Dancetour: geen kogels, maar knuffels!
Het is kwart voor twaalf in de middag als ik wakker word van een vervelende Barend die herrie aan het produceren is op het Koningsplein. Het was dit keer niet de marktkoopman met zijn kutaardbeien, bananen of smerige kiwi’s. Ook was het geen louche kermisexploitant die het nodig vond zo’n vervelende kitscherige tune de ether in te knallen. De vrolijke vriend die mij uit een heerlijke droom haalde waarin ik geitjes aan het melken was met degene waar ik een oogje op heb, was zijn microfoon aan het testen. ‘Ik weet dat het misschien vreemd is om over het melken van geitjes te dromen, maar dromen zijn nu eenmaal raar. Bovendien was ik wel met degene waar ik verliefd op ben geitjes aan het melken. Dat is best lief. Al kan het melken van geitjes natuurlijk ook betekenen dat ik…..’ Na deze Freudiaanse hersenspinsels ging ik snel over tot de orde van de dag. De geitjes konden mij gestolen worden: ‘Dancetour’ stond voor de deur! Zowel letterlijk als figuurlijk.Omdat het erg warm was, besloten mijn huisgenoot en ik wel te ontbijten alvorens we de eerste fles rosé zouden openen. Bovendien zouden we niet op een lege maag een V.I.P.-tribune op het dak kunnen maken. Twee tosti’s en een kleine verhuizing later was het tijd voor het ontkurken van de eerste fles rosé. Eentje van een buitengewoon sublieme prijs-kwaliteitverhouding. Onder het genot van onze eerste glaasjes stroomde het plein aardig vol. Vooralsnog zagen we geen IQ-loze hooligans (om maar eens een pleonasme te gebruiken) op zoek naar kogels. Ook op ons terras steeg de gezelligheidsfactor. Onze koelkastdeur kon inmiddels al wat olie gebruiken. Volgens de freak van de ‘Smaakpolitie’ kan onze Tina waarschijnlijk ook nieuwe rubbertjes gebruiken, maar dat geldt ook met terugwerkende kracht voor de vader van Rob Geus toen hij een zoveelste poging ondernam tot anale bevruchting van zijn moeder. Wat een vervelend mannetje is dat! Rot op met je rubbertjes, onze drankkoelkast heet niet voor niets Tina!
Terugkomend op mijn verhaal: daar waar onze drankkoelkastdeur nodig geolied moest worden door het vele open -en dichtslaan, zo zaten we zelf al wel behoorlijk goed in de olie. Er was zelfs iemand al een klein dutje gaan doen. Ik had geenszins de behoefte om te slapen, maar kwam onder invloed van het geestvernauwende middel alcohol, paradoxaal genoeg, tot hele nieuwe inzichten. Toen mijn doos van Pandora zich opende door de overmatige roséconsumptie, kreeg ik enorm de drang om mijn knuffels dan eindelijk na vijfentwintig jaar vaarwel te zeggen. Het was tijd afscheid te nemen van de vier Daltons, ‘Grote Smurf’ en de Dinosaurus die altijd zo lief zijn tongetje naar me uitstak. Zo kon het zijn dat op ‘Dancetour,’ in tegenstelling tot op ‘Dancegroove een dag daarvoor, geen kogels maar knuffels door de lucht vlogen. Wel zo gemoedelijk.
