Zijn enquêtes wel betrouwbaar?

Ik ben al een paar jaar lid van het EénVandaag opiniepanel.
Het is maar goed dat ik niet meer voor een werkgever hoef te werken, want je hebt daar een dagtaak aan. Ik weet echt niet hoe mensen met een baan het voor elkaar krijgen om die enquêtes op een betrouwbare manier in te vullen.
De vraag of je het verantwoord vindt dat een meisje van dertien twee jaar lang over de wereldzeeën gaat zeilen, is makkelijk te beantwoorden. Nee, natuurlijk. Ook al zou dat meisje voldoende van het zeezeilen weten om het te kunnen, er is gewoon een leerplicht. Alle meisjes van dertien horen op school te zitten en netjes hun huiswerk te maken. Als mijn kleinzoon een weekje buiten de schoolvakanties met ons op wintersport wil, moeten zijn ouders met zeer zwaarwegende argumenten komen om dat voor elkaar te krijgen. Niks wereldschool. Ik snap dan ook de rechter niet, dat er eerst nog een onderzoek moet komen. “Naar school jij!” Dat had de rechter moeten zeggen. Maar nu vond de rechter dat het niet in overeenstemming is met wat meisjes van dertien over het algemeen willen. De rechter moest eens weten wat meisjes van dertien allemaal zouden willen als ze niet naar school hoefden. Maar ik zal wel iets over het hoofd zien, want ik ben geen rechter.
Dat is dus voor mij een makkelijke enquête. Je bent er voor of je bent er tegen.

Maar wat denken jullie van een enquête over de Mexicaanse griep en de vraag of ik denk dat het bedrijfsleven er voldoende aan heeft gedaan om zich voor te bereiden? Hoe moet ik dat nou weten? Ik kan natuurlijk ‘weet niet/geen mening’ invullen, maar dat is wel erg makkelijk. Hoe moeten andere panelleden dat nou weten? Dan krijg je toch alleen maar ‘weet niet/geen mening’? Dat kan nooit de bedoeling van de enquête zijn. Of vullen mensen maar gewoon wat in?
Als je een baan hebt, dan kun je invullen of het bij je eigen werkgever is geregeld. De vraag zou dus eigenlijk moeten luiden: vindt u dat uw werkgever zich goed heeft voorbereid op een eventuele Mexicaanse griepepidemie? Maar dat was de vraag niet. De vraag ging over het bedrijfsleven in het algemeen. Ik neem mijn taak echter serieus en ga dan al die bedrijven bellen. Dat kost me een hoop tijd en geld.

Ook vragen over de economische recessie zijn zó algemeen gesteld dat je er een hoop werk aan hebt om ze te beantwoorden. Wat dacht je van de vraag: vindt u dat de regering voldoende aan de bestrijding van de economische crisis doet?
Hoe moet ik dat nou weten? Ik kijk natuurlijk wel naar het Journaal, EénVandaag, De Wereld Draait Door en Pauw & Witteman, maar daar word je niet veel wijzer, want er zijn altijd tegengestelde meningen.
Dus ging ik maar eens naar het Binnenhof om met de regeringsvertegenwoordigers te praten.
Ik heb onder anderen gevraagd wat de regering allemaal voor startende ondernemers doet, want volgens de media hebben die het nogal moeilijk door de recessie. En een van de vragen was of ik vond dat de regering voldoende voor startende ondernemers deed. Veel verder dan wat maatregelen voor startende gehandicapten en een startersaftrek kwam ik echter niet. Ik werd meer wijzer over de startende ondernemer en de recessie door een toeval.

Na mijn avontuur op het Binnenhof was ik wel aan een biertje toe, dus ging ik in een steegje in de Haagse binnenstad een kroegje binnen en bestelde er eentje.
Ik zat nog niet lang aan de bar of er kwam een vrouw van midden dertig naar me toe. Of ik met haar mee wilde. Een hoertje, dus. Ik vroeg lachend wat ze betaalde en gelukkig had ze gevoel voor humor. Ik bood haar een drankje aan en we raakten aan de praat.
Ze was al een paar jaar in ‘het leven’, maar wilde van haar pooier af. Die nam teveel van haar inkomsten en sloeg haar regelmatig als ze te weinig binnenbracht. Daarom wilde ze voor zichzelf beginnen.
Een startende ondernemer dus, dacht ik en vroeg haar of ze last had van de economische crisis. Eigenlijk kon ik me niet echt voorstellen wat een startende hoer zoal nodig had en of ze naar de bank moest voor een lening. Zou ze dan ook een businessplan moeten hebben?
Die bank bleek zeker nodig.

