn!
Als ze thuiskomt kijken twee paar ogen haar verbaasd aan. “Het was niet leuk,” verklaart ze. “Hij was dronken, en dronken mensen zijn erg vervelend. David heeft mij alleen nog maar bevestigd in wat mijn grootste wens is. Door hem weet ik het nog zekerder,” zegt ze, “Nu stop ik écht!”

De volgende aflevering lees je hier.