Nu nog lekkerder!

Wat hebben pindakaas, griesmeelpudding en limonade met elkaar gemeen? Of winegums, paprikachips, boerderijdropjes, eetbare slipjes en Aardappel Anders?
Ze worden allemaal nóg lekkerder. En wel nu.

Althans, als je de verpakkingen mag geloven. Nu nóg lekkerder! Op een gegeven moment zou het toch niet lekkerder kunnen zou je zeggen?! En als dat wel zo is, waarom maakten ze het dan niet eerder zo lekker? Het zal wel aan mijn onderontwikkelde smaakpapillen liggen, maar ik proef nooit enig verschil. Ook niet als het er een paar maanden later weer voor een jaar of wat op blijft staan. Volgens mij verandert er helemaal niets, behalve de omzetcijfers, waardoor het product drastisch op de schop moet. Hoewel? Het is toch veel makkelijker om nu nog lekkerder op de verpakking te zetten? Voeg een promille smaakstof toe en klaar is Kees. Het is weer eens lekkerder geworden. Zegt men. Hoe vaak kunnen ze dat sprookje nou nog verkopen?

Waarschijnlijk heel lang. Fabrikanten zijn namelijk uitstekende sprookjesvertellers. Neem nou de melkindustrie. Vroeger werd de melk bijna rechtstreeks uit de uier geslurpt, later werd het voor consumptie eerst gepasteuriseerd of gesteriliseerd, maar tegenwoordig tel je als zuivelfabrikant niet meer mee als je niet op z'n minst een lading calcium en een stuk of wat LGG-bacteriën toevoegt aan je probiotische zuivelproduct. Dat uiteraard uitsluitend bestaat uit rechtsdraaiend melkzuur.
Bij elk hapje yoghurt krijg ik meer medelijden met mijn voorvaderen die nietsvermoedend al die jaren linksdraaiend melkzuur hebben verorberd. Arme stakkers. Hun levers draaiden overuren vanwege de overdaad aan melkzuur dat de verkeerde kant op draaide. Wisten zij veel. Wij weten dit gelukkig wel, door de rechtsdraaiende yoghurtfabrikanten, die de nobele taak op zich hebben genomen om ons, onwetende burgers, te informeren over de gezondheidsrisico's van hun linksdraaiende soortgenoten.
Oké, ze vergeten een kleinigheid, namelijk dat het verschil pas wordt gemaakt wanneer men meer dan zeven liter yoghurt per dag eet, maar een kniesoor die daarop let. Lang leve de zuivelfabrikanten!

De cosmetica-industrie kan er ook wat van. Dagelijks worden de consumenten overspoeld met een veelheid aan duur klinkende abracadabra. Ze kunnen mij, evenals 99.9% van de overige consumenten echt van alles wijsmaken. Arnica, bisabolol, eucalyptus, kamfer, struisvogelolie, het zal niet voor niets in die malle crèmes en zalfjes zitten, toch?
Ik ben bang van wel.
Een goed voorbeeld is aloë vera, wat tegenwoordig echt overal opduikt. Van Aldi shampoos tot dure Vichy crèmes, natuurlijke tandpasta, of talkpoeder voor de baby, het wonderbestanddeel is niet meer weg te denken uit de cosmetische tombola. Ik ken veel mensen die producten louter kopen omdat er aloë vera in zit. Wanneer ik hun vertel dat het enige wat wetenschappelijk is aangetoond over de plant zijn laxerende werking is, valt mij niet zelden een schamper lachje ten deel. Een duidelijk bewijs voor de indoctrinatie van de cosmetische maffia. Aloë vera is heilig.
Pas echt leuk is trouwens de bewering dat de indianen reeds op de hoogte waren van de heilzame werking van aloë vera, zoals vaak als reclamepraatje wordt gebruikt. Je reinste flauwekul. Het zijn immers planten van de oude wereld, die pas ná 1492 in Amerika zijn ingevoerd. Als je niet wilt worden gebombardeerd tot sektevijand nummer één van het Aloë Verisme, doe je er overigens goed aan dit onder ons te houden.

Na het daverende succes van de onbenullige plant draaien de producenten helemaal door. Ze weten van gekkigheid niet meer wat ze nog moeten doen. Nieuw, nu met provitamine B5! Olé, nu is mijn leven pas compleet. 73% van de ondervraagden was tevreden over de vitamine Q10 crème. Ja, het moet wel heel erg stinken voordat ik zou zeggen dat ik ontevreden ben, maar of ik over tien jaar minder rimpels heb? Ik geloof er niets van.
Extra amino-peptiden, je zult het maar zonder moeten doen. Sesamolie en zeewierextract, prijs de Heer. Stuur zonnebloemzaadjes en hyaluronzuur naar Bangladesh, eten komt later wel. Een toefje pro-retinol in mijn smeerseltje en alles komt goed.

Wat ben ik toch eigenlijk een geluksvogel. Zoveel mensen die zich om mij bekommeren. Een babyhuid, geen kind aan mijn darmflora en verrukkelijke boerderijdrop, en dat allemaal dankzij die fantastische altruïstische producenten.

Gelukkig weet ik dat mevrouw drulovic zich echt om me bekommert. En ik om haar. Zij wordt namelijk wél elke dag nóg lekkerder.