“Ten eerste moet je een redelijk ruime woning hebben. En die had ik niet. Ik woonde samen met andere hoeren in een huisje van mijn pooier in de hoerenbuurt. Man, je hebt geen idee wat je tegenwoordig allemaal in huis moet hebben. Een beetje moderne hoer heeft beslist ergens in haar woning een SM-ruimte nodig en die moet je inrichten ook nog. De mannen van tegenwoordig hebben echt niet meer genoeg aan piercings door hun tepels en eikel hoor.”
“Je hebt toch alleen maar een zweepje nodig?” vroeg ik nog in al mijn onschuld.
“Alleen een zweepje? Haha. Laat me niet lachen. Je hebt om te beginnen al een heel zwikkie meubels nodig. Een strafkrukje is nog redelijk goedkoop. Een Andreaskruis om iemand met gespreide benen vast te binden gaat ook nog wel, als je tenminste niet de luxe uitvoering in zwart leer neemt. Maar als je nog meer van die meubels wilt en ook nog een hele medische set om bij nursing voor dokter en patiënt te spelen, dan ben je toch wel wat kwijt. Verder heb ik zelf allerlei speciale kleding nodig, want je kunt nou eenmaal niet in je spijkerbroek aan de slag. Je moet de klant wel kwaliteit bieden. Dat heet klantvriendelijkheid, ook al klinkt dat bij SM wat vreemd.”

“Moet je dan per se aan SM doen? Ik moet er zelf niet aan denken hoor, om me te laten pijnigen. Ik ben meer van het zachte werk.” Ik vond die vrouw eerlijk gezegd ook helemaal geen type om anderen pijn te doen. Ze had een zachte uitdrukking op haar gezicht en kwam op mij redelijk beschaafd over. Anders dan hoertjes die ik vroeger in de bandtijd had gekend. We oefenden toen in de hoerenbuurt van Den Haag en gingen nog wel eens wat drinken na afloop in een café waar ze kwamen. Hun taalgebruik was over het algemeen heel wat minder beschaafd dan dat van deze hoer.
“Nee joh. Dat kan echt niet. Ik ben er zelf ook niet zo’n voorstander van, maar ik wil niet meer achter de ramen. Ik wil gewoon privé en dan komen ook de pastoor, de politicus en de bankdirecteur bij je en vaak hebben die nu juist behoefte om gestraft te worden. Dus als ik voldoende klanten wil krijgen, moet ik wel helaas. Daarom had ik een hypotheek nodig voor een huis met ingebouwde SM-ruimte en dat valt niet mee in deze tijd. Maar gelukkig had ik een meevaller.”
“O ja? Hoe dat zo?” Ik was nu wel nieuwsgierig.
“Wat denk je zelf? Ik zeg net dat onder andere bankdirecteuren nogal eens behoefte hebben aan straf.” Ze glimlachte er ondeugend bij.

Eenmaal thuis vulde ik bij de vraag van het opiniepanel of de regering voldoende voor starters deed, 'nee' in. Ze moeten zelf maar aanmodderen om voldoende geld bij elkaar te krijgen voor hun onderneming, want die startersaftrek is geen vetpot. Je koopt niet een huis met een SM ruimte voor 2070 euro. Gelukkig had de starter die ik in die kroeg heb leren kennen een businessplan dat wel door de bank was gehonoreerd met een lening.

Het had me echter wel weer een hele dag gekost om die enquête in te vullen. En als ik dan later bij EénVandaag de uitkomst van die enquêtes zie, dan vraag ik me altijd af, op basis waarvan die andere panelleden ze eigenlijk hebben ingevuld.